Όσοι με διαβάζετε και με ακούτε τακτικά ξέρετε ότι το να πω καλό λόγο για στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μου είναι πιο δύσκολο από το να κατονομάσει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τους μεγαλομετόχους των εταιρειών ενέργειας που από το πρωί μέχρι το βράδυ καταγγέλλει. Δεν το κάνω από εμμονή αλλά επειδή στ’ αλήθεια σπανίως βρίσκω κάτι θετικό να πω. Πράγμα που σημαίνει ότι όταν βρίσκω δεν διστάζω να πλέξω το εγκώμιο των συντρόφων (ας πούμε, τους έχω επαινέσει και μάλιστα αρκετές φορές για το, ανυπολόγιστης σημασίας για την πρόοδο της χώρας, ξεβράκωμα της Αριστεράς και των συνθημάτων της που επετεύχθη χάρη στη διακυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς). Γι αυτό και δεν θα διστάσω να πλέξω το εγκώμιο του συντρόφου Κατρούγκαλου ο οποίος με σοκαριστική γενναιότητα τόλμησε κάτι που δεν θυμάμαι να έχει τολμήσει άλλος στο παρελθόν: εμμέσως, αλλά με σαφήνεια, χαρακτήρισε τον αρχηγό Αλέκση και πολλά άλλα στελέχη του κόμματός του «τυμβωρύχους».
Συγκεκριμένα, μιλώντας στην εκπομπή του Άρη του Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΙ 100.3, ο σύντροφος Κατρούγκαλος είπε «θεωρώ ιδιαίτερη τυμβωρυχία να αναφερόμαστε σε ένα νεκρό παιδάκι για να στηρίξουμε την πολιτική μας άποψη». Κι εγώ αν δεν το άκουγα με τα αυτιά μου θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω αλλά το είπε έτσι ακριβώς όπως σας το γράφω. Και είναι μια φράση που καταλαβαίνετε πόσο θάρρος θέλει για να ειπωθεί από στέλεχος τους ΣΥΡΙΖΑ όσο ισχυρό κι αν είναι.
Γιατί το «νεκρό παιδάκι του Έβρου» ήταν η σημαία που στον ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζαν να ανεμίζουν ακόμα και αφού φάνηκε ότι μπορεί το παιδάκι αυτό να μην υπήρξε ποτέ. Κι αν ήταν μόνο τα στελέχη που ανέμιζαν τη σημαία του «νεκρού παιδιού» η φράση του συντρόφου Κατρούγκαλου, παρότι και πάλι θα ήταν άξια συγχαρητηρίων, δεν θα είχε τόση αξία. Αυτό που την κάνει δείγμα ξεχωριστής πολιτικής γενναιότητας είναι ότι λίγες μέρες πριν ο ίδιος ο ηγέτης της ελληνικής αριστεράς, προσπαθώντας να αποδομήσει την μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης, είχε πει «είχαμε ένα δράμα να εκτυλίσσεται στον Έβρο, ένα δράμα 38 ανθρώπων το οποίο οδήγησε και στο θάνατο για ένα κοριτσάκι 7 χρόνων αν δεν κάνω λάθος» (άλλοι σύντροφοι έλεγαν 5, άλλοι 4... ας μην κολλήσουμε σε νούμερα). Αν λοιπόν ο σύντροφος Κατρούγκαλος εννοούσε αυτά που είπε (και πώς μπορεί ένας τόσο σοβαρός άνθρωπος να μην τα εννοεί), θεωρεί τυμβωρύχους όχι μόνο τους συντρόφους του αλλά ακόμα και τον πρόεδρο του κόμματός.
Το μόνο που κάπως με προβληματίζει είναι ότι, παρά την πολύ βαριά του κουβέντα, ο σύντροφος Κατρούγκαλος παραμένει και στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και στη θέση του ως τομεάρχης εξωτερικών. Η μόνη λογική εξήγηση που βρίσκω είναι ότι ο Αλέκσης και οι σύμβουλοί του δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη «τυμβωρύχος» πράγμα που σημαίνει ότι ο πρόεδρος θα τη χρησιμοποιήσει δύο τρεις φορές για καλό, θα πει ας πούμε κάτι σαν «αν δεν υπήρχαν οι τυμβωρύχοι της Αριστεράς οι πρόσφυγες θα ήταν έρμαιο στις ορέξεις της κυβέρνησης του κυρίου Μητσοτάκη», θα δει ότι ο κόσμος γελάει, μετά θα τη χρησιμοποιήσει για κακό λέγοντας κάτι σαν «Γιώργο, πάλι άργησες ενώ ξέρεις ότι δεν αντέχω τους τυμβωρύχους», πάλι θα ακούσει γέλια, θα αναζητήσει τελικά ένα λεξικό, θα ζητήσει από έναν συνεργάτη του να του βρει το λήμμα και να του διαβάσει τον ορισμό και θα καταλάβει τι φίδι είχε στον κόρφο του. Και τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο του γενναίου συντρόφου Κατρούγκαλου. Και μπράβο του.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
