Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για την αφαίρεση του επιδόματος πολυτέκνων σε οικογένειες
Ένα ζευγάρι πολύτεκνων (5 παιδιά) δημοσίων υπαλλήλων στον νομό Έβρου είδε 1000 ευρώ συνολική αύξηση στα εισοδήματά του. Το κράτος είδε υπέρβαση του εισοδηματικού κριτηρίου για το επίδομα πολυτέκνων και τους έκοψε τα 2800 ευρώ, τα οποία τους έδινε κάθε μήνα. Τώρα, το ζευγάρι των πολύτεκνων (και δεν είναι το μόνο που την πάτησε έτσι) θα πρέπει να μεγαλώσει τα 5 παιδιά του με 1800 ευρώ λιγότερα, τα οποία εξοικονομεί το κράτος που «πόσα πια να δώσει», όπως είπε και η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Ζαχαράκη.
Τα επιδόματα στις οικογένειες πολυτέκνων
Προσωπικά δεν ξέρω πόσα πια να δώσει το κράτος ή αν πρέπει να δίνει γενικώς, αλλά ξέρω ότι πρέπει πρώτα, ως κοινωνία και μετά, ως κυβέρνηση να πάρουμε μια απλή απόφαση. Είτε η υπογεννητικότητα είναι μεγάλο πρόβλημα και το να γεννιούνται περισσότερα Ελληνόπουλα είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για τη χώρα είτε δεν χρειαζόμαστε περισσότερους Έλληνες και δεν έχει καμία σημασία πόσα παιδιά γεννιούνται.
Αν κρίνουμε ότι η χώρα εξαρτάται από τον αριθμό των γεννήσεων, γιατί μια χώρα γερόντων δεν μπορεί να επιβιώσει, πρέπει το κράτος να είναι δίπλα σε όσους κάνουν παιδιά
Η (κάπως παρορμητική, το παραδέχομαι) κλίση μου είναι προς το δεύτερο. Η καταστροφή που έχουν φέρει οι ιθαγενείς είναι ήδη αρκετή και δεν χρειαζόμαστε περισσότερους. Μια άποψη με την οποία αν συμφωνήσουμε, αν δηλαδή κρίνουμε ότι δεν μας νοιάζει πόσα παιδιά κάνουν οι Έλληνες, τότε τα σχετικά επιδόματα πρέπει να κοπούν και όποιος θέλει να κάνει παιδιά να φροντίζει να έχει και τα χρήματα ώστε να τα ζει. Αν, από την άλλη, κρίνουμε ότι η χώρα εξαρτάται από τον αριθμό των γεννήσεων και ότι θέλουμε (ακόμα και ως αναγκαίο κακό) όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά, γιατί μια χώρα γερόντων δεν μπορεί να επιβιώσει, πρέπει το κράτος να είναι δίπλα σε όσους κάνουν παιδιά, και όσο περισσότερα είναι αυτά τα παιδιά τόσο πιο δίπλα να είναι το κράτος.
Πρέπει δηλαδή και σε αυτό το θέμα να αφήσουμε τα παιδιαρίσματα και να αποφασίσουμε. Ή έτσι ή γιουβέτσι. Το ξέρω ότι είναι οδυνηρό να παίρνει κανείς αποφάσεις και να μη ζει για πάντα σαν ανεύθυνος και κακομαθημένος έφηβος, αλλά και τα δυο δυστυχώς δεν γίνεται.
Tα χρήματα δεν είναι κίνητρο· είναι ο τρόπος να αποκτήσει ένα κάποιο αίσθημα σιγουριάς αυτός που θέλει να κάνει παιδιά αλλά δεν του τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια
«Μα είναι σωστό να δίνεις χρηματικό κίνητρο για να γεννιούνται παιδιά;» μπορεί να απορήσει κάποιος, και θα πω ότι αν το θέμα είναι όντως ζωτικής σημασίας, αν δηλαδή διαφορετικά η χώρα θα πεθάνει, κάθε κίνητρο είναι σωστό. Μόνο που στην πραγματικότητα τα χρήματα, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν είναι κίνητρο· είναι ο τρόπος να αποκτήσει ένα κάποιο αίσθημα σιγουριάς αυτός που θέλει να κάνει παιδιά αλλά δεν του τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια.
Η ευκολία με την οποία το ελληνικό κράτος αφαιρεί το επίδομα από πολύτεκνες οικογένειες, μειώνοντας το εισόδημά τους (κάτι που δεν θα παίρναμε καν χαμπάρι, αν δεν αποκάλυπτε την υπόθεση η εκπομπή του ΣΚΑΙ «Όπου υπάρχει Ελλάδα»), με κάνει να πιστεύω ότι η κυβέρνηση κλίνει προς την άποψη σύμφωνα με την οποία οι γεννήσεις δεν έχουν μεγάλη σημασία, και να υποψιάζομαι ότι η ίδρυση του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας έχει τον ίδιο πρωταρχικό σκοπό που έχει σχεδόν κάθε υπουργείο και σχεδόν κάθε δημόσια υπηρεσία: τη στελέχωση και την επιβίωσή του. Διαφορετικά τα στελέχη του θα φρόντιζαν, αντί να αναρωτιούνται «και πόσα να δώσουμε;», τουλάχιστον να μην έκοβαν. Και μπράβο τους.
17°
