Ο «Διάβολος μόνο ξέρει» πόσο διαβαστερό είναι το νέο βιβλίο του Ian Rankin
Ο δημιουργός του Ρέμπους σε μεγάλα κέφια, πιστός στο ραντεβού με τους αναγνώστες του
O Ian Rankin είναι το συνώνυμο του καλού αστυνομικού και της καθηλωτικής πλοκής. Ο ευπατρίδης χρονικογράφος του σκοτσέζικου υπόκοσμου ξανάρχεται τώρα στην επικαιρότητα με το «Ο διάβολος μόνο ξέρει», ένα μυθιστόρημα που συνοψίζει το λιτό, φλεγματικό, very British ύφος του και διατηρεί τη σαγήνη για τον μύθο του κοσμαγάπητου ντετέκτιβ. Τρεις δεκαετίες και είκοσι κάτι βιβλία μετά την πρώτη εμφάνιση του μονόχνοτου, μπαρόβιου, αρειμάνιου, παλιοροκά, αντιδραστικού επιθεωρητή που διέσχισε μαζί μας το νουάρ μονοπάτι από την επεισοδιακή καριέρα στην ατίθαση συνταξιοδότηση, ο δημιουργός του φροντίζει να μην μας τον στερεί και επιβεβαιώνει το προφανές. Το να διαβάζεις τον Ρέμπους είναι μια από τις σταθερότερες απολαύσεις της ζωής.
Στην καινούργια περιπέτεια, ένα γεύμα με την τελευταία μνηστή του γερόλυκου Ρέμπους σε μπρασερί του Εδιμβούργου αρκεί για να ξυπνήσει τις μνήμες ενός ανεπίλυτου γρίφου από τη δεκαετία του ’70 στο παρακείμενο ξενοδοχείο Καλιντόνιαν και να τον εξωθήσει να ανασύρει το αρχείο ανεξιχνίαστων υποθέσεων. Η πλούσια, λάγνα Μαρία Ταρκουάντ είχε στραγγαλιστεί εκεί, σε μια δολοφονία η οποία είχε μονοπωλήσει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και είχε πολιορκήσει τη φαντασία της κοινής γνώμης με εικασίες γύρω από τραπεζικά στελέχη, ροκ σταρ και ακόλαστους πλεϊμπόι, προτού ξεθωριάσει και ατονίσει οριστικά. Καθώς ψάχνει τον δρόμο του μέσα στη χαρτούρα και τα χνάρια των εμπλεκόμενων, ο Ρέμπους ρίχνεται στο κυνήγι με τόνο φιλοσοφικά στωικό: «Το γραφτό του αστυνομικού… Η πραγματική ιστορία παρέμενε άγραφη… Τα αδιάσειστα γεγονότα των συλλήψεων, οι καταδίκες, όλα αυτά έλεγαν μονάχα τη μισή αλήθεια».
Αυτός είναι ένας αλάνθαστα ίδιος όσο και αλλιώτικος Ρέμπους, ένας Ρέμπους καταπτοημένος από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια που μπορεί να καμουφλάρει καρκίνο του πνεύμονα, που μαθαίνει να συμβιβάζεται με όρους όπως τομογραφία και βιοψία –κυρίως με την αποχή από τη νικοτίνη και το αλκοόλ. Προπάντων, η ηθελημένη εγωμανία των μεθόδων του έχει μάθει πια να μετριάζεται από τη στέψη των υπαρχηγών του σε πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες με αυτόνομη διάσταση και αλληλοσυμπληρωματική δράση.
Στο σταρ σίστεμ άγιων και αμαρτωλών του Ian Rankin, όλοι έχουν την κατάλληλη θέση τους, και στο «Ο διάβολος μόνο ξέρει» τοποθετούνται στρατηγικά. Το βιβλίο είναι μια υπόθεση του Ρέμπους όσο είναι και υπόθεση του Μάλκολμ Φοξ ή της Σιβόν Κλαρκ, του Ντάριλ Κρίστι ή του Μπιγκ Τζερ Κάφερτι, με τον τελευταίο να επανακάμπτει σε όλο του το δόλιο μεγαλείο ως διαχρονική νέμεση του ντετέκτιβ. Η τέχνη της νουάρ προσωπογραφίας του σκοτσέζου συγγραφέα ποτέ δεν ήταν περισσότερο ραφινάτη και στο νέο έργο του ξεδιπλώνει μια πολυπρόσωπη ιστορία με σχολαστική δεξιοτεχνία.
Ξέπλυμα χρήματος σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους και εγκληματολογική λογιστική. Πρακτορεία στοιχημάτων ως προκάλυμμα σκληρότερου τζόγου και συγκάλυψη κοσμικών εγκλημάτων με ύποπτες συνενοχές και αδιευκρίνιστα δίκτυα ενόχων. Λυκοφιλίες και τριγμοί στη gangland Γλασκόβης – Εδιμβούργου με αιματηρές προεκτάσεις. Ένας χορταστικός νουάρ λαβύρινθος με πολλά αινίγματα, πολλές μπαρότσαρκες, πολλή μουσική, άφθονα αινίγματα που γυρεύουν απαντήσεις σε διάστημα εννέα ημερών οι οποίες κυλούν νεράκι στο παράφορο λογοτεχνικό καλεντάρι του μεγαλοδύναμου Ρέμπους, τσαλακωμένου όσο και κραταιού σε άλλο ένα εκλεπτυσμένο δείγμα της ευφυΐας του βιογράφου του. Κλασικός Rankin, διαβάζεται μονορούφι.
Ian Rankin, «Ο διάβολος μόνο ξέρει», 464 σελίδες, μετάφραση Νάντη Σακκά, εκδόσεις Μεταίχμιο
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συναντήσαμε τον ανοιχτά γκέι νέο ποιητή και μιλήσαμε για την ποίηση, την ορατότητα, τον ακτιβισμό, την αριστερά, την ομοφυλοφιλία
Στο πρώτο μιλάει ο κακοποιητής. Στο δεύτερο ο κακοποιημένος
Χιούμορ κι αλήθειες που κόβουν σαν ξυράφι
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ο συγγραφέας επιστρέφει –κυριολεκτικά και μεταφορικά– στον τόπο του εγκλήματος
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Σήμερα, 15 Μαΐου, η παρουσίαση του βιβλίου του «Μέρες μαγικές με γρανίτες και Ταμ-Ταμ» στον Ιανό στη Σταδίου
Χαρακτηρίστηκε «Τσέχοφ του Καναδά» - Υπέφερε από άνοια για πάνω από μια δεκαετία
«Επιστολή προς Μενοικέα, Κύριαι δόξαι, Επικούρου προσφώνησις» (εκδ. Στιγμή), «Λεβιάθαν» (εκδ. Γνώση) και «Ωφελιμισμός» (εκδ. Πόλις) αντίστοιχα
Ένα ευαίσθητο πορτρέτο ενηλικίωσης σε επικίνδυνες εποχές και µια επική ιστορία για τον διχασµό ενός έθνους. Kυκλοφορεί στις 15 Μαΐου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
Γιατί στα μάτια ενός αναγνώστη λογοτεχνικής πεζογραφίας κάποια βιβλία φαίνονται κωμικά ακόμη και αν παριστάνουν πως δεν είναι
H ΓΓ Σύγχρονου Πολιτισµού μας μίλησε για τα σχέδια του ΥΠΠΟ για την εξωστρέφεια της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας
Βιογραφίες, ντοκουμέντα, ιστορία, προσωπική ανάπτυξη και ψυχολογία, δοκίμια, μελέτες, επιστήμη
Όταν έχεις παιδιά στην εφηβεία, διαβάζεις άρθρα και βιβλία σχετικά με τον πόνο σου με την ελπίδα ότι θα σε βοηθήσουν… και όταν βρίσκεις κάτι πραγματικά βοηθητικό, το συστήνεις
Ξεφυλλίζουμε μερικές από τις εκδόσεις της πιο ωραίας εποχής του χρόνου
Ξεφυλλίζουμε μερικές από τις εκδόσεις της άνοιξης
Αν το βιβλίο είναι πράγματι κάτι ιερό, δεν αφορά μονάχα κάποιου είδους ιερατείο: αφορά τους πάντες, αφορά το «πλήρωμα», και (πρέπει να) μιλά τη γλώσσα του
Την ώρα ακριβώς που ετοιμαζόμουν να γράψω τις μεταπασχαλινές Σημειώσεις, έγινε γνωστός ο θάνατος του Paul Auster. Οπότε, ξεκινάω για Νέα Υόρκη…
Το αισθηματικό μυθιστόρημα της Robyn Carr που έγινε πολιτισμικό φαινόμενο
Κάνε ένα road trip ν’ αλλάξει η ζωή σου!
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.