Στις κοινωνίες της Δύσης σήμερα, οι γυναίκες έχουν πραγματικές επιλογές για θέματα σημαντικά όπως για το τι θα σπουδάσουν, σε ποια χώρα θα ζήσουν, αν θα κάνουν οικογένεια. Οι γιαγιάδες μας δεν είχαν αυτές τις επιλογές. Στις καλύτερες περιπτώσεις, όταν δεν αντιμετώπιζαν ζητήματα επιβίωσης, οι αποφάσεις τους περιορίζονταν σε θέματα αισθητικής και μόδας: πώς να στολίσουν το σπίτι τους, πώς να μην παρεκλίνουν από τους κανόνες του savoir vivre, τι να φορέσουν στην κάθε περίσταση.
Και στις μέρες μας η μόδα έχει σημασία, χωρίς την βαρύτητα όμως που είχε παλαιότερα για την κοινωνική υπόσταση και τον χαρακτήρα μιας γυναίκας. Οι γυναίκες έχουν σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούν: την δουλειά τους (ή την απώλειά της), την πορεία της οικογένειάς τους, την πολιτική κατάσταση, και πολλά άλλα. Η μόδα θα έπρεπε να παραμένει ένα ευχάριστο παιχνίδι που μπορεί μεν να αποκαλύπτει στοιχεία για την προσωπικότητα μιας γυναίκας ή ενός άντρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την καθορίζει. Η εμμονή να κρίνεται μια γυναίκα από τα ρούχα της, όπως συνέβη και με την Αντζελίνα Τζολί όταν επισκέφθηκε τη χώρα μας, ακόμα κι αν γίνεται καλοπροαίρετα, δείχνει καθήλωση σε έναν επαρχιωτισμό. Αλλα θέματα είναι τα σημαντικά σήμερα.
Πόσο αφορούν όσα προανέφερα την μαθήτρια με την μαντίλα που παρέλασε στην πλατεία Συντάγματος; Είναι η επιλογή της να φορέσει τζιχάμπ θέμα που αξίζει να μας απασχολεί; Τελικά όταν μιλάμε για ισότητα για ποιες γυναίκες μιλάμε; Πρέπει να μας απασχολούν οι ενδυματολογικές συνήθειες των μουσουλμάνων γυναικών που ζουν στη χώρα μας; Άλλωστε οι περισσότερες δείχνουν ικανοποιημένες -- έτσι δεν είναι;
Όταν μία ομάδα ανθρώπων που αγαπάς και εμπιστεύεσαι σε πιέζει ώστε να συμπεριφέρεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο - ακόμα και ασκώντας σου σωματική βία - αλλά ταυτόχρονα σου δείχνει ενδιαφέρον και αγάπη, μαθαίνεις να υποτάσεις την θέληση και τις επιθυμίες σου σε αυτό που ζητούν, πείθοντας συχνά τον εαυτό σου ότι οι πράξεις σου είναι αποτέλεσμα ελεύθερων επιλογών. Επιπλέον, μαθαίνεις να περιορίζεις και να αστυνομεύεις τον εαυτό σου πριν το κάνουν οι άλλοι. Συνηθίζεις να αξιολογείς τις κινήσεις σου σύμφωνα με τα κριτήρια των άλλων, αυτών που στέκονται υψηλότερα σε αυτο που θεωρείς φυσική ιεραρχία, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η τεχνητή ιεράρχιση μιας βαθιά σεξιστικής και τιμωρητικής κουλτούρας.
Πρόκειται για ένα Κοινωνικό Σύνδρομο της Στοκχόλμης με «πρόθυμα» θύματα εκατομμύρια γυναίκες σε όλοκληρο τον κόσμο. Γυναίκες για τις οποίες η ενδυμασία δεν αποτελεί ένα παιχνίδι, όπως για τις Δυτικές, αλλά, πολλές φορές, ζήτημα ζωής και θανάτου.
Η αυξημένη σημασία των «ενδυματολογικών αποφάσεων» αφορά δυστυχώς τις γυναίκες που δεν έχουν αληθινές επιλογές και πραγματική δύναμη να διαμορφώσουν την πορεία της ζωή τους.
12°
