Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τον χρηματισμό κομμάτων και πολιτικών σε περισσότερες από 24 χώρες από το Κρεμλίνο σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Διαβάζω ότι οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες κατάφεραν να βρουν 300 εκατομμύρια (από τα πολύ περισσότερα, όπως κάποιοι ισχυρίζονται) τα οποία πήγαν από το Κρεμλίνο σε κόμματα, πολιτικούς και λοιπούς επαγγελματίες που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για το ρωσικό δίκιο σε πάνω από 24 χώρες. Οι φάκελοι θα σταλούν στις ένδιαφερόμενες χώρες και όπως φαίνεται σύντομα να μάθουμε και μερικά ελληνικά ονοματεπώνυμα. Η γνώμη μου είναι ότι οι αποκαλύψεις αυτές πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν.
Για αρχή, οι αποκαλύψεις για χρηματοδότηση πολιτικών από ξένη χώρα θα αποδυναμώσουν τα επιχειρήματα των σοφών συμπολιτών που προσπαθούν να μας κάνουν να καταλάβουμε το συμφέρον μας και να μας πείσουν ότι οι πολιτικοί δεν πρέπει για κανέναν απολύτως λόγο να παρακολουθούνται. Ταυτοχρόνως και αναπόφευκτα θα ισχυροποιήσει τα επιχειρήματα όσων ισχυρίζονται ότι αυτοί που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια και κάνουν συμφωνίες με ξένες χώρες ή επιχειρηματίες, πρέπει να είναι οι πρώτοι στη λίστα των παρακολουθήσεων και οι ζωές τους να είναι πιο διάφανες κι από νερό πηγής.
Προφανώς η επικράτηση μιας τέτοιας άποψης θα είναι καταστροφική για την πολιτική ζωή του τόπου καθώς δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε καταστάσεις όπου ένας πολιτικός θα διστάζει να χρηματοδοτηθεί από μια ξένη πρεσβεία ή έναν επιχειρηματία, να πάρει ένα δώρο βρε αδερφέ, θα φοβάται να κάνει σοβαρές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και γενικά θα τρέμει να ασκήσει το λειτούργημά του με τον τρόπο που εκείνος κρίνει ως τον καλύτερο. Όλοι νομίζω καταλαβαίνουμε πόσο κακό θα είναι να ευνουχίσουμε τους πολιτικούς μας και να τους αλυσοδέσουμε με τα αόρατα αλλά αδιάρρηκτα δεσμά της διαφάνειας.
Τα ίδια ισχύουν και για τους δημοσιογράφους, τα μέλη των ΜΚΟ και γενικώς τους συμπολίτες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Τους θέλουμε ελεύθερους να αποφασίζουν, ως ώριμοι πολίτες, το αν θα χρηματοδοτηθούν προκειμένου να πουλήσουν συγκεκριμένη ατζέντα ή σκλαβωμένους στην έλλειψη χρηματοδότησης και ατζέντας; Τελικά είμαστε ή δεν είμαστε με την ελεύθερη αγορά;
Και δεν είναι μόνο θέμα ελευθερίας. Είναι και η δυσκολία του να αποκτήσει ένας επαγγελματίας δική του άποψη. Ξαφνικά, εκατοντάδες επαγγελματίες, δημοσιογράφοι αναλυτές, καθηγητές πανεπιστημίων κλπ οι οποίοι έπαιρναν την άποψή τους μέσα σε ένα φάκελο θα πρέπει να σχηματίσουν άποψη δικιά τους. Θα πρέπει δηλαδή να διαβάσουν, να ερευνήσουν και -το χειρότερο από όλα- να σκεφτούν. Και καλά αυτοί που έχουν τη δυνατότητα σκέψης. Οι υπόλοιποι που δεν μπορούν να σκεφτούν και ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργ... ζητώ συγγνώμη, παρασύρθηκα... κανείς που μιλάει δημοσίως ενώ δεν έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί δεν έχει κινδυνεύσει ποτέ να βρεθεί χωρίς δουλειά, αλλά εν πάσει περιπτώσει καταλαβαίνετε τι θέλω να πω και πόσο επικίνδυνη θα είναι μια δημοσιοποίηση λίστας χρηματοδοτούμενων συμπολιτών.
Το θάψιμο όλων των λιστών των αγαπημένων της Ρωσίας κομμάτων, πολιτικών, αξιωματούχων και δημοσιολογούντων είναι νομίζω απολύτως απαραίτητο. Κι αν δεν σας νοιάζουν οι αναταράξεις που μπορεί αυτές οι λίστες να φέρουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, αν δεν σας νοιάζει πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές και λοιποί συμπολίτες να παραμείνουν ελεύθεροι, τουλάχιστον σκεφτείτε ότι είναι θέμα αγωγής και ότι η αδιακρισία είναι από τις χειρότερες μορφές αγένειας. Εν ανάγκη σκεφτείτε τον σοφό μας λαό που λέει ότι χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Και μπράβο σας.
11°
