Ζητάτε «καμία εμπλοκή»; Για να δούμε ποιον ωφελείτε
Τσακώνεσαι με τους εταίρους σου σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, αδιαφορείς για εθνικές ανεξαρτησίες δημοκρατίες, αυτοδιαθέσεις των λαών και άλλα περιττά, προκειμένου να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα του Κρεμλίνου.
Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία, η στάση της Ελλάδας και όσοι ζητούν «Καμία εμπλοκή».
Αφού προσπάθησαν να μιλήσουν για τα δίκια του Πούτιν και του καθεστώτος του, αφού δικαιολόγησαν την εισβολή στην Ουκρανία, αφού εξίσωσαν συνασπισμούς και ενώσεις δημοκρατικών χωρών με μια σκληρή δικτατορία, αφού διέδωσαν κάθε ψέμα της ρωσικής προπαγάνδας, η νέα καραμέλα των συμπολιτών που δεν βλέπουν εχθρικά το καθεστώς Πούτιν είναι το «Καμία εμπλοκή». Ζητούν να μην εμπλακεί καθόλου η Ελλάδα στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κάποιοι ζητούσαν να μην εμπλακεί η Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για την επίτευξη του στόχου η αριστερή πτέρυγα των συμπολιτών αυτών (πρόκειται για ακροδεξιό, λαϊκοδεξιό και αριστερό συνασπισμό) πραγματοποίησε εκδήλωση της οποίας την ωραία αφίσα μπορείτε να απολαύσετε εδώ (δεν ξέρω αν τελικά όντως τραγούδησε η Νατάσα η Μποφίλιου αλλά ακόμα και μόνο η απειλή της εμφάνισής της είναι ένα δείγμα της αποφασιστικότητας των συγκεντρωμένων να φτάσουν στα άκρα).
Δεν είμαι σίγουρος τι εννοούν οι ακροδεξιοαριστεροί συμπολίτες όταν λένε «καμία εμπλοκή», αλλά στα ελληνικά το «καμία εμπλοκή» σημαίνει ότι δεν στέλνεις καμία βοήθεια στους Ουκρανούς (ούτε φαρμακευτική ούτε στρατιωτική), δεν συμμετέχεις στις κυρώσεις εναντίον του καθεστώτος Πούτιν και δεν λες τίποτα που να δείχνει ότι στηρίζεις κάποιον (είτε αυτός είναι ο εισβολέας είτε ο αμυνόμενος). Απλώς ξοδεύεσαι σε κλισέ αοριστολογίες επιπέδου καλλιστείων ή κομματικών φεστιβάλ για την «ειρήνη» και τους «λαούς» ή για την «πατρίδα» και το «ορθόδοξο τόξο» και μετά κάθεσαι και κοιτάς. Δηλαδή, με λίγα λόγια, τσακώνεσαι με τους εταίρους σου σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, αδιαφορείς για εθνικές ανεξαρτησίες δημοκρατίες, αυτοδιαθέσεις των λαών και άλλα περιττά, προκειμένου να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα του Κρεμλίνου.
Γιατί αυτός που κυρίως θα επωφελείτο από την απροθυμία εμπλοκής της Ελλάδας είναι το καθεστώς Πούτιν. Όχι φυσικά επειδή η συμμετοχή της Ελλάδας είναι καθοριστικής σημασίας. Όχι επειδή το κομμάτι των κυρώσεων που μας αναλογεί θα άλλαζε κάτι στην καταστροφή της ρωσικής οικονομίας, ούτε επειδή τα καλάσνικοφ που στείλαμε θα γείρουν την πλάστιγγα του πολέμου. Ο λόγος που οποιαδήποτε ελληνική διαφοροποίηση από την στάση των υπόλοιπων χωρών της Δύσης θα ωφελούσε το Κρεμλίνο είναι επειδή θα δημιουργούσε μια ρωγμή στο ενιαίο δυτικό-δημοκρατικό μέτωπο. Μια ρωγμή που μπορεί να ήταν μικρή αλλά που, όπως συχνά συμβαίνει με τις ρωγμές, δεν ξέρεις ποτέ πού μπορεί να καταλήξει και κυρίως τι συνέπειες θα έχει για αυτό που την άνοιξε.
Επόμενος κερδισμένος θα ήταν η Άγκυρα. Που θα μπορούσε (με τη γνωστή ευκολία που έχει ο Ερντογάν σε ελιγμούς) να εμφανιστεί ως η φιλοδυτική δύναμη στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο η οποία σίγουρα δικαιούται πολύ περισσότερα από αυτά που απολαμβάνει μια Ελλάδα που, δημιουργώντας προβλήματα, εξυπηρετεί τον Πούτιν.
Μετά, σίγουρα θα πανηγύριζαν οι εχθροί του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ειδικά ο Νο1 εχθρός του που δεν είναι άλλος από τη, συνεργαζόμενη στενά με το Κρεμλίνο, Ρωσική Εκκλησία.
Και η μεγάλη χαμένη θα ήταν φυσικά η απομονωμένη από τους συμμάχους της Ελλάδα η οποία, έχοντας αποφασίσει να αποχωρήσει από το ενιαίο μπλοκ των δυτικών-δημοκρατικών χωρών, θα είχε ως μονόδρομο την ασθενική αλλά δηλητηριώδη αγκαλιά μιας δήθεν υπερδύναμης της οποίας (όπως καταλάβαμε όταν επιτέλους τον είδαμε επί το έργον) ο στρατός είναι λιγότερο αποτελεσματικός από ελληνική δημόσια υπηρεσία τον μήνα Αύγουστο.
Κι όλα αυτά αφορούν μόνο τα πρακτικά. Γιατί τα άλλα για τη δημοκρατία, την αυτοδιάθεση, την εθνική ανεξαρτησία και τα ανθρώπινα δικαιώματα έτσι κι αλλιώς δεν ενδιαφέρουν τους πουτινικούς συμπολίτες. Και μπράβο τους.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
13°
