Δυο μήνες απεργίες έχουν συμπληρώσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) στην Αθήνα, από το Δεκέμβρη του 2010, γράφει η «Καθημερινή»- δηλαδή σε δέκα μόνο μήνες! Εκατομμύρια χαμένες εργατοώρες, πτώση της παραγωγής, κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα..Κατά τα άλλα, εφημερίδες που πατρονάρουν με χαρά τις απεργίες αυτές, παρουσιάζουν το θέμα με … έξυπνους, αλλά αμήχανους τίτλους του είδους με τίτλους «Λεωφορείον ο πόθος» και «Λεωφορείον ο μόχθος». Όταν και αν επέλθει η χρεοκοπία, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των υπαλλήλων στα ΜΜΜ θα έχουν κι αυτές το άξιο μερίδιό τους.
Καταλήψεις στα σχολεία.
Επειδή, πρώτο, είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς πότε παρεισφρέουν και πότε όχι οι «κακοί» εξωσχολικοί για τα κάνουν λίμπα (βλέπε π.χ, Κομοτηνή) και, δεύτερο, η κατάληψη δεν είναι «παίξε γέλασε» για να την αποφασίζουν αμούστακα παιδιά, προτείνω κάτι πολύ απλό: ένα νόμο που θα απαγορεύει τις καταλήψεις στα σχολεία. Νομίζω ότι ένας τέτοιος νόμος θα περνούσε με ισχυρή πλειοψηφία στη βουλή.
ΚΚΕ και Συνασπισμός
Παλιότερα αναρωτιόμουνα πόσα κομμουνιστικά κόμματα μπορεί να χωράνε στην Ελλάδα. Τώρα, παρατηρώντας τις εκατέρωθεν βολές (με ένα ελαφρό μειδίαμα, καθώς οι μεν θυμούνται τη …Συμφωνία της Βάρκιζας και οι δε επισείουν το …Μάαστριχτ), αναρωτιέμαι απλώς πού μπορεί να φτάσει ο καβγάς των δύο αυτών κομμάτων.
«Δυστυχώς δεν μπορούμε να σώσουμε τους Έλληνες από τις μεταρρυθμίσεις». Αν αποδόθηκε με ακρίβεια η φράση του κορυφαίου Γερμανού υπουργού, αποδίδει με πολλή ακρίβεια το ελληνικό ψυχόδραμα των τελευταίων μηνών. Για σκεφτείτε λίγο κάθε λέξη της δήλωσης, και ειδικά αυτό το «δυστυχώς»
Το εφάπαξ των δικαστικών
Να και μια αξιοπρόσεκτη είδηση. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, ένα από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας, έκρινε ότι είναι σύννομη η μείωση του εφάπαξ των δικαστών. Είναι, αν δεν κάνω λάθος, η πρώτη φορά που δικαστές αποδέχονται μια ρύθμιση που μειώνει το εισόδημά τους. Αυτό δείχνει πως υπάρχουν δικαστές οι οποίοι έχουν επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα και αντιλαμβάνονται το προκλητικό των παροχών τους. Εύγε και μακάρι ν΄ ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες αποφάσεις.
Ο κύριος Λιανγκ, στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, έθεσε υποψηφιότητα για μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και οι πιθανότητες να πάρει τη θέση είναι πολλές, γράφει ο «Ελ. Τύπος». Αυτό που καθιστά την περίπτωσή του κάπως … εξεζητημένη (για να το πω κομψά) είναι ότι πρόκειται για τον πλουσιότερο άνθρωπο της Κίνας, με περιουσία πάνω από 9,3 δισ. ευρώ. Της Κίνας που είναι η «καπιταλιστικότερη» των χωρών, και ταυτόχρονα μονοκομματική δικτατορία του ΚΚ. Ο πρόεδρος Μάο (ένας ήταν ο πρόεδρος Μάο!) έλεγε κάποτε ότι στο Κόμμα αντιπροσωπεύονται όλες οι τάξεις και ότι η πάλη των τάξεων συνεχίζεται στο εσωτερικό του. Φανταστείτε να ήξερε και τον κύριο Λιανγκ τι θα ΄λεγε.
11°
