Το Ηρακληδάκι

Η πιθανολογούμενη μετονομασία του Ηρακλή σε «Νέο Ηρακλή» και η συμμετοχή του στο νέο πρωτάθλημα με το Α.Φ.Μ της Καβάλας θα έπρεπε να γεμίσει ντροπή πρωτίστως τους φιλάθλους του ίδιου του Ηρακλή. Όχι μόνο γιατί η ομάδα θα βρεθεί στα χέρια ενός ανθρώπου με βαρύ ποινικό μητρώο, όχι μόνο γιατί ο ίδιος αυτός άνθρωπος σε όσες ομάδες διετέλεσε πρόεδρος άφησε πίσω του συντρίμμια και χρέη, αλλά πολύ περισσότερο γιατί η ιστορική ομάδα θα καταστεί συνένοχη στο έγκλημα της διαγραφής της Καβάλας από τον αθλητικό χάρτη της χώρας.

Με άλλα λόγια ο «γηραιός» (τι ειρωνεία αλήθεια) παζαρεύει το όνομα του με τον πιο φτηνό τρόπο για να σώσει μια χρονιά στη Superleague ενώ αντιθέτως θα μπορούσε να ανασυνταχτεί στα γήπεδα της β’ εθνικής και να επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία δριμύτερος και προπάντων με το μέτωπο καθαρό. Ακόμα ωστόσο και αν οι ιθύνοντες και φίλαθλοι της ομάδας θεωρούν ότι αυτή θα είναι η καλύτερη λύση για το σύλλογο, ας ανατρέξουν στην πρόσφατη περίπτωση του Ηλύσιακου και του Αιγάλεω, με τον πρώτο να εξαφανίζεται από το χάρτη και το δεύτερο να παραπαίει στις αλάνες τις τρίτης εθνικής λόγω παρόμοιων «παιχνιδιών» από καιροσκόπους παράγοντες.

Πλέον ο Ηρακλής του Χατζηπαναγή, των τελικών κυπέλου, των ευρωπαικών σαλονιών, παύει να είναι στη δική μου συνείδηση, αλλά και πολλών άλλων αγνών φιλάθλων πιστεύω, ο Ηρακλής της αξιοπρέπειας, του αθλητικού ήθους και του ποιοτικού ποδοσφαίρου. Ούτε αντιθέτως μετατρέπεται στον «Νέο Ηρακλή» όπως κάποιοι θέλουν να μετονομάσουν, αλλά στο Ηρακληδάκι, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τη βαριά και πολύχρονη ιστορία του…