3 δυνατές ταινίες τρόμου για καραντινάτες ανατριχίλες

Αλιγάτορες, ζόμπι, σαδιστές μακελάρηδες: Τα υλικά για ένα υπέροχο ταξίδι στο τρομολαγνικό σινεμά. Οι πιο ακραίες από τις φιλμικές απεικονίσεις του εφιάλτη προσφέρουν παραδοσιακά κινηματογραφική εμπειρία υψηλής έντασης στον θεατή που ικανοποιεί τις αισθητικές του απαιτήσεις δοκιμάζοντας τη γεύση του φόβου. Η κουλτούρα των horror movies διαθέτει παραδοσιακές αρετές, οι οποίες εναρμονίζονται άψογα με την ανάγκη μας για ανέφελη ψυχαγωγία αυτό το διάστημα που μένουμε σπίτι. Οι ταινίες τρόμου προσφέρουν δράση, στακάτο μοντάζ, υποβλητική σκηνογραφία, οπτική τόλμη, καλώς εννοούμενη αφέλεια, ψυχολογική δέσμευση από το πρώτο καρέ ως τους τίτλους τέλους, καθώς και το ιδιαίτερο εκείνο είδος ταύτισης που τοποθετεί τον θεατή στο πετσί του ήρωα, βιώνοντας από πρώτο χέρι το μαρτύριό του. Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε μια καλή ταινία τρόμου, που κάνει το αίμα να παγώνει στις φλέβες; Διαλέξαμε τρία δείγματα από την πρόσφατη κινηματογραφική παραγωγή που θα ικανοποιήσουν τους οπαδούς του είδους. Μείνε σπίτι, και τρομάρα να σου ’ρθει!

Crawl

Η καταστροφή ως ηδονικό γεγονός, ο πολιτισμός που βουλιάζει σε πίδακες νερού, ο Λεβιάθαν αναδυόμενος από τον κατακλυσμό. Τούτη η ιλιγγιώδης τουρνέ στην υδάτινη πλευρά του εφιάλτη κυριαρχείται, όπως όλοι οι καλοί εφιάλτες, από ένα τέρας. Ο τυφώνας αναγγέλλει την απειλή και οι αλιγάτορες ξαμολιούνται αποχαλινωμένοι στο θρίλερ του Alexandre Aja που έχει κάτι από τη νοσταλγική ποιότητα των κιτσάτων b-movies της δεκαετίας του ογδόντα.

Η κολυμβήτρια Kaya Scodelario σπεύδει στο πλευρό του πατέρα της (Barry Pepper) όταν η μανία της φύσης ξεριζώνει συθέμελα κτίρια και περιουσίες στη Φλόριντα. Παγιδευμένοι κάτω από τις εγκαταστάσεις του σπιτιού και με τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει ολοένα απειλώντας να τους καταπιεί, οι δυο τους αντιμάχονται τα απρόβλεπτα τερτίπια του τυφώνα και τα σαυρόμορφα δημιουργήματα του CGI σε ένα κλειστοφοβικό monster movie φρενήρους έντασης που πλειοδοτεί σε ακρωτηριασμένα μέλη και γαλόνια αίματος.

One Cut of the Dead

Γυρίστηκε με μπάτζετ μόλις 25 χιλιάδων δολαρίων και απέφερε κέρδη 30 εκατομμυρίων. Μια μονάχα απόδειξη της εικονοπλαστικής ευφυΐας που συνοδεύει το ευδαιμονικά αποκρουστικό προϊόν του σκηνοθέτη Shinichiro Ueda. Το κλασικό μοτίβο της επιστροφής των πρόσφατα νεκρών από τον τάφο και της ανάγκης τους να τραφούν από τη σάρκα των ζωντανών περνάει σε άλλη διάσταση σε αυτή την αιμοδιψή όσο και ιλαρή αναρχίζουσα παρωδία, η οποία ακροβατεί ανάμεσα στο σπλάτερ και το καρτούν.

To σκηνικό είναι ένα εργοστάσιο επεξεργασίας νερού στην Ιαπωνία, όπου κάποιο ολιγομελές κινηματογραφικό συνεργείο γυρίζει ταινία τρόμου. Γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι η τοποθεσία αποτέλεσε έδρα στρατιωτικών πειραμάτων προκειμένου θύματα του πολέμου να επανέλθουν στη ζωή, καθώς επίσης και ότι τα ζόμπι βρίσκονται εκεί έξω, να λιμπίζονται τους συντελεστές του φιλμ. Ουσιαστικά σπονδυλωτό έργο σε τρεις πράξεις, το «One Cut of the Dead» ξεκινά σαν τυπική ταινία τρόμου, εξελίσσεται σε making of και κορυφώνεται σε τρελαμένο κωμικό μετά-σπλάτερ. Εμπνευσμένο όσο και αναπάντεχο.

Tigers Are Not Afraid

Από την απαρχή του πολέμου των καρτέλ το 2006, 160.000 ζωές έχουν χαθεί και 53.000 άνθρωποι εξαφανίστηκαν στο Μεξικό. Ολόκληρες αστικές ζώνες έχουν ερημωθεί, ενώ δεν υφίσταται στατιστικά ο αριθμός των αγνοούμενων παιδιών που έχουν αφήσει πίσω τους οι νεκροί και απαχθέντες. Στο φιλμ της Issa Lopez, η δράση των καρτέλ και ο εφιαλτικός αντίκτυπος της βίας στις ζωές των αθώων παίρνει μεταφορικές διαστάσεις, σε μια παραβολή η οποία τοποθετεί στο επίκεντρο ένα τσούρμο ανήλικων κουρελήδων.

Ιστορίες εκδίκησης, ιστορίες απόγνωσης, μια συμμοριοκρατική δυστοπία που αντλεί από την πραγματικότητα για να δώσει ένα θρίλερ μεταφυσικού τρόμου το οποίο δανείζεται από τη λατινοαμερικάνικη παράδοση του μαγικού ρεαλισμού για να δημιουργήσει έναν θρίαμβο ερμηνειών, φωτογραφίας και art direction που ξεφεύγει από το πλαίσιο του αμιγούς horror movie χωρίς να υπολείπεται σε συγκινήσεις.