Ο Βασίλης Τσιάρτας γράφει για τη μεγάλη του αγάπη

Μου ζητήθηκε να γράψω για τη Νέα Φιλαδέλφεια και οι αναμνήσεις, κυρίως σε αγωνιστικό επίπεδο, έρχονται με ταχύτητα στο μυαλό μου, σαν μια εικόνα ρετρό σε ασπρόμαυρο φόντο, όμως με μοναδικές και ασύγκριτες στιγμές σε μία περιοχή που ακόμη και σήμερα, όποτε και να περάσεις, θυμίζει μόνο ΑΕΚ!

Μπορώ με βεβαιότητα να σημειώσω, τόσο από όσα έχω να θυμάμαι όσο κι από μαρτυρίες, πως η Νέα Φιλαδέλφεια για κάθε ΑΕΚτζή αποτελεί τον καλύτερο, ή πιο σωστά, τον αγαπημένο προορισμό του. Είναι κάτι σαν ψύχωση για τον Ενωσίτη να αναπνέει τον αέρα της, να κυκλοφορεί στη Δεκελείας από το ύψος του Κανάκη έως το Άλσος και πάλι πίσω, να ζει και να μυρίζει σε κάθε του κίνηση την ΑΕΚ.

Όλοι οι Ενωσίτες γνωρίζουν τις ομορφιές της Νέας Φιλαδέλφειας όχι μόνο λόγω ΑΕΚ, αλλά κυρίως λόγω της ύπαρξης της αγαπημένης τους ομάδας. Έτσι το αισθάνομαι κι εγώ. Είναι, πώς να το εξηγήσω, σαν ένα δικό μας... χωριό! Με τη μεγάλη του πλατεία και τον πεζόδρομο με τα καφέ, με τη Δεκελείας που από την αρχή έως το τέλος της έχει γεμίσει μπαράκια, φαγάδικα, τσιπουρομεζέδες, ρακές, πολίτικη και κρητική κουζίνα.

Δεν θα συναντήσει κανείς μαγαζιά για ψώνια στο βαθμό που θα το κάνει σε περιοχές δίπλα στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπως η Νέα Ιωνία, όμως θα βρει ένα μέρος να απολαύσει όλα όσα θέλει με την οικογένειά του, την παρέα του, τη σύντροφό του...

Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό από την όμορφη αυτή πόλη είναι αναμφισβήτητα η πρώτη μου φορά στο γήπεδο. Εκείνη την Πέμπτη του Δεκέμβρη του 1992 που πήγα για πρώτη φορά για προπόνηση. Με κρύο – πάντα το χειμώνα έχει πολύ κρύο στη Νέα Φιλαδέλφεια και το καλοκαίρι σούπερ καύσωνα!

Έβρεχε, θυμάμαι… Μπήκα στα αποδυτήρια και σάστισα. Ενιωσα απίστευτο δέος. Λογικό, αφού άρχισε το μυαλό να συνειδητοποιεί πού βρίσκομαι και ποιοι έχουν βρεθεί στα ίδια μέρη. Ξαφνικά είδα μπροστά μου τους Μανωλά, Μητρόπουλο, Σαμπανάτζοβιτς, Σαβέβσκι, Οικονομόπουλο, παίκτες που παρακολουθούσα και θαύμαζα. Νέο δέος.

Το πιο σημαντικό είναι πως φανταζόμουν και έκανα (προσπαθούσα τουλάχιστον) εικόνα τους «μύθους» να βρίσκονται στα αποδυτήρια που βρισκόμουν κι εγώ: τους Μαύρο, Νεστορίδη, Παπαϊωάννου και τόσους άλλους. Μου φαινόταν απίστευτο, όμως το ξεπέρασα γρήγορα. Ήξερα πως έπρεπε να εστιάσω στην προπόνηση, στο βασικό μου στόχο. Ήρθα στην ΑΕΚ και πλέον έπρεπε να αποδείξω ότι άξιζα να βρίσκομαι ανάμεσα σε πολύ σημαντικούς ποδοσφαιριστές και να διεκδικήσω τη θέση μου.

Θυμάμαι βέβαια και την πρώτη μου συμμετοχή σ’ αυτό το γήπεδο. Με αντίπαλο την Κόρινθο, που μπήκα σαν αλλαγή και σημείωσα δύο τέρματα, τα πρώτα μου. Απίθανη στιγμή. Η είσοδος στον αγωνιστικό χώρο σε ένα γήπεδο με τόσο κόσμο. Όλα ήταν μοναδικά για μένα. Στο μυαλό μου υπάρχουν κι οι αναμνήσεις από την επιστροφή μου από τη Σεβίλλη, λες και γύρισα σπίτι μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν από τους ευλογημένους που θα το προλάβαινε για λίγο ακόμη... ζωντανό!

Η περίοδος 2003-2004 με υποχρέωσε επί της ουσίας να εμπεδώσω με τον καλύτερο τρόπο τι εστί απώλεια γηπέδου, όπως και το να είσαι μακριά από την πόλη της ΑΕΚ. Γυρνούσαμε σαν… πρόσφυγες και πάλι! Τραγικό. Η ομάδα έχασε το 80% της δύναμής της. Όλοι ξέρουν τι σημαίνει πολιτική. Θα έπρεπε να είχαν εγγράφως τις διαβεβαιώσεις από τους πολιτικούς προτού προχωρήσουν στο γκρέμισμα του γηπέδου. Συνέπεια αυτού είναι η δεκαετία και βάλε πλέον της ΑΕΚ μακριά από τα πατρογονικά της εδάφη, την πόλη της, τη Νέα Φιλαδέλφεια. Όλοι έχουμε μεγαλώσει κάπου. Όπου κι αν πάμε, ό,τι κι αν κάνουμε, η σκέψη μας, οι αγαπημένες στιγμές, είναι το πατρικό μας. Η Νέα Φιλαδέλφεια είναι η ΑΕΚ… εκεί γεννήθηκε, ό,τι και να γίνει θα υπάρχει πάντα. Πλέον υπάρχει προοπτική να γίνει και πάλι εκεί το γήπεδο, αυτό περιμένουμε οι ΑΕΚτζήδες, να μπούμε και πάλι «σπίτι» μας!

Αυτό φαίνεται απ’ όλες τις επισκέψεις μου στην «πόλη» μας, γιατί πηγαίνω αρκετά για να απολαύσω το καφεδάκι μου και για φαγητό με λίγους αλλά καλούς φίλους. Να κάνουμε τα αυτονόητα: να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, για την ΑΕΚ, για όσα γίνονται και, πλέον, για το γήπεδο που έρχεται. Η σημασία της ανέγερσής του για την περιοχή είναι τεράστια. Το ξέρω γιατί το ακούω από τους ανθρώπους που συναντώ εκεί, επαγγελματίες και απλούς κάτοικους της περιοχής. Η Νέα Φιλαδέλφεια έχει ανάγκη την ΑΕΚ και το «σπίτι» της... Μαράζωσε και μαζί της μαράζωσαν πολλά από τα μαγαζιά που υπήρχαν. Με την είδηση της εμπλοκής Μελισσανίδη και της προοπτικής γηπέδου πολλοί τρέχουν να επενδύσουν στην περιοχή, ήδη ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας από μαγαζιά διασκέδασης και όχι μόνο... Το επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσουν όλοι: ΑΕΚ σημαίνει Νέα Φιλαδέλφεια και το ανάποδο!

*O B.Τ. είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής.