Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Με ενδιαφέρον παρακολουθώ τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να «αλλάξει το τοπίο» (όπως είναι ο μπακαλιάρος) στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Βέβαια το ενδιαφέρον μου είναι κάπως περιορισμένο, καθώς είμαι σχεδόν σίγουρος πως (ανεξαρτήτως πρόθεσης) και αυτή η κυβέρνηση θα σχηματίσει μια πολύ ωραίa τρύπα στο νερό του βούρκου που μέσα του έχει αποτραβηχτεί και ζει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Συνεπώς το ενδιαφέρον μου περιορίζεται στο να παρακολουθήσω το μέγεθος και τον τρόπο της αποτυχίας την οποία, όπως είπα, θεωρώ ψιλοδεδομένη για έναn απλό λόγο: γιατί για άλλη μια φορά άκουσα σχέδια, στόχους, ευχές, προειδοποιήσεις και όλα όσα ακούμε εδώ και πολλά πολλά χρόνια, χωρίς να ακούσω το ένα και μοναδικό που θα μπορούσε να αλλάξει όχι μόνο το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά και όλη τη χώρα.
Το ένα και μοναδικό που χωρίς αυτό κανένα σχέδιο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και που με αυτό δεν χρειάζονται ιδιατέρως πολύπλοκα σχέδια.
Το ένα και μοναδικό που είναι πιο απλό κι από το 1+1=2.
Το ένα και μοναδικό που το έχω πει και γράψει τόσες πολλές φορές που σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να το κάνω κι ένα μικρό πινακάκι, μια επιγραφή, ώστε το κάθε στέλεχος της κυβέρνησης (αν θέλει πραγματικά να προσφέρει κι αν θέλει στ’ αλήθεια τα σχέδιά του να αποδώσουν καρπούς που να τους απολαύσουμε όλοι) να μπορεί να το κόψει και να το τοποθέτησει στο γραφείο του προκειμένου να το βλέπει κάθε μέρα και να ξέρει τι πρέπει να κάνει.
14°
