Επιστρέφουν μετά από πολλά χρόνια στην Ελλάδα και υπόσχονται ένα live γεμάτο ενέργεια και ζωντάνια στο καλοκαιρινό φεστιβάλ που περιμένει η χώρα από τη μέρα που ανακοινώθηκε το line up του. Με την πρόσφατη κυκλοφορία A Real Labour of Love να ενώνει παλιές και νέες γενιές ακροατών.
Εμφανιζόμενοι ως co-headliners μαζί με τους Thievery Corporation στην δεύτερη μέρα του Release Athens Festival, την Παρασκευή 1 Ιουνίου, που συμβαίνει με την υποστήριξη της Athens Voice και του Athens Voice Radio 102.5, το πάρτι των UB40 θα έχει στο μικρόφωνο τον Ali Campbell ξανά και τις διαχρονικές επιτυχίες που διέδωσαν το reggae ρυθμό και τα ανήσυχα και πολιτικοποιημένα συχνά μηνύματά τους. O Astro ή Terence Wilson βρίσκεται ξανά μαζί τους και μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για την πορεία και τον τρόπο που βλέπουν σήμερα οι UB40 τη μουσική, μετρώντας 40 χρόνια ύπαρξης.
Ήσασταν από τα πρώτα reggae, pop, dub συγκροτήματα που έκαναν τεράστια επιτυχία με το Foodforthought, στις αρχές της δεκαετίας του 80. Περιμένατε την επιτυχία ή ήταν έκπληξη ακόμα και για εσάς;
Προφανώς και ήταν έκπληξη γιατί ποτέ δεν ξέρεις ότι κάτι είναι επιτυχία παρά μόνο όταν γίνει. Το κοινό αποφασίζει αν κάτι είναι επιτυχία. Το κοινό έχει τη δύναμη να κάνει ένα δίσκο νούμερο ένα, εκείνο αποφασίζει την κορυφή των charts. Όταν ηχογραφείς, ελπίζεις ότι θα αρέσει, αλλά πάντα ο κόσμος αποφασίζει αν είναι επιτυχία.
Από τα εφηβικά σας χρόνια, όταν αγοράζατε δίσκους από τα παραδοσιακά δισκοπωλεία, μέχρι τη σημερινή ψηφιακή εποχή, βλέπετε αλλαγές στη μουσική βιομηχανία;
Πρόκειται για μια εξ ολοκλήρου διαφορετική βιομηχανία, από όταν ξεκινήσαμε το 1980. Η μουσική απλά δεν συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο. Στις μέρες μας τα πάντα έχουν να κάνουν με τους υπολογιστές και το downloading. Πρέπει να προσαρμοστείς με το πώς είναι η βιομηχανία τώρα. Όταν ξεκινήσαμε μας αφορούσαν κυρίως οι συναυλίες. Το 2018 ο τρόπος για να βγάλεις χρήματα είναι να κάνεις cd. Πρέπει να κοπιάσεις, κάτι που αγαπώ γιατί το να είσαι μουσικός είναι ένα έντιμο επάγγελμα.
Δεν μπορείς να αναγκάσεις κανένα να ακούσει τη μουσική σου στο ραδιόφωνο ή να αγοράσει το cd σου, ή να παρακολουθήσει μια συναυλία σου, αν δεν του αρέσει η μουσική σου. Έτσι αν κάποιος έρθει να σε δει να παίζεις τη μουσική σου, είναι κάτι σαν αμοιβαία συμφωνία, αμοιβαίος σεβασμός και θαυμασμός. Λατρεύω να είμαι μουσικός αλλά η μουσική βιομηχανία είναι η πιο παρασιτική βιομηχανία στον κόσμο. Δεν μπορούμε να πούμε σε ένα νέο για τη βιομηχανία, γιατί ακόμα μαθαίνουμε. Οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουν πολλά περισσότερα για πράγματα όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εμείς είμαστε από διαφορετική εποχή, προσπαθούμε απλά να ακολουθήσουμε γιατί αν δεν προσαρμοστείς, θα χαθείς. Είναι τόσο απλό.
Ποιος δίσκος, εάν υπήρξε κάποιος, άλλαξε τον τρόπο που κάνετε μουσική;
Ο τρόπος είναι ο ίδιος από την πρώτη μέρα, και αυτό γιατί δεν διαβάζουμε ή γράφουμε μουσική, κάνουμε τα πάντα με το άκουσμα. Ξεκινάμε τζαμάροντας μουσική και αν μας αρέσει, συνεχίζουμε με τους στίχους, που θέλουμε πρωτίστως να μιλάνε στη μουσική. Οι περισσότεροι φαίνεται ότι κάνουν το ανάποδο, έχουν τους στίχους και τη μελωδία και χτίζουν το κομμάτι. Αλλά εμείς δε γράφουμε μουσική, έχουμε έναν ήχο στο μυαλό μας που μας κάνει, δεν το έχουμε αλλάξει αυτό. Νομίζω κάνεις καλύτερα αυτό που κάνεις πιο εύκολα.
Υπάρχει κάτι που κοιτάζοντας πίσω, θα αλλάζατε;
Ναι, ίσως να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά θέματα καλύτερα. Όταν είσαι συνεχώς στο δρόμο, χρειάζεσαι ανθρώπους να διαχειρίζονται τα υπόλοιπα και τους πληρώνεις αδρά για αυτό, οπότε περιμένεις η δουλειά να γίνεται σωστά. Όταν μαθαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα, είναι πια αργά. Το μόνο λοιπόν που θα άλλαζα θα ήταν ο χειρισμός του επιχειρηματικού κομματιού. Δεν μετανιώνω τίποτα από αυτά που έχουμε επιτύχει και τη δουλειά που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια.
Οι UB40 είναι ένα από τα πιο εμπορικά επιτυχημένα reggae συγκροτήματα όλων των εποχών, σε πωλήσεις δίσκων (πάνω από 70 εκατομμύρια), θέσεις στα charts και πρόγραμμα συναυλιών. Πώς ορίζετε εσείς την επιτυχία ;
Μεγάλο κομμάτι αυτής της επιτυχίας οφείλεται στο είδος της μουσικής που επιλέξαμε να κάνουμε. Όταν ξεκινήσαμε η reggae μουσική ήταν μόλις 13 χρονών, πλέον έχουν περάσει 40 χρόνια και συνεχίζει να έχει φανατικούς οπαδούς, όπως ίσως και η jazz. Νομίζω ότι η αιτία για τη μακροβιότητα της μπάντας είναι το γεγονός ότι επιλέξαμε τη reggae μουσική, επειδή η reggae είναι μια εθνική γλώσσα, που όμως αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο. Δεν έχουν όλοι μητρική γλώσσα τα Αγγλικά, και έτσι δεν αφορά πάντα τους στίχους, ωστόσο όλοι καταλαβαίνουν το ρυθμό και ο ρυθμός μπορεί να πει περισσότερα από ότι 1.000 λέξεις.
Κατά τη γνώμη σου, τι ενώνει την reggae αδελφότητα;
Πρόκειται για μια παγκόσμια ενότητα. Όλοι αναγνωρίζουν τη reggae μουσική σαν τη μουσική του δρόμου. 40 χρόνια πριν δεν μπορούσες να βρεις reggae συγκροτήματα στη Γερμανία ή την Ιταλία, τη Ρωσία ή την Ελλάδα ίσως. Αλλά τώρα η reggae μουσική έχει βρει το δρόμο της, στις τέσσερις γωνίες του κόσμου. Η αδελφότητα είναι πλέον παγκόσμια, άνθρωποι από όλες τις διαφορετικές χώρες ακολουθούν τη reggae μουσική. Είναι μια καθ’ ολοκληρίαν παγκόσμια μουσική.
22°
