Φλόγα και άνεμος: Ένας μυθικός έρωτας από τον Στέφανο Δάνδολο

Τα φώτα χαμηλώνουν, οι ανάσες θρυμματίζουν τη σιωπή που απλώνεται στον χώρο και η αυλαία σηκώνεται αργά και επιβλητικά. Ένας νεκρός χωρίς σημασία δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει ένα ταξίδι στο χθες, στα σκληρά χρόνια της χούντας, στην Ελλάδα που στενάζει  από τη δικτατορία. Με απόλυτη πειθαρχία και έναν λυρισμό που προκαλεί ρίγη συγκίνησης, ο συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος πλάθει με μαεστρία τον πηλό της Ιστορίας, του θεάτρου, της πολιτικής, του έρωτα, δημιουργεί αυθεντικούς χαρακτήρες και υφαίνει έναν περίτεχνο δραματουργικό ιστό. Με απόλυτο σεβασμό και προσήλωση, στο καινουργιου του μυθιστόρημα «Φλόγα και Άνεμος» αγκαλιάζει στοργικά τον έρωτα του Γεώργιου Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, και της Κυβέλης, μιας από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες ηθοποιούς, και υψώνει τον δικό του μυθιστορηματικό καθρέφτη, ενώνοντας με αόρατο νήμα τις τύχες άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων με μια κηδεία που συντάραξε το ελληνικό έθνος.

Ο έρωτας της Κυβέλης και του Γεωργίου Παπανδρέου

Καλοκαίρι, 1920. Η Κυβέλη Ανδριανού καταφθάνει με τον σύζυγό της Κώστα Θεοδωρίδη στη Χίο. Έχει φήμη, δόξα και αξεπέραστο ταλέντο. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα που ζει στα άκρα, χωρίς ενδοιασμούς. Στο νησί συναντά τον Γενικό Διοικητή Γεώργιο Παπανδρέου, που ζει εκεί με τη σύζυγό του Σοφία και τον μικρό τους γιο Αντρέα. Εκείνη και εκείνος. Και ο θυελλώδης έρωτας που γεννιέται μέσα σε μια στιγμή και τους συνεπαίρνει. Αφήνονται στη δίνη του και γίνονται ένα από τα μυθικά ζευγάρια του εικοστού αιώνα.

Ο Στέφανος Δάνδολος αφουγκράστηκε τις εσωτερικές δονήσεις της ασύνορης αγάπης τους, εμπνεύστηκε από την πολυκύμαντη διαδρομή των δύο αυτών μύθων, και αποτύπωσε στο χαρτί μια πλοκή που ξεπερνά τον χώρο και τον χρόνο και την ίδια στιγμή κινείται μέσα σε αυστηρά χωροχρονικά πλαίσια. Σχήμα οξύμωρο; Όχι για την πένα του συγγραφέα, που γνωρίζει καλά να τιθασεύει τον λογοτεχνικό του οίστρο μπροστά στη δύναμη των ιστορικών γεγονότων αλλά και να αφήνεται στη μαγεία των μυθικών του χαρακτήρων που αρνούνται κάποιες στιγμές να υπακούσουν σε προσταγές. Τέσσερις μέρες. Όλα συμβαίνουν μέσα σε τέσσερις μέρες. Από τη στιγμή που ο Γεώργιος Παπανδρέου φεύγει από τη ζωή μέχρι και την ημέρα της κηδείας του.  Τέσσερις μέρες που ξυπνούν μνήμες, αναμοχλεύουν αναμνήσεις, πυροδοτούν έντονα συναισθήματα, προκαλούν εσωτερικούς τριγμούς, οδηγούν σε τολμηρές αποφάσεις και δίνουν δύναμη στις σκέψεις να γίνουν πράξεις.

"Φλόγα και Άνεμος", Στέφανος Δάνδολος, Εκδόσεις Ψυχογιός

Τέσσερα μέρη όπου η συγκίνηση κλιμακώνεται σταδιακά καθώς ξεδιπλώνονται οι καθημερινές στιγμές των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Από τη μία πλευρά, η Κυβέλη, ο γιος της Γιώργος, ο Δημήτρης Χορν, η Κατίνα Παξινού, η Βαλεντίνη Ποταμιάνου, και από την άλλη ο Αλέξανδρος Κροντηράς, η Φωτεινή και ο Μιχάλης, η Όλγα, ο Φώντας. Σαν θεατρικά μονόπρακτα που η αύρα μιας μεγάλης αγάπης τα δένει με τα νήματα της μοίρας, του πεπρωμένου, της τέχνης, της ποίησης. Δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές. Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον έρωτα και στον πόνο, στην ανάγκη για αποδοχή, στη λαχτάρα μιας αγκαλιάς, στο πάθος που τυφλώνει τη λογική, στα στερεότυπα που κλείνουν τις φιάλες οξυγόνου σε καλλιτεχνικές ανησυχίες. Οι μνήμες επανέρχονται σαν θραύσματα και αφηγούνται δυνατές στιγμές απόλυτης ολοκλήρωσης, θύελλες που τραμπαλίζουν το καράβι της αγάπης στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ιστορίας, την ανυπέρβλητη ζήλεια που οδηγεί σε πόλεμο και ρημάζει τα πάντα, τις υποψίες που θολώνουν το μυαλό και την κρίση. Τυχαία περιστατικά και συγκυρίες δρομολογούν συνταρακτικές εξελίξεις και αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής, τη ζοφερή ατμόσφαιρα, τον φόβο, την αγωνία, την ανασφάλεια.

Ο λόγος του συγγραφέα μεστός, στιβαρός, χειμαρρώδης, χωρίς συναισθηματικές κορώνες, ζωντανεύει έργα και ημέρες μιας ταραχώδους περιόδου για τη χώρα, παρουσιάζοντας κρίσιμα πολιτικά γεγονότα αλλά και κομβικές στιγμές της θεατρικής σκηνής και της κοσμικής Αθήνας. Η γραφή του μένει μακριά από ηθικολογίες, δεν παρασύρεται σε πιπεράτες λεπτομέρειες αλλά στέκει με πυγμή απέναντι στους σκοπούς που εξυπηρετεί η πλοκή. Μια πλοκή πολυεπίπεδη, χωρίς υπερβολές και κενά, με πυρήνα της την αγάπη. Ζωντανοί διάλογοι και τριτοπρόσωπη αφήγηση δίνουν έμφαση στα συναισθήματα και στις μοιραίες απολήξεις τους. Οι χαρακτήρες, άψογα σκιαγραφημένοι, μάχονται με πάθος, λυγίζουν, φοβούνται, απογοητεύονται, ρισκάρουν, τολμούν. Μια φράση, μια λέξη, ένα νεύμα, δίνει τη σκυτάλη από τον έναν στον άλλο. Σαν ένα συναρπαστικό γαϊτανάκι που καθώς διπλώνεται γύρω από τον στύλο της Ιστορίας αλλάζει χρώματα και διαθέσεις για να γεννήσει φως, επανάσταση, ελπίδα, ψυχική ανάταση, αλλαγή.

Σχετικό Άρθρο

Βιβλιο Μένιος Σακελλαρόπουλος: «Θα γράφω όσο αναπνέω»

Γιούλη Τσακάλου 31.03.2020, 18:06

Η ιστορία συναντά τον έρωτα. Οι μύθοι συγκρούονται με τις αδυναμίες τους. Η αγάπη πυροδοτεί καταστροφές και ολέθριες αποφάσεις. Η απόρριψη καταλύει κάθε ελπίδα. Η φλόγα τρεμοπαίζει στον άνεμο. Και «η μοναδική μας πατρίδα είναι οι άνθρωποι που αγαπήσαμε με πάθος».