Κριτική της ποιητικής συλλογής «Τίτλοι αρχής» της Σύλβα Γάλβα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν
Γράφει η Αθηνά Ν. Μαλαπάνη, Φιλολόγος-Συγγραφέας
Η ποιητική συλλογή «Τίτλοι αρχής» της Σύλβα Γάλβα αποτελεί ένα αξιόλογο δείγμα σύγχρονης ποιητικής γραφής από μία νέα και καλλιεργημένη ποιήτρια που διαγράφει τη δική της ξεχωριστή πορεία. Η ποιητική αυτή συλλογή έχει εξαιρετική και πολύ εύστοχη δομή, μέσα από την οποία οικοδομείται ολόκληρη η συλλογή και προβάλλονται με γλαφυρότητα όλα τα βαθύτερα μηνύματα από το σύνολο των ποιημάτων.
Το τελευταίο ποίημα είναι οι «Τίτλοι αρχής» που αναπαριστά τη ζωή με κινηματογραφική ταινία και το τέλος, απομυθοποιεί την ίδια τη ζωή, με απόρροια να αποδεικνύεται η ανάγκη των ανθρώπων για μαγεία, τη μαγεία της μεγάλης οθόνης προφανώς. Έτσι, αν και η συλλογή ολοκληρώνεται, ουσιαστικά γυρίζει πίσω τον αναγνώστη για να την διαβάσει εξ αρχής και να αντιμετωπίσει τα βαθιά μηνύματα των ποιημάτων με διαφορετική οπτική.
Η ποιητική αυτή περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα σε πεζολογικό τόνο, τα περισσότερα με εξομολογητικό και προσωπικό ύφος μέσα από την άμεση και γλαφυρή παρουσίαση των βιωμάτων του ποιητικού υποκειμένου. Η πρώτη ύλη έμπνευσης των ποιημάτων είναι παρμένη από προσωπικά βιώματα που μετατρέπονται σε καθολικά, καθόσον ο κάθε αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί με όλα όσα παρουσιάζει το ποιητικό υποκείμενο, βιώνοντας έτσι εξαιρετικά συναισθήματα και έντονες εμπειρίες. Επιπλέον, και ο φυσικός κόσμος εμπνέει την ποιήτρια για να συνθέσει ποιητικά τα βιώματα, με τα οποία μπορεί να μεταλαμπαδεύσει τις απόψεις της για τη ζωή και τον άνθρωπο.
Φύση και ανθρώπινο σώμα συνδέονται μέσα από έναν ερωτικό λόγο στο πρώτο ποίημα της συλλογής, «Ανατολή 6.02» [Φως Ιούνιο… (…) Ώρες περιπλανιέμαι πάνω στο δέρμα της…/ Χωρίς νερό διασχίζω την καυτή κοιλιά]. Επιρροές από τον φυσικό κόσμο και τη στενή σύνδεσή του με την ανθρώπινη ύπαρξη και προσωπικότητα απαντούν και στο ποίημα «Ισημερία» [Ό,τι απέμεινε από το καλοκαίρι,/ ένα κουβάρι, το μεσημέρι (…)], όπως και το ποίημα «Κονσέρτο σε Φως Μείζον», όπου οι εικόνες της φύσης και η μουσική περιπλέκονται γλυκά [Adaggio ma non troppo το αεράκι/ με ξυπνάει (…) Φως allegro con brio!/ Έξω η φλαμουριά σε δίεση ευωδιάζει./ Τόσα πολλά τζιτζίκια στο πεντάγραμμο (…), ταχύπλοα δοξάρια, και οι δυο πάνω στα πλήκτρα/ μέχρι ν’ ανθίσουν (…)].
Η καθημερινότητα και διάφοροι τύποι ανθρώπων (καταπιεσμένοι, δυναμικοί, προδομένοι, πληγωμένοι, περιθωριακοί κ.ά.) προβάλλονται μέσα από τα διάφορα ποιήματα. Η μοδίστρα, για παράδειγμα, αποδεικνύει πώς ένα σκληρό επάγγελμα ψυχαναλύει και εκτονώνει το ίδιο το ποιητικό υποκείμενο (Ένας πόνος κάθισε στον ώμο της/μια μαύρη φτερούγα πάνω στο χέρι της). Ποικίλοι χαρακτήρες προβάλλονται και στο ποίημα «Η πόλη» [(…) και οι προσευχές, μισθός για τους πληβείους./ Το χώμα λιγοστό, υπό επιτήρηση,/ μόνο για τα παιδιά και τους νεκρούς], όπως και στο ποίημα «Πεινασμένοι».
Γενικότερα, ο ποιητικός λόγος συνδυάζει τον ρεαλισμό και την πεζολογία με τις έντονες μεταφορές και αλληγορίες, μια αυτόματη καταγραφή του υποσυνείδητου που μεταφέρει πολυποίκιλα μηνύματα για να μας προβληματίσουν και να μας διδάξουν.
Μια ποιητική συλλογή για να αναρωτηθείτε, να ταυτιστείτε, να βιώσετε έντονα συναισθήματα! Μην την χάσετε! Μόνο από τις εκδόσεις Βακχικόν!
15°
