Ο Βασιλακόπουλος τοποθετεί τον εαυτό του πάνω από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Αντετοκούνμπο και πιστεύει ότι το μπάσκετ είναι αυτός!
Δεν προκαλεί την παραμικρή έκπληξη ή απορία η στάση του Γιώργου Βασιλακόπουλου τις τελευταίες μέρες. Το μπάσκετ καίγεται κι αυτός παραμένει αθέατος αυτουργός στο συνολικό μπάχαλο. Ενώ βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος, έχει εξαφανιστεί. Δεν σηκώνει ούτε το τηλέφωνο όταν τον καλεί κάποιος «ανεπιθύμητος».
Τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια. Η αντίθεση που έχω μαζί του έχει να κάνει με τις αντιλήψεις και την νοοτροπία του. Με απωθεί η εγωπάθειά του και ο τρόπος που πολιτεύεται. Οχι επειδή βρίσκεται 40 χρόνια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη ίδια καρέκλα έχοντας απλώσει ρίζες παντού, αλλά επειδή δεν με εκφράζει το στιλ που διοικεί και επιβάλλει την παρουσία του και τις απόψεις του. Πιστεύει ότι το μπάσκετ είναι αυτός!
Τοποθετεί τον εαυτό του πάνω και από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Αντετοκούνμπο ή οποιονδήποτε άλλο. Εχει στήσει ένα ολόκληρο πλέγμα μηχανισμών χάρη στους οποίους επιβιώνει, χωρίς να βρεθεί ούτε ένας μέχρι σήμερα να μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του. «Λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε η του πρώτου ανδρός αρχή».
Ολοι ξέρουν ότι και αύριο το πρωί να ξαναγίνουν εκλογές στην ομοσπονδία του μπάσκετ με όλο το σημερινό αρνητικό κλίμα να τον βαραίνει, θα βγει με ποσοστό μεγαλύτερο από 80%.
Ακόμη κι αν κάποιοι καταφέρουν δηλαδή να ψήσουν τον Γκάλη ή τον Γιαννάκη να βγουν μπροστά και κόντρα στον σημερινό «πατερούλη», δεν είναι σίγουρο ότι θα τον νικήσουν. Αυτός μάλλον και ο λόγος για τον οποίο δεν ανακατεύονται.
Μπορεί η αύρα του '87 και όσα χάρισαν γενικότερα στο μπάσκετ να τους έχουν «αγιοποιήσει» στη συνείδηση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων, αλλά στα ενδότερα της ομοσπονδίας και σε επίπεδο μηχανισμών δεν έχουν πολλές ελπίδες. Είναι τέτοιο το σύστημα, που έτσι και τολμήσουν, θα τους καταπιεί όπως συμβαίνει σε τόσες και τόσες δραστηριότητες με τους άριστους.
Και φυσικά είναι αστείο το επιχείρημα ότι πρέπει να φύγει μόνος του επειδή «είναι του Παναθηναϊκού», ή γιατί «δεν τον θέλει ο Ολυμπιακός». Οποιος επιδιώκει αλλαγή της κατάστασης, δεν έχει παρά να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα τον αμφισβητήσουν και θα τον ρίξουν.
Αλλά και μόνος του να αποχωρήσει, αποκλείεται ο διάδοχός του να εμφανιστεί με διαφορετική νοοτροπία. Με την ίδια λογική θα καθίσει στην καρέκλα και τις ίδιες μεθόδους διοίκησης θα συντηρήσει, με την διαφορά ότι θα ευνοεί ίσως τον Ολυμπιακό και θα αδικεί τον Παναθηναϊκό, μοιράζοντας διαφορετικά την τράπουλα.
Φάνηκε αυτό στις εκλογές της ΕΠΟ και σε όποια άλλη ομοσπονδία, αφού παντού τα ίδια ακριβώς πράγματα γίνονται. Οσοι καταφέρνουν να εκλεγούν γίνονται αυτόματα χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να υπηρετούν τα συμφέροντα εκείνου που τους προώθησε με την ίδια ακριβώς συνέπεια. Τι αλλάζει; Τίποτα. Αυτή είναι η αλήθεια για όποιον δεν θέλει να παραμυθιάζεται...
13°
