Για βουτιά μετά τη δουλειά: Αποδράσεις στην ακτογραμμή της Αττικής

Η καλοκαιρινή Αθήνα των τελευταίων χρόνων θυμίζει όλο και περισσότερο το αρχετυπικό καζάνι που ενέπνευσε τους στίχους των Ξύλινων Σπαθιών και το «Σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη. Καζάνι που βράζει, με όλο και περισσότερο τσιμέντο, αυτοκίνητα στα ποτάμια πολύχρωμης λαμαρίνας των κεντρικών οδικών αρτηριών, πολυκατοικίες, σκόνη, και οι βαθμοί Κελσίου ν’ ανεβαίνουν. Οι τόσο πολύτιμοι πράσινοι πνεύμονες όλο και λιγοστεύουν. Πίσω από το νέο τουριστικό προφίλ της πρωτεύουσας και τις καλοκαιρινές καρτ ποστάλ της Ακρόπολης, της Πλάκας και των τεχνητών παραδείσων, για πολλούς μόνιμους κατοίκους της ο στίχος: «Η μέρα σβήνει/Αθήνα είσαι καμίνι» ισχύει.

Παρακάτω στο τραγούδι τα Ξύλινα Σπαθιά μετράνε ποιος θ’ αντέξει – ένα παιχνίδι στο οποίο επιδίδονται και οι εργαζόμενοι το καλοκαίρι στην Αθήνα, ιδίως εκείνοι χωρίς πολλές ημέρες άδειας, καθώς και όσοι δουλεύουν στις επιχειρήσεις εστίασης, που, όπως και οι συνάδελφοί τους στα νησιά, δεν γνωρίζουν Κυριακή και σχόλη. Ένα από τα παραδοσιακά όπλα για να τη βγάλεις καθαρή σε αυτό το καλοκαιρινό παιχνίδι επιβίωσης, είναι η πολυπόθητη βουτιά μετά τη δουλειά. Σε μια παραλία.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξεκινάνε τα καλοκαιρινά πρωινά για τις δουλειές τους με την τσάντα της παραλίας στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου – ιδίως τα τελευταία χρόνια που ακόμα και η μονοήμερη για μπάνιο σε μία παραλία την Κυριακή έχει γίνει ακριβοθώρητη ή ασύμφορη λόγω κίνησης και ταλαιπωρίας. Όσοι προτιμούν τα απογεύματα εργάσιμων ημερών για μπάνιο, ποντάρουν στον σημαντικά λιγότερο κόσμο που θα επενδύσει τις λιγοστές ελεύθερες ώρες του σε μια παραλία – και συχνά δικαιώνονται. Τις καθημερινές, ακόμα και οι μία ή δύο ωφέλιμες ώρες σε κάποια κοντινή παραλία της Αττικής προσφέρουν μια πολύτιμη πνευματική ανάπαυλα.

Τα παραδεισένια Λιμανάκια της Βουλιαγμένης είναι διαχρονικά ο απόλυτος προορισμός για μπάνιο τις καθημερινές για πολλούς Αθηναίους, αλλά και για τους τουρίστες, αφού προσφέρουν, σε προνομιακή απόσταση από τον αστικό ιστό, έναν κρυμμένο και, σε κάποια σημεία, απόκρημνο παράδεισο. Άλλωστε τα Λιμανάκια, λόγω αυτού, έχουν γίνει το αγαπημένο καλοκαιρινό στέκι των γυμνιστών.

Λίγο πιο πάνω, το Καβούρι προσφέρει καλτ παραθερισμό, με τις νέες εμπειρίες από τη ζωή της πόλης που έρχεται όλο και πιο κοντά του, κατηφορίζοντας από τα αστικά hot spots των νοτίων προαστίων. Το Καβούρι είναι πόλος έλξης για μεγάλες παρέες, που μένουν ως αργά στην παραλία ή κάνουν βραδινό μπάνιο.

Οι ακτογραμμές της Ανατολικής Αττικής από την άλλη, αποτελούν τη σταθερή επιλογή των κατοίκων του βόρειου υπαλληλικού κόσμου. Με το που κλείσουν οι υπολογιστές, η Κηφισίας και η Μεσογείων προσφέρουν σχετικά εύκολη (ανάλογα με την ημέρα και τα άστρα) πρόσβαση στους δρόμους και στις λεωφόρους που οδηγούν σε παραθαλάσσιους προορισμούς, όπως το Πόρτο Ράφτη και η Κερατέα. Βάσει ενός καλού σεναρίου, οι βόριοι μπορούν να βρεθούν στο Αυλάκι ή στην Ερωτοσπηλιά στο Πόρτο Ράφτη, στον ίδιο χρόνο που θα χρειαζόταν, ενδεχομένως, για να γυρίσουν στο σπίτι τους στο κέντρο. Ιδίως η Ερωτοσπηλιά, με τη φυσική ομορφιά της και τα κρυστάλλινα νερά της, έχει γίνει τόσο δημοφιλής προορισμός τα τελευταία χρόνια, που είναι σχεδόν απλησίαστη τα Σαββατοκύριακα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον βασιλιά των αττικών παραλιών, το άξιο της φήμης του Κ.Α.Π.Ε. στο Σούνιο. Στην Κερατέα η Κακιά Θάλασσα αποτελεί τον προορισμό-εγγύηση για όσους θέλουν να μπουν, έστω και για λίγες ώρες, σε mood κλασικού Αθηναίου παραθεριστή. Ενώ ο παραθαλάσσιος οικισμός του Δασκαλειού, με τα γραφικά λιμανάκια του, είναι ό,τι κοντινότερο σε νησί μπορεί να ζητήσει κανείς εντός αττικών συνόρων.

Τραβώντας προς τα βορειονατολικά και μπαίνοντας στον Δήμο Μαραθώνα, το Ζούμπερι προσφέρεται ως μια από τις πιο εύκολες επιλογές για ένα χορταστικό παραθαλάσσιο απόγευμα, που μπορεί να συνεχιστεί σε κάποια από τις αξιόλογες ψαροταβέρνες του ή και στον Ινδιάνο – ένα από τα καλύτερα και πιο «τίμια» beach bars της Αττικής. Ο Ινδιάνος άλλωστε, ιδίως τις καθημερινές, αποκτά προστιθέμενη αξία, αφού θυμίζει (κι αυτός) κάτι από νησί.

Για τους πιο τολμηρούς χιλιομετρικά, γι’ αυτούς που σχολάνε σχετικά νωρίς και μπορούν να διαθέσουν περισσότερο χρόνο στην οδήγηση, μέρη όπως το Σέσι (επίσης στον Μαραθώνα, αμέσως μετά το Γραμματικό), με τα πεντακάθαρά νερά του και την ησυχία που διατηρεί, μπορούν να κάνουν οποιονδήποτε Αθηναίο να ξεχάσει το δράμα του κέντρου. Στα Δικαστικά του Σχοινιά, όσοι είναι φίλοι με τις βουτιές σε πιο δύσβατα, βραχώδη μέρη, μπορούν  να απολαύσουν ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα, με θέα στον Ευβοϊκό Κόλπο. Από την άλλη, αν είναι να οδηγήσεις μία ώρα, γιατί να μην αποτολμήσεις μια μονόημερη εκδρομή κάποια εργάσιμη ημέρα και να τραβήξεις δυτικά προς την αδιαμφισβήτητα όμορφη Ψάθα, που τα Σαββατοκύριακα επίσης υποφέρει από πολυκοσμία.

Στο τέλος της ημέρας, αν κάτι ενώνει τους εργαζόμενους λουόμενους, που καταφέρνουν να επιστρέψουν τα καλοκαιρινά βράδια με αλάτι στα μαλλιά και το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο να παίζει τα τραγούδια που γουστάρουν, είναι αυτή η αίσθηση: ότι μπόρεσαν να κερδίσουν λίγη ώρα στην παραλία. Σε μια πόλη που λούζεται από τον ήλιο και τη θάλασσα, επέλεξαν να φύγουν από τα γραφεία.