Μια βαθύτερη ανάλυση των εκδηλώσεων των δυσαρμονικών όψεων Σελήνης - Πλούτωνα με έμφαση στην λειτουργία της Σελήνης σαν σύμβολο της προσωπικής μητέρας αλλά και σύμβολο των ενήλικων συναισθηματικών σχέσεων.
Μέρος Α: Περί Πάθους
Δεν υπάρχει οργή πιο φοβερή κι αθεράπευτη απ' αυτή που γεννιέται ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν αγαπηθεί.(Ευριπίδη, Μήδεια)
Στα Ελληνικά η αγγλική λέξη "passion" να μεταφράζεται ως «πάθος», ενώ όπως είναι ήδη γνωστό από το εισαγωγικό άρθρο για τις όψεις της Σελήνης για τους Εξωκρόνιους (για να το διαβάσεις πάτησε εδώ), το «πάθος» είναι μια από τις λέξεις που κατεξοχήν συνδέονται με τους συμβολισμούς του Πλούτωνα. Όμως, όπως ακριβώς θα ανέμενε κανείς από τον άρχοντα του ασυνειδήτου, υπάρχουν πολλά περισσότερα θέματα προς διερεύνηση σχετικά με τις δυσαρμονικές όψεις Σελήνης - Πλούτωνα. Ας εκκινήσουμε το ταξίδι μας για τα σκοτεινά βάθη αυτών των όψεων με μια ερώτησης: ποια ακριβώς είναι η ερμηνεία του πάθους όταν αναφέρεται στην συναισθηματική ανταπόκριση και την ενστικτώδη συμπεριφορά (Σελήνη);
Το πρώτο σημαντικό εμπόδιο που οφείλουμε να υπερκεράσουμε είναι η κατάχρηση της συγκεκριμένης λέξης στην καθημερινή γλώσσα, όπου χρησιμοποιείται για να εκφράσει κάθε έντονη συγκίνηση, προτίμηση ή συναίσθημα, που υπερβαίνει τον συνειδητό έλεγχο του ατόμου. Μιλάμε για ερωτικό πάθος ή για έγκλημα πάθους, αλλά την ίδια στιγμή μιλάμε για πάθος με το τζόγο ή την ταχύτητα, πάθος για φαγητό, πάθος για εξουσία κτλ.
Συνεπώς, στην καθημερινή χρήση της γλώσσας το «πάθος» συνδέεται με μια ακατανίκητη λαχτάρα για ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση ή για προτιμήσεις από τις οποίες δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε ενδεχομένως) να απαλλαγούμε οριστικά. Εδώ συναντούμε, ευθύς εξ αρχής, μια πρώτη αντίφαση με τον αστρολογικό συμβολισμό του Πλούτωνα: το ορμέμφυτο του Πλούτωνα είναι η ροπή προς πλήρη υπέρβαση του παλαιού μέσω καταστροφής και οριστική απαλλαγή από τρόπους, στάσεις ζωής και προτιμήσεις.
Επομένως οφείλει να γίνει εξ αρχής ένας διαχωρισμός: σε ορισμένες περιπτώσεις η έντονη λαχτάρα είναι η εξωτερική εκδήλωση της λειτουργίας αυτού του συμβόλου κι όχι η ίδια η ερμηνεία του. Σε καμία περίπτωση, το κατά Πλούτωνα «πάθος» δεν έχει την πεπερασμένη ερμηνεία της αναπόφευκτης ή αναπόδραστης λαχτάρας. Οφείλουμε να αναζητήσουμε ερμηνείες της λέξης που διαθέτουν βάθος. Συνεπώς η διερεύνηση των όψεων Σελήνης - Πλούτωνα ξεκινά λοιπόν από την απόδοση της πραγματικής εννοιολογικής διάστασης στη λέξη «πάθος» και, ακόμη παραπέρα, στην αναζήτηση ίσως μιας λέξης περισσότερο αντιπροσωπευτικής του συμβολισμού του Πλούτωνα.
Όταν συμβαίνει να πάσχεις
Όπως είναι γνωστό, η Σελήνη είναι σύμβολο της προσωπικής μας μητέρας αλλά και των μητρικών προτύπων που μας ανέθρεψαν από μικρή ηλικία. Υπό αυτό το πρίσμα, στη σχέση μαζί της θα αναζητήσουμε τις πρώτες σημαντικές Πλουτώνιες αμυχές που στιγματίζουν όποιον/α διαθέτει μια στενή δυσαρμονική όψη Σελήνης - Πλούτωνα στο χάρτη του/της. Όπως είναι αναμενόμενο, η πρώτη σχέση της ζωής μας είναι οδηγός για όλες τις υπόλοιπες προσωπικές σχέσεις που θα δημιουργήσουμε. Η σχέση μαζί της είναι που θα μας μάθει τι πρέπει να περιμένουμε από τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.
Έχοντας πλέον εντάξει στη αναζήτηση μας τον πρωταγωνιστικό ρόλο της μητέρας, προχωρούμε στη διερεύνηση των κατάλληλων ερμηνειών που να περιγράφουν τη σχέση μαζί της, στην περίπτωση που την έχει αγγίξει το χάδι του Πλούτωνα. Ανοίγοντας ένα λεξικό βρίσκει κανείς μερικές από τις ακόλουθες ερμηνείες για την λέξη «πάθος»: (1) οτιδήποτε από το οποίο πάσχει κανείς (καλό ή κακό), (2) ατύχημα, ήττα, καταστροφή, ανεπανόρθωτη βλάβη, θάνατος, (3) νόσος, ασθένεια, (4) η ιδιότητα της αλλοιώσεως, η μεταβολή των σωμάτων, (5) θερμή συναισθηματική εκδήλωση, ισχυρά χαρακτηριστική κίνηση του θυμικού σε δυσαρέσκεια (οργή, μίσος, φθόνος κτλ), (6) περιπέτειες, βαριές σωματικές ταλαιπωρίες, ψυχικές οδύνες.
Αφού η Σελήνη είναι σύμβολο της προσωπικής μητέρας και ο Πλούτωνας συμβολίζει το πάθος, τότε οι όψεις Σελήνης - Πλούτωνα μιλούν για το πάθος της μητέρας, δηλαδή για μια μητέρα που, με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους πάσχει (ανεξάρτητα από τις καταστάσεις ή τα κίνητρα που την εξαναγκάζουν). Κι ακόμη πιο συγκεκριμένα, είναι μια μητέρα που κοινωνεί προς το παιδί της το πάθος που βιώνει ή το περιλαμβάνει σ' αυτό. Μια δυσαρμονική όψη Σελήνης - Πλούτωνα είναι μια ένδειξη ενός πανίσχυρου πάσχοντος συναισθήματος που συνδέει την μητέρα με το παιδί άρρηκτα στα χρόνια που το δεύτερο διαμορφώνει τη συμπεριφορά του.
Επίσης είναι γνωστό ότι ο Πλούτωνας είναι σύμβολο βραδυφλεγών καταστάσεων που τείνουν ανά περιόδους να εκτονώνονται βίαια (σαν ένα ηφαίστειο που είναι για δεκαετίες ανενεργό και μέσα σε μια εβδομάδα μπορεί να σπείρει τη καταστροφή). Συνεπώς τα συγκεκριμένα συναισθήματα της μητέρας, υποκαίουν και, ενώ αυτή συνήθως δείχνει ένα υπομονετικό ή στοργικό πρόσωπο (Σελήνη), εσωτερικά υποθάλπει μια συνεχώς αυξανόμενη οργή ή ζήλια, που σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να πάρει ακόμη και τη μορφή μιας ασυνείδητης επιθυμίας να εγκαταλείψει ή να εξοντώσει το παιδί, του οποίου η ύπαρξη είναι η κύρια αιτία για τη ματαίωση των ονείρων της.
Εναλλακτικά, αυτή η όψη μπορεί να αντικατοπτρίζει μια παθολογική, μολονότι ασυνείδητη, σεξουαλική έξαψη απέναντι στο συγκεκριμένο παιδί (ή όλα τα παιδιά της), ειδικά αν το αληθινό αντικείμενο ερωτικής έξαψης (ο σύζυγος) την έχει εγκαταλείψει ή δεν είναι διαθέσιμος ή την απωθεί μετά την ανάληψη της μητρικής της ταυτότητας (ορισμένοι αστρολόγοι, όπως ο Howard Sasportas αναφέρουν ότι οι όψεις Σελήνης - Πλούτωνα συνδέονται συχνά με ενδείξεις στο γενέθλιο χάρτη για έναν πατέρα που είναι απών ή μη διαθέσιμος ψυχολογικά ή που δεν αποδέχεται το χαρακτήρα του παιδιού του).
Σ' αυτές τις περιπτώσεις η μητέρα παρουσιάζει μια συναισθηματική πλευρά που πλημμυρίζει από ένταση και εμμονές και γίνεται όχημα για την ανάπτυξη ενός πανίσχυρου μητρικού συμπλέγματος και βιώνεται από το παιδί με έναν (ή συνδυασμό) από τους ακόλουθους τρόπους:
(1) Πανίσχυρη: στην περίπτωση γυναικείου χάρτη παίρνει τη μορφή μιας αίσθησης αδυναμίας της κόρης να ανταγωνιστεί ή να φτάσει τη μητέρα σε δύναμη ή επιτυχία. Σε περίπτωση ανδρικού χάρτη μπορεί εκφραστεί με τη μορφή σύγχυσης σχετικά με την αξία του φύλου του (μητέρα που ευνουχίζει ψυχολογικά ή που του καλλιεργεί την πεποίθηση πως η γυναικεία φύση είναι πανίσχυρή ενώ η ανδρική απολύτως αδύναμη).
(2) Υπεραπαιτητική: μια μητέρα που απαιτεί την απόλυτη παράδοση ή υποταγή του παιδιού στις ανάγκες και τα θέλω της. Με την πάροδο του χρόνου, αντί να κόβει τον ομφάλιο λώρο με το παιδί τον ισχυροποιεί, σε σημείο που αποζητά να αφομοιώσει πλήρως το παιδί μαζί της - να γίνουν ένα.
(3) Mother Superior: ειδικά σε περίπτωση γυναικείου χάρτη κληρονομείται από την μητέρα στην κόρη η τάση να γίνει μια υπέρ - μητέρα, είτε με το να αποκτήσει μια οικογένεια με πολλά παιδιά (για εντυπωσιάζει τον κοινωνικό περίγυρο με την μητρική της δύναμη/δυναμική) ή να παίζει το ρόλο της μητέρας/παρόχου σε μια ομάδα ατόμων είτε μέσω της εργασίας της, είτε μέσω της προσφοράς.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σημαντικό για το άτομο που έχει μια στενή δυσαρμονική όψη Σελήνης - Πλούτωνα, είναι το γεγονός πως δεν του επιτρέπεται να αναπτύξει υγιώς τους δικούς του αμυντικούς μηχανισμούς, να εκφράσει τις δικές του ανάγκες και να έχει μια αυτόνομη συμπεριφορά απέναντι στη μητέρα. Μ' αυτό δεν υπονοείται πως δεν θα αναπτύξει καθόλου τέτοιους μηχανισμούς, το αντίθετο μάλιστα!
Οι αμυντικοί μηχανισμοί ενός τέτοιου ατόμου θα γίνουν τελικά πανίσχυροι όταν καταφέρει να ενηλικιωθεί. Το μεγάλο στοίχημα εντοπίζεται στη λέξη "υγιώς", καθώς οι εν λόγω μηχανισμοί δημιουργούνται κάτω από καταστάσεις κρίσεων ή από ωμή αντιδραστικότητα, καθώς η μητέρα φροντίζει, είτε να εξαιρείται από τους κανόνες συμπεριφοράς που θα ισχύουν για τους υπόλοιπους, είτε φροντίζει να τους θέτει αυτή στο παιδί κι αυτό να τους ακολουθεί, οπότε έχει τον πλήρη έλεγχο του συναισθηματικού του κόσμου.
Τέλος, υπάρχει πάντα η περίπτωση, ειδικά στην περίπτωση της αντίθεση Σελήνης - Πλούτωνα, η μητέρα να προβάλλει τον δικό της Πλούτωνα στο παιδί άμεσα. Τότε θα έχουμε μια μητέρα που βιώνεται υπερβολικά παθητική, χωρίς συνειδητή ταυτότητα ή δύναμη αντίστασης στα θέλω των άλλων, μια μητέρα που καταπίνει την ένταση και αποκρύπτει από όλους ό, τι την πληγώνει. Τότε το παιδί αναλαμβάνει από μικρή ηλικία να εκφράσει την Πλουτώνια δυναμική για εκείνη και να γίνει επιθετικό, οργισμένο, μυστικοπαθές, ανεξάρτητο από μικρή ηλικία. Αυτή την ιδιαίτερη δυναμική θα την αναλύσουμε παρακάτω πιο διεξοδικά.
Με τις όψεις Σελήνης - Πλούτωνα το παιδί αντιλαμβάνεται ή γίνεται άμεσος δέκτης των σκοτεινότερων ή πιο κρυφών συναισθημάτων της μητέρας του, κάθε ματαίωσης, (αυτο)καταστροφικής τάσης ή οργής που προσπαθεί να κρύψει/ελέγξει/καταπιέσει. Αισθάνεται λοιπόν πως η ίδια του η ασφάλεια και επιβίωση (Σελήνη) απειλείται από το ίδιο πρόσωπο που του παρέχει τα εχέγγυα για την συνέχιση τους. Αυτή που το αγαπάει είναι κι αυτή που μπορεί να το καταστρέψει, που μπορεί να γυρίσει μια μέρα και να το πληγώσει θανάσιμα ή να το εγκαταλείψει για πάντα.
Η λέξη πάθος, αν και αρκετά αντιπροσωπευτική για τις όψεις Σελήνης - Πλούτωνα, δεν έχει το ικανό βάθος για να περιγράψει ακριβώς αυτή την καταστροφική, εξολοθρευτική ικανότητα που εδράζει στον πυρήνα των όψεων Σελήνης - Πλούτωνα.
Επιστρέφοντας στην ετυμολογία της αρχικής λέξης "passion" ανακαλύπτει κανείς πως προέρχεται από την ύστερη λατινική λέξη "passio" που σημαίνει «δεινό, ταλαιπωρία, υπομονή», το οποίο κατάγεται από το λατινικό "pati" που σημαίνει «να υποφέρεις, να υπομένεις». Αυτή η λατινική αρχική ρίζα είναι που αποκτά πυρηνικό νόημα για την ερμηνεία των όψεων Σελήνης - Πλούτωνα, καθώς προέρχεται από την Πρώτο - Ινδοευρωπαϊκή ρίζα "pei-", που σημαίνει «να πονάς, να αγωνιάς» και από την οποία έχει προέλθει η ελληνική λέξη «πήμα», που δεν απαντάται με μεγάλη συχνότητα στην καθομιλουμένη.
Αντικαθιστώντας τη λέξη «πάθος» με τη λέξη «πήμα», έχουμε μια αποφασιστική τροπή στο νόημα των συγκεκριμένων όψεων. Αναζητώντας την ερμηνεία της λέξης στο λεξικό συναντούμε ένα πιο συμπυκνωμένο νόημα: (1) το πάθημα, η συμφορά, (2) βαρύς μόχθος, (3) ο όλεθρος. Κι ακόμη πιο αντιπροσωπευτική είναι η ερμηνεία του ρήματος που προέρχεται από την ίδια ρίζα, το ρήμα «πημαίνω», το οποίο σημαίνει: (1) βυθίζω σε δυστυχία, (2) θλίβω, βασανίζω.
Από μια λέξη καθαρά περιγραφική κάποιων εκδηλώσεων (πάθος) και ένα αυτοπαθές ρήμα (πάσχω), οδηγηθήκαμε σε μια λέξη βιωματική και ένα ρήμα ενεργητικό, με κατεύθυνση προς κάποιον ή κάτι. Αυτή η διαφοροποίηση δημιουργεί τεράστιες συνέπειες στην προσέγγιση της ερμηνείας που θα δώσουμε.
Το άτομο που έχει γεννηθεί με όψη Σελήνης - Πλούτωνα δεν είναι μόνο παθητικός δέκτης του πάθους της μητέρας του και δεν υποφέρει μόνος στα σκοτάδια με τα δικά του πάθη. Αυτό που το διαφοροποιεί και τον στιγματίζει είναι η δυναμική του να γίνει πυροδότης κρίσεων, μόχθων ακόμη και ολέθρου στις διαπροσωπικές σχέσεις, αποκαλύπτοντας με ωμή ειλικρίνεια ό,τι νοσηρό κρύβεται κάτω από την επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων.
Μέρος Β: Συναισθηματικός εξτρεμισμός
«...με κολακεύει να σκέφτομαι ότι σας έχω φέρει σε τέτοια κατάσταση, που χωρίς εμένα, μόνο μισές χαρές να μπορείτε πλέον να ζείτε...» (Guilleragues, Ερωτικές επιστολές πορτογαλίδας μοναχής)
Μια από τις θεμελιώδεις αρχές της αστρολογίας αναφέρει πως όσο πιο απομακρυσμένος είναι ένας πλανήτης από τον Ήλιο, συμβολικά τόσο περισσότερο ξένος είναι προς την συνείδηση. Με άλλα λόγια, από τη μια πλευρά τόσο πιο έντονα αναμοχλεύει θέματα του ασυνειδήτου η ερμηνεία του και τόσο πιο συλλογικό είναι το αίτημα που προτάσσει. Ο Πλούτωνας είναι ο πιο ακραίος πλανήτης για τον οποίο γίνεται λόγος στην αστρολογία, συνεπώς, σύμφωνα με τον παραπάνω κανόνα, οφείλει να έχει τα πιο ακραία αιτήματα. Γι' αυτό τον λόγο, όποιο προσωπικό πλανήτη γραπώνει κάτω από την επιρροή του, εκτινάσσει την έκφραση του με ακραίες συνθήκες, αντιδράσεις και αιτιάσεις.
Η λέξη «εξτρεμισμός», επίσης χαρακτηριστική σε όλα τα αγγλικά κείμενα για την περιγραφή της λειτουργίας του Πλούτωνα, προέρχεται από το λατινικό "extremus" που μεταφράζεται ως «εξώτατος, έσχατος, άκρος, ύψιστος, απώτατος, πλέον απομακρυσμένος». Συνεπώς, όταν μιλάμε για όψεις Σελήνης - Πλούτωνα, πρακτικά αναφερόμαστε στην εσχατιά της συναισθηματικής ανταπόκρισης ή με άλλα λόγια για συναισθηματικές εκφράσεις ελάχιστα εκλεπτυσμένες, ακραία ενστικτώδεις, πανίσχυρες, άγριες και στενά συνδεδεμένες με την ανάγκη για επιβίωση, το βασικότερη ροπή κάθε μορφής ζωής, είτε μιλάμε για τον άνθρωπο, είτε για ένα μονοκύτταρο οργανισμό.
Αγάπη = Μίσος;
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντική η μελέτη όλων των όψεων της Σελήνης είναι γιατί η Σελήνη είναι το σύμβολο της συναισθηματικής μας ανταπόκρισης με τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, το κεντρικό ζήτημα με τις όψεις της Σελήνης είναι η αποκωδικοποίηση του τρόπου σχετισμού με όσους/ες μας είναι οικείοι - ποια είναι με άλλα λόγια η συναισθηματική μας ανταπόκριση όταν ανοιγόμαστε σε έναν Άλλο για να συνάψουμε μαζί του στενή σχέση. Υπενθυμίζεται πως η πρώτη σχέση, η σχέση με τη μητέρα, θέτει το πρότυπο για ότι θα ακολουθήσει.
Όπως ήδη ανακαλύψαμε, με τις όψεις Σελήνης - Πλούτωνα υπάρχει η αίσθηση πως η μητέρα μπορεί να απειλήσει την επιβίωση και την εξασφάλιση του παιδιού εξαιτίας των καταπιεσμένων συναισθηματικών κινήτρων που προσπαθεί να ελέγξει ή να συμβιβάσει. Ανά πάσα στιγμή, μια έκρηξη της, μπορεί να εξολοθρεύσει τη συνήθη ροή της ζωής και να παρασύρει και το ίδιο μέσα στη συναισθηματική της μανία.
Επομένως μια πιθανότητα είναι, αργότερα στη ζωή, το άτομο που βίωσε με τη μητέρα μια τέτοια εμπειρία, να ελκύει συντρόφους που κρύβουν κακοφορμισμένες συναισθηματικές πληγές ή που έχουν καταστροφικές τάσεις και αυτό αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του καταλύτη που θα προξενήσει την έκρηξη. Βέβαια, είναι το ίδιο το άτομο που θα γίνει και δέκτης των αποτελεσμάτων της έκρηξης.
Μια άλλη πιθανότητα είναι το άτομο να έχει εξισώσει την αγάπη και την φροντίδα με τον κίνδυνο, τον πόνο και τα προβλήματα. Είτε μερικώς συνειδητά, είτε πλήρως ασυνείδητα, πιστεύει πως η αγάπη θα οδηγήσει στην καταστροφή και το χαμό - η αγάπη είναι ο δρόμος για την πτώση και τον πόνο. Συνεπώς δεν μπορεί να χαλαρώσει σε μια σχέση αφού από την πρώτη στιγμή περιμένει πότε θα έρθει η μέρα που ο/η σύντροφος θα το εγκαταλείψει ή θα προδώσει την εμπιστοσύνη του. Σε ορισμένες περιπτώσεις το άτομο μπορεί να καταλήξει με την πάροδο του χρόνου να λειτουργεί παραπλανητικά, να χειραγωγεί άμεσα ή έμμεσα τους συντρόφους σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τους βαθύτερους φόβους του από το να λάβουν χώρα.
Φυσικά και το αντίθετο συμβαίνει με μεγάλη συχνότητα: φοβάται το ίδιο το άτομο που διαθέτει τη συγκεκριμένη όψη ότι μοιραία κάποια στιγμή θα προδώσει την εμπιστοσύνη του/της συντρόφου του και θα καταστρέψει ότι αγαπά. Αυτή η φοβία μοιάζει τόσο με μια από τις ευρύτερα διαδεδομένες παιδικές φαντασιώσεις, όπου το παιδί φαντασιώνεται ή ονειρεύεται ότι σκοτώνει τη μητέρα που του προξενεί τόση ένταση ή εύχεται το θάνατο της, ώστε θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πως η συγκεκριμένη φοβία είναι μια μεταλλαγή της (μια μεταφορά στις ενήλικες σχέσεις της ίδιας φαντασίωσης). Συνεπώς, όσοι/ες έχουν γεννηθεί με δυσαρμονική όψη Σελήνης - Πλούτωνα καλούνται στη ενήλικη ζωή τους να αντεπεξέλθουν με την ένταση που θα προξενούν στις σχέσεις τους μ' αυτή τους την αμφιθυμία.
Ίσως το κεντρικό ζήτημα γι' αυτά τα άτομα είναι πως αντιλαμβάνονται από πολύ μικρή ηλικία την στενή συνύπαρξη αγάπης και μίσους στις στενές σχέσεις. Αναγνωρίζουν πως αυτά τα δύο συναισθήματα συνθέτουν από κοινού τη συναισθηματική τοπογραφία των ανθρώπων με ίση ένταση. Πράγματι υπάρχει μια σειρά από λόγους που δικαιολογούν την ύπαρξη αυτής της πραγματικότητας.
Πρώτον, ένα κομμάτι του εαυτού τους πιθανόν να πνίγεται με την πάροδο του χρόνου από την σχέση, όσο κι αν αγαπούν τον/την σύντροφο τους. Σταδιακά αρχίζουν να απεχθάνονται το/τη σύντροφο που στερεί την αυτονομία, την ελευθερία και το χώρο που έχουν ανάγκη. Επίσης, αναγνωρίζουν ενστικτωδώς πως, όσο περισσότερο αγαπούν ή δένονται με κάποιον/α, τόσο η ευτυχία και η αίσθηση πληρότητας που αισθάνονται, εξαρτώνται από αυτό το ΕΝΑ άτομο.
Έτσι, όταν τους απογοητεύσει ή τους πληγώσει αυτός ο ένας/αυτή η μια (μια ηχώ όλων των φορών που η μητέρα έκανε ή απειλούσε να κάνει το ίδιο πράγμα), μεταμορφώνονται σε εξαγριωμένα πλάσματα εκτός ελέγχου ή απεχθάνονται τον εαυτό τους που επέτρεψαν σε κάποιον/α άλλο/η να έχει τόση δύναμη πάνω τους.
Δεν είναι επομένως τυχαίο πως όσοι/ες έχουν δυσαρμονική όψη Σελήνης - Πλούτωνα βιώνουν τις σχέσεις του με τρομερή ένταση και μάλιστα αποζητούν αυξανόμενα ποσά από αυτή, αλλά και από δραματισμούς, μάχες, εντάσεις και ίντριγκες, όσο σθεναρά κι αν το αρνούνται στους γύρω τους (και αυτή είναι συνήθως η πραγματικότητα, καθώς ο Πλούτωνας λειτουργεί με τη μάσκα της ανάγκης για ηρεμία). Υποσυνείδητα συνδέουν την εγγύτητα και την οικειότητα με την μεταμόρφωση και οι σχέσεις είναι οι καταστάσεις που επιζητούν ώστε να διαλύσουν πλήρως τον παλιό τους εαυτού και να τον αναδομήσουν.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ξεχωρίζουν (συνήθως από ένστικτο) ανθρώπους που είναι σύνθετοι, μυστηριώδης, ζουν με πάθος και ένταση, που βρίσκονται σε συνεχή μάχη με τις αδυναμίες ή τις φοβίες τους - δηλαδή ακριβώς τους ανθρώπους με τους οποίους θα έχουν περίπλοκες και σφοδρές σχέσεις. Όποιος/α δεν καλύπτει αυτή τη συνταγή και υιοθετεί μια πολύ απλή στάση ζωής ή βιώνεται ως ασφαλής επιλογή δεν θα τους/τις μαγνητίσει ποτέ. Ενώ κάθε φορά που θα προσπαθούν να δημιουργήσουν σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο αυτή θα οδηγείται αργά ή γρήγορα στην αποδόμηση, καθώς δεν θα καλύπτεται η ανάγκη για ένταση, μάχες, παραφορά και μεταμόρφωση.
Τέλος, αξίζει να γίνει μια ειδική μνεία στην αντίθεση Σελήνης - Πλούτωνα. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, υπάρχει η περίπτωση η μητέρα να προβάλλει τον Πλούτωνα της στο παιδί από μικρή ηλικία και εκείνο να αναλαμβάνει να εκφράσει όλη την Πλουτώνια δυναμική που ίδια απαρνιέται. Μ' αυτό τον τρόπο εξασφαλίζει μια πολύ ισχυρή σύνδεση με το παιδί, σε σημείο που το βλέπει σαν προέκταση του εαυτού της, σαν τον πολεμιστή/ την πολεμίστρια της και προστάτη της.
Αργότερα, στην ενήλικη ζωή, το άτομο αναπαράγει αυτή τη δυναμική από την αντίθετη πλευρά κι έχει την τάση να ταυτίζεται απόλυτα με τους οικείους του και να απαιτεί από αυτούς να το προστατεύουν και να του παρέχουν με την ίδια ένταση που η μητέρα απαιτούσε από αυτό. Συνεπώς ζητάει να βρίσκεται αυτό στο επίκεντρο της προσοχής, κι ο/η σύντροφος του να αλλάζει όποτε και με όποιο τρόπο εκείνο απαιτεί, ανταλλάσσοντας έτσι το αίτημα της ένωσης με τον/την άλλο/η με την απαίτηση της εξολόθρευσης της ενστικτώδους συμπεριφοράς και των αναγκών του/της άλλου/ης.
Life, don't talk to me about life!
Οι εγγενείς ποιότητες της όψης Σελήνης - Πλούτωνα μοιάζουν σε πολλά σημεία με τα χαρακτηριστικά ατόμων που έχουν Σελήνη στο Σκορπιό, όπως τονίζει ο Arroyo: μεγάλης έντασης (σχεδόν εκρηκτική) ευαισθησία, δυσαρέσκεια με τον εαυτό τους, ροπή να αναπλάθουν τη συμπεριφορά τους και να αποκτούν μια νέα εικόνα ανά περιόδους, ισχυρός ψυχικός συντονισμός με τους οικείους τους, ανάγκη να διερευνήσουν τόσο τα μυστήρια της ζωής όσο και τα κίνητρα των άλλων ανθρώπων, ορμή να σπάσουν τα ταμπού και τις επιταγές που τους επιβλήθηκαν από την γονική ανατροφή τους, ανάγκη να υπερβούν και να διαλύσουν κάθε γονική επιρροή ή έλεγχο.
Επίσης υπάρχει συνήθως ισχυρή δυναμική για έντονη προσπάθεια προς την επίτευξη ενός σκοπού, αδυσώπητη δέσμευση σε ένα στόχο και αυτοπειθαρχία. Αυτά τα άτομα επίσης κατευθύνονται πάντα από το ένστικτο της επιβίωσης και σε περιόδους κρίσης εμφανίζουν τεράστια αποθέματα ενέργειας και εφευρετικότητας.
Ίσως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό στο οποίο πρέπει να σταθεί κανείς είναι η ροπή ανάπλασης της συμπεριφοράς τους και της ζωής τους. Ο Πλούτωνας, όπως είναι γνωστό, συνδέεται με την αρχέτυπο της καταστροφής του παλιού ώστε να γίνει χώρος για το καινούργιο. Όταν λοιπόν συνδέεται με τη Σελήνη, τον πιο προσωπικό από όλους τους πλανήτες του ωροσκοπίου, η όψη συχνά παίρνει τη μορφή μιας σκληρής, ανηλεούς ή και άσπλαχνης στάση απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό.
Η τάση για καταστροφή της παλιάς κοινωνικής εικόνας και των κομματιών της προσωπικότητας που συνδέονται με τη συναισθηματική ανταπόκριση κινητοποιείται εκ των έσω. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, όχι μόνο δεν αποκλείονται, αλλά είναι και συνηθισμένες οι περίοδοι μίσους προς τον εαυτό και συναισθηματικού αναβρασμού που παίρνει τη μορφή καταστροφικών τάσεων.
Αν και θα περίμενε κανείς με την πάροδο του χρόνου, όσοι/ες διαθέτουν δυσαρμονικές όψεις Σελήνης - Πλούτωνα να μην σοκάρονται από την ένταση των παραπάνω κρίσεων, αυτό σπάνια συμβαίνει. Ίσως το μόνο με το οποίο καταφέρνουν να εξοικειωθούν είναι η σημασία και τα αποτελέσματα αυτού του εγγενούς μηχανισμού. Αναγνωρίζουν με άλλα λόγια πως η διαδικασία της μεταμόρφωσης είναι επίπονη, και συνδέεται με περιόδους απομόνωσης από τον κόσμο και τους οικείους τους αλλά και σπαραχτική συναισθηματική αγωνία, όμως την ίδια στιγμή αντιλαμβάνονται πως δεν θα αισθανθούν ποτέ πλήρεις αν παραμείνουν στάσιμοι/ες, συμβιβαζόμενοι/ες μια ειρηνική, συμβατική, χωρίς εξάψεις ζωή.
Για την συγγραφή του άρθρου πολύτιμοι οδηγοί υπήρξαν τα βιβλία "Seminars on Psychological Astrology Vol.3 - The Luminaries (L. Greene & Howard Sasprortas)" και "Karma astrology and Transformation - The inner dimensions of the Birth chart (S. Arroyo)".
12°
