Στο κτίριο της Πατησίων η ελληνική κοινωνία έχει ακουμπήσει τις τύψεις της γιατί είχε παραμείνει στη ρουτίνα της την επταετία που η Ελλάδα ντύθηκε χακί. Και οι τύψεις μιας κοινωνίας είναι σαν τις τύψεις μιας ψυχής − δεν σβήνονται ποτέ. Απωθούνται στο υποσυνείδητο αλλά δεν διαγράφονται, απλώς εσύ αναπτύσσεις μηχανισμούς για να μην τις συναντάς. Γι' αυτό απουσιάζει σαραντατόσα χρόνια η κοινωνία από το Πολυτεχνείο, γι' αυτό το εκχώρησε πρόθυμα σε αυτούς που υποδύονται κάθε φορά τη νέα εξέγερση, για αυτό το Πολυτεχνείο είναι μια άγνωστη χώρα σε όλους μας. Γιατί εκεί κατοικεί η ενοχή − απουσιάζουμε τώρα γιατί απουσιάζαμε και τότε.
Η επέτειος απομαγεύτηκε, η πορεία έγινε ποπ γιορτή, αλλά πίσω από τα κάγκελα στοιχειώνει ακόμα το σχήμα ελευθερίας που αξιώθηκαν μόνο λίγες εκατοντάδες Έλληνες − για τους πολλούς ο χώρος κατοχυρώθηκε οριστικά ως ασύμβατος με τη σύμβαση που ζούσαν. Ένας ναός εξέγερσης που ανήκει σε άλλη θρησκεία από την επικρατούσα της ρουτίνας. Και αφού ο χώρος έμεινε ακατοίκητος ακολούθησε τη γνωστή μοίρα των εγκαταλελειμμένων κτιρίων του κέντρου, τη μοίρα που απεχθάνεται το κενό. Στέγασε τις συλλογικότητες που καπηλεύτηκαν την ιστορία του μέρους και έχρισαν τους εαυτούς τους συνεχιστές της.
Καίρια ειρωνεία. Διότι πρόκειται για πραγματική αντιστροφή της ιστορίας. Τότε ο χώρος ήταν τέμενος ελευθερίας, τώρα άβατο ανελευθερίας. Τότε οι έγκλειστοι ήταν όμηροι του κτιρίου, τώρα το κτίριο και η γειτονιά που το φιλοξενεί βρίσκεται στην ομηρεία τους. Τότε οι μέσα αμύνονταν, τώρα από κει εξορμούν. Τότε ανυπεράσπιστοι δέχτηκαν την επίθεση του τανκ, τώρα αυτοί είναι που επιτίθενται στα τρόλεϊ των ανήμπορων του μεροκάματου. Τότε οι μαυροσκούφηδες ήταν απ' έξω, τώρα οι κουκουλοφόροι είναι μέσα. Τότε μέσα υπήρχε η μόνη νησίδα Δημοκρατίας περικυκλωμένη από το ζόφο της εξουσίας της βίας. Τώρα η Δημοκρατία βρίσκεται απ' έξω και μέσα κατοικεί η ζοφερή βία, η χειρότερη μορφή εξουσίας.
Ήρθε ο καιρός να μπει τέλος σε όλα αυτά. Και το τέλος πρέπει να το δώσει ο Πρωθυπουργός που θεωρεί τον εαυτό του αριστερό. Γιατί η διαδρομή του Πολυτεχνείου από σύμβολο Ελευθερίας και Δημοκρατίας σε χώρο αποθήκευσης μπουκαλιών αποτελεί κομμάτι και της αριστερής παρεξήγησης. Τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Τι είναι νόμιμο και τι όχι. Τι είναι Δημοκρατικό και τι όχι. Αν ο Αλέξης Τσίπρας κάνει το πραγματικό καθήκον ενός Πρωθυπουργού (που παρέλειψαν οι προηγούμενοι), που είναι να ανοίξει το κτίριο και να παραδώσει τις αυλές και τις αίθουσες στην ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών, στην ασφάλεια, τη νομιμότητα και τη δημοκρατική κανονικότητα, τότε θα πιστωθεί ιστορικά το τέλος της αριστερής ανοχής και σύγχυσης που παραχάραξαν και την ιστορία της γωνίας Πατησίων και Στουρνάρη και τη λογική.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
