Ο Χουάν Χοσέ Μιγιάς διαθέτει αδιαμφισβήτητα μια αλλόκοτη πένα. Μια πένα που κατορθώνει να δημιουργεί συγκλονιστικές ιστορίες με σφιχτή πλοκή και αλλόκοτους πρωταγωνιστές κεντρίζοντας αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Σαν λογοτεχνικές «ταινίες μικρούς μήκους», που ξέρουν τι θέλουν να πουν και το επιτυγχάνουν με καθαρές γραμμές, γρήγορο ρυθμό, χωρίς πολλά λόγια και περιττές σκηνές.
Ο Χουάν Χοσέ Μιγιάς γεννήθηκε το 1946 στη Βαλένθια, αλλά μετακόμισε στη Μαδρίτη όταν ήταν 6 ετών και πέρασε εκεί ολόκληρη τη λογοτεχνική και πνευματική του καριέρα. Αρθρογράφος και συγγραφέας, αρχικά αντιμετωπίστηκε από τους κριτικούς ως διανοούμενος μυθιστοριογράφος. Ωστόσο, από τη δεκαετία του ’80 που άρχισε να συνεργάζεται με την εφημερίδα El País, έγινε αγαπητός στο ευρύ κοινό και το σύνολο του έργου του έτυχε σημαντικής αναγνώρισης. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Το 2007 έλαβε το πολυπόθητο βραβείο Premio Planeta με το μυθιστόρημά του "El Mundo". Έχει επίσης τιμηθεί με τα λογοτεχνικά βραβεία Nadal (1990), Primavera (2002), Planeta (2007) και με το δημοσιογραφικό βραβείο Mariano de Cavia.
Στο νέο του μυθιστόρημα «Η δική μου ιστορία» αφηγητής και πρωταγωνιστής είναι ένα δωδεκάχρονο αγόρι, το οποίο ζει με τους γονείς του και προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του, να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτό που νιώθει και σε αυτό που είναι αποδεκτό από την οικογένειά του, να ξεπεράσει τις φοβίες του, να κερδίσει την αγάπη. Όμως, ένα τυχαίο περιστατικό, μια βιαστική απόφαση σε μία γέφυρα και μια μπίλια, θα ανατρέψουν τα δεδομένα της ζωής του. Άθελά του θα προκαλέσει ένα ατύχημα που θα στοιχίσει τη ζωή σε μια οικογένεια.
Η μόνη που διασώζεται είναι η συνομήλική του Ιρένε, αν και χάνει το ένα της πόδι και το πρόσωπό της σημαδεύεται ανεπανόρθωτα από ουλές. Ο έφηβος πρωταγωνιστής θα κρατήσει μυστική την ανάμειξή του στο δυστύχημα και θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τις ενοχές του δημιουργώντας μια δυνατή φιλία με την Ιρένε. Σύντομα, ο έρωτας θα τρυπώσει στις καρδιές τους. Μόνο που η τρομακτική αλήθεια στέκει σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους απειλώντας να καταστρέψει κάθε όνειρό τους για το μέλλον.
«Θέλετε να ψάξετε τη διαφορά μεταξύ οίκτου και αγάπης; Ψάξτε τη μέσα σας. Αν δεν τη βρείτε, είναι γιατί είστε το ίδιο δυστυχισμένοι μ’ εμένα. Ο οίκτος είναι υποκατάστατο της αγάπης, κάποιες φορές εξαιρετικό υποκατάστατο, γι’ αυτό και ο διαχωρισμός τους είναι τόσο δύσκολος».
Ο λόγος του συγγραφέα είναι ορμητικός, σαν χείμαρρος, και δεν σε αφήνει να συνέλθεις από τις αδιάκοπες εναλλαγές της πλοκής και των συναισθημάτων που σου προκαλούν. Δίνει το τιμόνι στον κεντρικό του χαρακτήρα, κόβει τα σύρματα των φρένων και αφήνει την ιστορία να χαράξει τη δική της ξέφρενη κούρσα. Χωρίς να αγωνιά για το αποτέλεσμα. Γιατί γνωρίζει πως έχει ψυχογραφήσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια τον αφηγητή του και τον εμπιστεύεται απόλυτα. Του προσφέρει την ευθύτητα, την αμεσότητα και την καυστικότητα της γραφής του και τον αφήνει να αποτυπώσει τις αλήθειες του, χωρίς φόβο και πάθος. Ανεπιτήδευτα, με χιούμορ και με ανατριχιαστική ειλικρίνεια.
Ο δωδεκάχρονος ήρωας είναι αφοπλιστικός: αφελής και με τις αναστολές, τις ανασφάλειες και τις αγωνίες της εφηβείας, προσπαθεί να γίνει αρεστός. Κυρίως από τον ίδιο του τον πατέρα. Έναν άνθρωπο που διαβάζει συνεχώς και λατρεύει τη λογοτεχνία, αδιαφορώντας όμως παντελώς για την ύπαρξη του γιου του. Εκείνος, λοιπόν, βρίσκει τον τρόπο να τον πλησιάσει, να τον διεκδικήσει, να τον φέρει κοντά του. Αρχίζει να γράφει. Γιατί είναι σίγουρος πως, αν οι ιστορίες του είναι δυνατές, θα φτάσουν γρήγορα στα χέρια του πατέρα του και θα θελήσει να τον γνωρίσει, να τον μάθει, να έρθει σε ουσιαστική επαφή μαζί του. Σε αυτή τη συναισθηματική δίνη που βιώνει αυτός ο έφηβος, έρχεται να προστεθούν οι ενοχές ενός τραγικού ατυχήματος. Κι εκείνη η φράση της μητέρας του «Ο καθένας έχει τα μυστικά του» θα γίνει τελικά το βαρίδι που θα τον βυθίσει ακόμα πιο γρήγορα στον πάτο των τύψεων. Όπως και οι τίτλοι αστυνομικής λογοτεχνίας και τα έργα του Ντοστογιέφσκι –«Έγκλημα και τιμωρία» και «Ο ηλίθιος»− που παίζουν με τις αντοχές του.
Μόνη διέξοδος η αγάπη. Ακόμα κι αν έρχεται τη στιγμή που το διαζύγιο των γονιών του ανατρέπει τραγικά την καθημερινότητά του. Ακόμα κι αν στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια. Μένει να αποδειχθεί αν η αγάπη μπορεί να ξεπεράσει τα πάντα. Οι πολύπλευροι χαρακτήρες ανοίγουν τα χαρτιά τους εκεί που δεν το περιμένεις και οι εξομολογήσεις, οι διάλογοι, οι δεύτερες σκέψεις, σε καθηλώνουν. Σε αφήνουν ξέπνοο.
Οι σκελετοί βγαίνουν από την ντουλάπα και σε προκαλούν να αναμετρηθείς μαζί τους.
16°
