Περί αυτού λοιπόν επρόκειτο. Οι χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup συνιστούν την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση που έπρεπε να γίνει προκειμένου το ελληνικό ζήτημα να μετατεθεί από τα τρέχοντα στα παγωμένα προβλήματα της Eυρωζώνης.
Η μετάθεση αυτή γίνεται με βασικό κριτήριο την οριακή κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας για τα επόμενα χρόνια και όχι με κριτήριο την πραγματική επάνοδο στις αγορές, την κανονικότητα και κυρίως την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να μειώσει την απόστασή της από τους μέσους όρους της Eυρωζώνης. Η υποτιθέμενη γαλλική πρόταση για αυτόματη σύνδεση των μέτρων για το χρέος με τον ρυθμό ανάπτυξης εξαφανίστηκε.
Χθες, το eurogroup πήγε στην πραγματικότητα πίσω από τις δεσμεύσεις του 2012, αλλά ακόμη και από τις περυσινές του εξαγγελίες. Δεν υποτιμώ καμία παρέμβαση στο χρέος που διατηρεί το χαμηλό ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης που κατακτήσαμε το 2012, με την παράταση της περιόδου χάριτος του δανείου του δεύτερου προγράμματος του 2012. Όμως ο κάθε λογικός και έντιμος άνθρωπος βλέπει ότι τώρα δεν υπάρχει κανένα ονομαστικό κούρεμα χρέους όπως το κούρεμα των 106 δισ. ευρώ του 2012, ούτε γενναία, οριστική και εμπροσθοβαρής μείωση του χρέους σε παρούσα αξία όπως η μείωση κατά 50% του ΑΕΠ που επιτεύχθηκε το 2012. Βλέπει, επίσης, ότι οι άλλες παρεμβάσεις που αποφασίστηκαν συνιστούν μικρή μερική αποκατάσταση των βλαβών που προκάλεσε η περιβόητη «διαπραγμάτευση» του 2015.
Κυρίως όμως ο λογικός και έντιμος παρατηρητής βλέπει την επ´ αόριστον υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας και σε διαρκές «μνημόνιο χρέους» με αυστηρούς όρους από την εκπλήρωση των οποίων εξαρτάται η εφαρμογή των μέτρων. Άρα εξαγγέλλεται δυστυχώς μια διαρκής και μακρά εκκρεμότητα ως προς τη βιωσιμότητα που θα επαναξιολογηθεί το 2032.
Το δε «μαξιλάρι ασφαλείας» τελεί υπό τον έλεγχο του ESM και καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες μόνο των επόμενων 22 μηνών. Αυτό καθορίζει εκ των πραγμάτων και μια από τις βασικές προτεραιότητες της επόμενης κυβέρνησης καθώς επιβεβαιώθηκαν κατηγορηματικά οι δεσμεύσεις για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 και 2,2% από το 2023 έως το 2060.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μπορεί να γιορτάσει την πανηγυρική αλλά ταπεινωτική, καθυστερημένη και δυστυχώς ατελή προσχώρησή της στην πολιτική του PSI που φαντάζει ως χρυσόμαλλο δέρας μπροστά στη χθεσινή απόφαση. Το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» αντικαταστάθηκε από την ενισχυμένη εποπτεία και το διαρκές «μνημόνιο χρέους» και άρα ο κ. Τσίπρας μπορεί αντί για γραβάτα να φορέσει παπιγιόν, δηλαδή φιόγκο.
11°
