Η Ζαλγκίρις Κάουνας είναι στο Final Four. Η Ζαλγκίρις απέκλεισε τον Ολυμπιακό με σκορ 3-1 και μειονέκτημα έδρας και βρέθηκε στις 4 καλύτερες ομάδες της Euroleague. Η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σημείωσε ρεκόρ 18-12 στην κανονική διάρκεια της διοργάνωσης και για έναν μήνα (Δεκέμβριο) δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι. Αλήθεια πόσο ρεαλιστικές θα ήταν οι 4 αυτές προτάσεις τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν μια ομάδα με 8 Λιθουανούς και ένα μπάτζετ που δεν ξεπερνούσε τα 8,5 εκατομμύρια, ξεκινούσε το ταξίδι της;
H Ζαλγκίρις ή Ζάλγκιρις, όπως αγαπά κανείς, είναι όμως ακόμα εδώ και είναι δύο νίκες μακριά από τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία της διοργάνωσης και οι ρομαντικοί του αθλήματος θα την υποστηρίξουμε. Και θα έχουμε και λόγους. Δέκα για την ακρίβεια...
1. Γιατί έπαιξε το πιο θελκτικό μπάσκετ στη διοργάνωση. Καλές αποστάσεις στο γήπεδο, μαχητικότητα, ξεκάθαροι ρόλοι και φυσικά μια ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης. 12 κομάντο που όταν έμπαιναν στο παρκέ ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για τον διπλανό τους και για τον προπονητή τους.
2. Γιατί ακριβώς έχει αυτόν τον προπονητή. Ο Σάρας είναι μακράν του δεύτερου ο κόουτς της χρονιάς στη Euroleague και το ξέρει. Αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους παίκτες του, έχει τον τρόπο να παίρνει το 100% από τον καθένα και είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Άγχος δεν έχει, είναι σίγουρα επιτυχημένος, ενώ τα όσα έχει καταφέρει στο παρκέ, τον κάνουν πέρα από τον σεβασμό που έχει κερδίσει, να μπαίνει σε ένα κλειστό κλαμπ προπονητών, με κατακτήσεις Euroleague, τόσο ως παίκτες όσο και ως προπονητές. Αυτά τα λίγα για τον Σάρας. Προς το παρόν.
3. Για την ομοιότητα με τον Ολυμπιακό του 2012. Τα «μωρά» του Ντούσαν Ίβκοβιτς είχαν τρελάνει την Ευρώπη με την κατάκτηση της Euroleague και τον τρόπο που αυτή ήρθε, όμως κόκκινοι και πράσινοι 6 χρόνια μετά μοιάζουν να έχουν τόσες ομοιότητες. Και εξηγούμαι...
Ο κορμός των δύο ομάδων είχε βάση τους γηγενείς. Σλούκας, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπαδόπουλος από τη μία. Γιανκούνας, Μιλάκνις, Ουλανόβας, Καβαλιάουσκας, Βαλίνσκας, Σάγιους και Ματσιούλις στα πιτς από την άλλη.
Οι ηγέτες. Βασίλης Σπανούλης και Κέβιν Πάνγκος επηρεάζουν όσο λίγοι το παιχνίδι των δύο ομάδων.
Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε σε εκείνο το Final 4 με 3-1 επί της Σιένα, με μπρέικ στο πρώτο παιχνίδι. Η Ζαλγκίρις κατάφερε ακριβώς το ίδιο κόντρα στον Ολυμπιακό φέτος.
Χάινς και Ντέιβις. Οι δύο Αμερικάνοι ήταν βαρόμετρα για τις ομάδες τους και φορμαρίστηκαν την κατάλληλη στιγμή για την επιτυχία. Άλλο ένα δίδυμο; Τα τεσσάρια των δύο ομάδων: Πρίντεζης και Γιανκούνας. Άντε και λίγα στατιστικά για να το επιβεβαιώσουν. Πρίντεζης 2011-12: 10,6 πόντοι, 4,1 ριμπάουντ, 1 ασίστ / Γιανκούνας 2017-18: 11,4 πόντοι, 4,9 ριμπάουντ, 1,5 ασίστ.
Δύο ομάδες που κανείς δεν τις περίμενε, βρέθηκαν στο Final 4. Μαζί τους και δύο πανούργοι προπονητές. Ντούσαν Ίβκοβιτς και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
4. Γιατί η λιθουανική είναι μια σπουδαία σχολή μπάσκετ και 19 χρόνια χωρίς τίτλο σε διασυλλογική διοργάνωση είναι πολλά.
5. Γιατί είδα τη Ζαλγκίριο Αρένα, το γήπεδο που κόπηκαν τα περισσότερα εισιτήρια φέτος και ζήλεψα. Ζήλεψα το πάθος, χωρίς τα έκτροπα, ζήλεψα την ώθηση που έδιναν σε κάθε άμυνα, κυρίως στα Playoffs. Ζήλεψα επίσης τη σιγή τους κάθε φορά που ο μαέστρος τους, Σάρας, έκανε νόημα να σωπάσουν. Ζήλεψα, όταν είδα ένα γήπεδο να φορά τα πράσινα μπλουζάκια που μοιράστηκαν στον κάθε κάτοχο εισιτηρίου, πριν τον αγώνα. Το ζήλεψα κι αυτό γιατί έδω ο καθένας θα καβάτζωνε από 2-3, ενώ δεν θα έφταναν κιόλας γιατί θα είχαμε και τους τζαμπατζήδες.
6. Γιατί είδα τον αλύγιστο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να δακρύζει από υπερηφάνια για το δημιούργημά του και μετά από λίγο να λύνει την παρεξήγηση που είχε σε όλον τον αγώνα με τον Μίλαν Τόμιτς. Σε αυτό το σημείο η (ύπερ)αξία του νικητή ίσως να έδωσε λίγη παραπάνω αξία στον ηττημένο. Αλλά αυτός είναι ο Σάρας.
7. Γιατί η ΤΣΣΚΑ Μόσχας που είναι και το βασικό φαβορί για την κατάκτηση της Euroleague, με μπάτζετ που ξεπερνά τα 36 εκατομμύρια ευρώ πέρασε κάπως έτσι στο Final Four.
8. Για την ιστορία της. Άρβιντας Σαμπόνις, Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις,Ρίμας Κουρτινάιτις, Σεργκέι Γιοβάισα, Σαούλιους Στομπέργκας, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Ζιντρούνας Ιλγκάουσκας, Ντονάτας Μοτεγιούνας όλοι φόρεσαν τη φανέλα της ιστορικότερης λιθουανικής ομάδας και όλοι μαζί έχουν σηκώσει μία Euroleague. Ήρθε η ώρα για τη δεύτερη!
9. Για τα μαθήματα ζωής που παρέδωσε ο Σάρας, όταν Λιθουανός δημοσιογράφος τον ρώτησε για τον λόγο που άφησε πέρυσι ο Λίμα την ομάδα κατά τη γέννηση του παιδιού του. Τώρα, ίσως καταλαβαίνουμε πιο εύκολα γιατί ο κάθε παίκτης που μπαίνει, δίνει και την ψυχή του για το καμάρι της Λιθουανίας.
10. Γιατί στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή ιστορία γράφουν οι παρέες. Και αυτοί οι 12 φίλοι που θα παραταχθούν στη Kombank Arena, όσο κι αν παίξει ο καθένας, μαζί με τον στρατηγό τους είναι έτοιμοι για ακόμα δύο θαύματα. Ακόμη κι αν δεν γίνουν όμως, θα είναι ακόμα υπερήφανοι για αυτό που μαζί έφτιαξαν.
