Καταναλωτή έχεις δύναμη, μάθε τα χρήσιμα τηλέφωνα για να βρεις το δίκιο σου
Η πτήση που ακυρώθηκε, το προϊόν που δεν άξιζε τα λεφτά του και άλλα πολλά. Ο καταναλωτής έχει λίγη δύναμη στα χέρια του και τα τελευταία χρόνια την εξασκεί. Ή έστω μαθαίνει να την χρησιμοποιεί
Οι γραμμές του καταναλωτή: Τα τηλέφωνα στα οποία μπορείτε να καλέσετε αν έχετε προβλήματα με υπηρεσίες ή με προϊόντα.
Τη χρονιά που μας πέρασε το 74% των καταναλωτών στην Αμερική, όπου γίνονται όλες οι γκαν-γκαν μετρήσεις, το 74% λοιπόν, «είχε μεγάλα προβλήματα με υπηρεσίες ή με προϊόντα». Από αυτούς, το 79% ήταν σε έξαλλη κατάσταση και παραπονέθηκε ενεργά, στέλνοντας μέιλ, κάνοντας καταγγελίες ή πηγαίνοντας αυτοπροσώπως στα κεντρικά γραφεία των υπηρεσιών και επιχειρήσεων. Την προηγούμενη χρονιά το ποσοστό ήταν 70%, και όσο πιο πίσω πάμε, τόσο λιγότεροι καταναλωτές παραπονιόντουσαν για οτιδήποτε – την δεκαετία του ‘60, όλοι έδειχναν ικανοποιημένοι με τα πάντα. Όχι επειδή στα 60s ήτανε άψογα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες, αλλά επειδή μάλλον κανένας δεν σκεφτόταν να διαμαρτυρηθεί όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Στα ΄80ς σε όλο τον Πρώτο κόσμο οι καταναλωτές εισέπρατταν καλούτσικες αποζημιώσεις όταν έβρισκαν κατσαρίδες, τρίχες και συνδετήρες μέσα στα γιαούρτια τους – μια τάση που σιγά σιγά ξεπεράστηκε στα 90s και σήμερα δεν ακούγεται καθόλου. Ή δεν πέφτουν σαβούρες μέσα στα γιαούρτια, ή οι έλεγχοι ποιότητας είναι πιο αυστηροί και οι γιαουρτάδες χρησιμοποιούν καλύτερα σουρωτήρια.
Το 9% από το παραπάνω 79% των καταναλωτών, επειδή ήταν ακόμα πιο έξαλλο, «πήρε άμεσα μέτρα εναντίον της κατάστασης»… τα οποία μέτρα δεν εξηγούνται αναλυτικά στην έρευνα αλλά σε κάνουν λίγο να ανατριχιάζεις, άμα σκεφτείς πόσοι Αμερικάνοι έχουν όπλα στα σπίτια τους…
Η ρομποτική απάντηση σε παράπονα και καταγγελίες δεν ικανοποιεί κανέναν, ίσα ίσα που οδηγεί σε περισσότερες καταγγελίες, σύμφωνα με την ίδια αμερικάνικη έρευνα: οι πελάτες αεροπορικών εταιρειών πχ, που έχασαν πτήσεις, δουλειές και ραντεβού λόγω αναβολών και καθυστερήσεων, ηρεμούν μόνον όταν εμφανίζεται με σάρκα και οστά κάποιος εκπρόσωπος της εταιρείας η οποία τα έκανε μαντάρα. Ακόμα καλύτερα, όταν ο εκπρόσωπος προθυμοποιείται να αποζημιώσει τους πελάτες με εισιτήρια για άλλες πτήσεις, με σημαντικές εκπτώσεις στα επόμενα ταξίδια τους, με προσφορές και με πρακτικές συγγνώμες, όχι θεωρητικές μόνον. Κάτι που είναι αγώνας μετ’ εμποδίων στην Ευρώπη – για να αποζημιωθείς που έχασες δεύτερη πτήση επειδή καθυστέρησε η πρώτη και έμεινες μια ολόκληρη νύχτα στο αεροδρόμιο του Μιλάνου, πχ, γράφεις και ξαναγράφεις μέιλ στα οποία τρεις με πέντε μήνες μετά απαντάει κάποιος, ίσως ρομποτικός, ότι δυστυχώς η περίπτωσή σου είναι από αυτές που δεν σηκώνουν τάλιρο.
Στην Ελλάδα υπάρχουν οργανώσεις καταναλωτών που φροντίζουν για τα δικαιώματά μας, που κυνηγάνε τυχόν αδικίες και απαντάνε στα μέιλ μας (εκτός κι αν στέλνουμε πολλά, συνέχεια, οπότε μας βαριούνται, τι να κάνουν, άνθρωποι είναι κι αυτοί, ακόμα και τα ρομπότ έχουν τα όριά τους). Επειδή σκοτωνόμαστε για να αγοράζουμε αγαθά και υπηρεσίες, το να είναι μαύρα χάλια τα αγαθά και οι υπηρεσίες μας αναστατώνει, γι αυτό διαμαρτυρόμαστε, όχι επειδή είμαστε κακομαθημένοι καταναλωτές. Ακόμα και οι πολύ κακομαθημένοι καταναλωτές, αυτοί με τις λίμο, τα δισ. και τα κρυφά έσοδα, έχουνε βάλει νερό στο κρασί τους. Εκτός που ταξιδεύουν με ιδιωτικά τζετ, οπότε σκασίλα τους που εσείς κι εμείς χάνουμε πτήσεις, τις βαλίτσες μας ή τα αυγά και τα πασχάλια.
