Αλήθειες και μύθοι για το ποδοσφαιρικό Grexit

Το ποδοσφαιρικό Grexit έγινε πάλι της μόδας με την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού. Πράγματι οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι απαραίτητο για να κάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο restart και να ξεκινήσει από την αρχή. Άλλοι νομίζουν πως θα αποτελέσει ένα είδος τιμωρίας των μεγάλων προέδρων που έκαναν το πρωτάθλημα σαν τα μούτρα τους, καθώς θα τους ανάγκαζε να σκεφτούν και να σχεδιάσουν από την αρχή τα πράγματα. Ορισμένοι ονειρεύονται επιστροφή στον «αγνό ερασιτεχνισμό» μέσα από μια τέτοια διαδικασία που θα κάνει τον «απλό κόσμο» συμμέτοχο σε κάθε ομάδα. Και όλοι αναπολούν την Θάτσερ που πέταξε έξω από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τις αγγλικές ομάδες για πέντε χρόνια με αφορμή τα επεισόδια και τους νεκρούς στο Χέιζελ και στον Χίλσμπορο.

Στην Ελλαδίτσα μας το Grexit μέχρι τώρα λειτουργεί μόνο σαν μπαμπούλας. Όπως τα σκιάχτρα που βάζουν στα αμπέλια τους οι παραγωγοί για να μην πηγαίνουν τα πουλιά και τρώνε τα σταφύλια. Κανέναν δεν συμφέρει ούτε ποδοσφαιρικά, ούτε οικονομικά για να το επιχειρήσει. Σε όλες σχεδόν τις χώρες υπάρχουν μικρά ή μεγάλα προβλήματα στο ποδόσφαιρο που δεν τα ξέρουμε επειδή δεν μας ενδιαφέρουν. Σε καμία όμως απ’ αυτές δεν έχει χρησιμοποιηθεί ο εξοστρακισμός των ομάδων σαν εργαλείο εξυγίανσης. Αν υποθέσουμε ότι θα φύγουν οι ποδοσφαιρικές μας εταιρίες για δύο ή τρία χρόνια, όταν ξαναγυρίσουν θα πρέπει να ξεκινήσουν τις ευρωπαϊκές τους προσπάθειες από τα... υπόγεια της UEFA. Οι πιθανότητες να επιστρέψουν στο Champions League ή στον νέο Europa θα είναι απειροελάχιστες καθώς δεν έχουν την δυναμική των αγγλικών ομάδων για να καταφέρουν τη γρήγορη ανάκαμψη. Έπειτα, κανείς σοβαρός ποδοσφαιριστής δεν θα πατάει το πόδι του εδώ, καθώς η καριέρα του δεν θα έχει την παραμικρή προοπτική. Ακόμη και οι καλοί Έλληνες θα φεύγουν. Δεν θα υπάρχει καν Εθνική ομάδα. Τα γήπεδα θα μυρίζουν... πτωμαΐνη. Το τοπίο προβλέπεται παραπάνω από ερημικό. Το ενδιαφέρον για τη μπάλα θα φτάσει περίπου στο μηδέν. Κι όταν ο άλλος συνηθίσει σε διαφορετικούς τρόπους διασκέδασης και αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου του, θα είναι μετά πολύ δύσκολο να ξαναγυρίσει στις παλιές συνήθειες. Δεν θα υπάρχουν ίσως και επιχειρηματίες πρόθυμοι να το πιάσουν από την αρχή και να φέρουν τα πράγματα «σε υγιείς βάσεις».

Μένει να φανεί αν ο Μητσοτάκης θα είναι περισσότερο ικανός ή τυχερός στην προσπάθειά του να επιβάλλει τις απόψεις του στην περίπτωση που τα πράγματα συνεχίσουν να μην πηγαίνουν καλά. Υπάρχει, όμως, η σίγουρη λύση χωρίς παρεμβάσεις την οποία κανείς δεν αφήνει να ωριμάσει. Την έχει δώσει από τώρα η UEFA κι ας μην το καταλαβαίνουν οι Έλληνες μέσα στην γενικότερη οπαδική τύφλωση που κυριαρχεί. Ο νέος τρόπος διεξαγωγής των ευρωπαϊκών διοργανώσεων από την μεθεπόμενη χρονιά θα απαξιώσει αντικειμενικά τις ελληνικές ομάδες. Η δημιουργία του Europa Conference League κάτω από το Champions League και το Europa θα στείλει τις ομάδες μας στην... Γ' Εθνική της Ευρώπης, όπου δεν θα υπάρχουν ούτε σοβαρά λεφτά ούτε παίκτες πρόθυμοι να έρθουν εδώ και να παίξουν. Ίδια τύχη θα έχουν και τα υπερσύγχρονα γήπεδα που έφτιαξαν, κατασκευάζουν ή ονειρεύονται. Κι εκεί θα παίζουν μεταξύ τους, με την Καραμπάκ και την Βίντι, με την Ξάνθη και τον Βόλο. Στην πραγματικότητα το ποδόσφαιρο δεν θα χρησιμεύει σε τίποτα.

Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά πραγματικότητα που έρχεται από την σεζόν 2021-22. Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα μαραζώσει με φυσιολογικό τρόπο όπως κάθε τι που κλείνει τον κύκλο του και πεθαίνει. Θα πάρει τη θέση που πραγματικά του αξίζει. Κι αυτό δεν αποκλείεται να το καταλάβουν τότε ο Μαρινάκης, ο Σαββίδης, ο Μελισσανίδης, ο Αλαφούζος και οποιοσδήποτε άλλος εγκαταλείποντας τον χώρο ή ξεκινώντας οι ίδιοι τις προσπάθειες να το ξανακάνουν κανονικό, σε σοβαρά επαγγελματικά πρότυπα αναζητώντας τρόπους που θα τους (ξανα)φέρουν κόσμο και λεφτά χωρίς να καταφεύγουν στις σημερινές μεθόδους κυριαρχίας.