Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 500 άνθρωποι εκτέθηκαν σε χημικά όπλα στην Ντούμα και μεταξύ αυτών πολλά παιδιά. Οι εικόνες σκληρές, έκαναν τον γύρο του κόσμου. Πώς θα μπορούσαν να μείνουν μακριά από την ελληνική τηλεόραση και το Διαδίκτυο; Τι απαντάμε σε ένα παιδί που βλέπει ένα άλλο παιδί να υποφέρει; Πώς χωράμε τον πόλεμο και τη βία στο μυαλό ενός παιδιού με τρόπο που δεν θα βλάψει την ευαίσθητη ψυχούλα του;
Επιδιώξτε μια συζήτηση με το παιδί αφού πρώτα είστε έτοιμοι να την κάνετε σωστά
Το να μιλήσει κανείς με ένα παιδί για τους λόγους που οι λαοί σκοτώνονται μεταξύ τους δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Για πολλά παιδιά κάτι τέτοιο μπορεί να είναι αρκετά τρομακτικό και να τα αναστατώσει. Σκεφθείτε ότι στα παιδιά μιλάμε συνήθως για την ευγένεια, για την καλοσύνη και για όλες εκείνες τις αρετές που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. Πώς είναι δυνατόν τώρα να τους πούμε ότι υπάρχουν ειδικές συνθήκες όπου οι άνθρωποι πιάνουν τα όπλα; Όταν ένα παιδάκι δεν είναι μεγαλύτερο των 5 ετών, θα μπορούσατε να του πείτε ότι κάποιοι άνθρωποι άλλων χωρών διαφωνούν μεταξύ τους για πράγματα που για εκείνους είναι πολύ σημαντικά και μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ αυτών των χωρών. Ως γονιός πρέπει να πείσετε το παιδί σας ότι είναι ασφαλές και δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο. Σε κάθε περίπτωση, να ξέρετε ότι μιλώντας χωρίς φανατισμό στο παιδί σας, καταφέρνετε να διορθώσετε λανθασμένες αντιλήψεις που μπορεί να είχε. Και φυσικά, αν το παιδί δεν θέλει να μιλήσετε για αυτό, τότε δεν χρειάζεται να επιμείνετε.
Εκμαιεύστε τι γνωρίζει ήδη το παιδί σας
Για να ξεκινήσετε σωστά τη συζήτηση, μάθετε πρώτα τι ήδη ξέρει το παιδί σας. Μπορείτε να το ρωτήσετε αν μίλησαν σχετικά με το θέμα οι δάσκαλοί του στο σχολείο ή αν το συζήτησε με άλλα παιδιά. Δεν αποκλείεται να έχει ήδη δει εικόνες πολέμου. Ρωτήστε το πώς ένιωσε και τι σκέφτεται. Όταν τα παιδιά έρχονται απέναντι σε εικόνες βίας, πρέπει να τα ενθαρρύνουμε να βγάζουν από μέσα τους τα συναισθήματα που τους προκάλεσαν.
Προσπαθήστε να εξηγήσετε γιατί οι λαοί κάνουν πολέμους
Είναι αδύνατον να δώσετε μια λογική εξήγηση στο παιδί σας για το για ποιον λόγο οι λαοί κάνουν πολέμους ή για το πώς είναι δυνατόν να χτυπά κανείς άμαχο πληθυσμό και παιδάκια. Η έντιμη απάντησή σας: «Δεν υπάρχει λογική σε αυτό. Οι λόγοι είναι αυτοί -1,2,3- αλλά και πάλι ο πόλεμος είναι μια παράλογη και ακραία λύση», είναι η πιο ειλικρινής και σωστή απέναντι στο παιδί. Φυσικά και θα του εξηγήσετε πως όταν μια χώρα επιτίθεται σε μια άλλη, τότε εκείνη που δέχεται την επίθεση αναγκάζεται να απαντήσει για να προστατεύσει τους ανθρώπους της.
Και τι να πεις στο παιδάκι για τα χημικά όταν και εσύ μέσα σου σπαράζεις;
Και φτάνουμε στο πιο δύσκολο σημείο… Το παιδάκι έχει δει στην τηλεόραση το άλλο παιδάκι, γεμάτο αίματα και ανήμπορο να αναπνεύσει. Τι του λέμε; Τι λογικό υπάρχει να του πούμε; Πώς το εξηγούμε; Ενθαρρύνουμε τη συμπόνια του προς αυτό το παιδί. Καμιά λογική εξήγηση δεν υπάρχει. Του λέμε πως αυτό που συνέβη είναι ό,τι πιο άδικο για ένα παιδί. Ενθαρρύνουμε το παιδί να αναλάβει ή να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες και δράσεις για τη στήριξη των παιδιών που υποφέρουν από τους πολέμους. Διατηρούμε πάντα την ελπίδα πως τα δικά μας παιδιά, θα αλλάξουν τον κόσμο που εμείς καταστρέφουμε. Τα παιδιά μας θα είναι οι ενήλικες εκείνοι που ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως κάποτε υπήρξαν παιδιά που έκλειναν με αγωνία τα μάτια τους μπροστά σε εικόνες της φρίκης.
14°
