Στο δωμάτιό μου το κρεβάτι βρισκόταν εδώ, η ντουλάπα εκεί και το τραπέζι ανάμεσά τους.
Μέχρι που το βαρέθηκα. Τράβηξα το κρεβάτι προς τα εκεί και την ντουλάπα προς τα εδώ.
Για ένα διάστημα ένιωσα τη ζωογόνο αύρα του καινούργιου. Αλλά σε λίγο, και πάλι πλήξη.
Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αιτία της πλήξης ήταν το τραπέζι, ή μάλλον η θέση του στο κέντρο, που δεν είχε αλλάξει.
Γι’ αυτό έσπρωξα το τραπέζι προς τα εκεί και το κρεβάτι προς το κέντρο. Αντισυμβατικά.
Η ανανέωση αυτή μου έδωσε νέα ζωή, και για όσο κράτησε, ήμουνα ευχαριστημένος με την αντισυμβατική, άβολη κατάσταση που προέκυψε. Γιατί τώρα δεν μπορούσα πια να κοιμάμαι με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο, που ήταν πάντα η αγαπημένη μου στάση.
Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό, το καινούργιο έπαψε να είναι καινούργιο, και παρέμεινε μόνο η άβολη κατάσταση. Κι έτσι, έσπρωξα το κρεβάτι προς τα εδώ κι έφερα την ντουλάπα στο κέντρο.
Ήταν επιτέλους μια ριζική αλλαγή. Γιατί μια ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου, αυτό κι αν ήταν αντισυμβατικό. Ήταν κάτι που θα το λέγαμε και ρηξικέλευθο.
Αλλά μετά από κάποιο διάστημα… Τι καλά που θα ’ταν να μην υπήρχε αυτό το «μετά από κάποιο διάστημα»! Για να μην τα πολυλογώ, και η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου έπαψε να είναι για μένα κάτι καινούργιο και ασυνήθιστο.
Έπρεπε να κάνω την ανατροπή, να πάρω μια μεγάλη απόφαση. Αν μέσα στο δεδομένο πλαίσιο είναι αδύνατον να υπάρξει πραγματική αλλαγή, πρέπει τότε να βγεις εντελώς από το πλαίσιο. Αν το αντισυμβατικό δεν επαρκεί, αν το ρηξικέλευθο είναι αναποτελεσματικό, πρέπει να περνάς ολοταχώς στην επανάσταση.
Αποφάσισα να κοιμάμαι μέσα στην ντουλάπα. Όποιος έχει δοκιμάσει ποτέ να κοιμηθεί όρθιος μέσα σε ντουλάπα, ξέρει ότι σ’ αυτή την άβολη στάση είναι αδύνατο να σε πάρει ο ύπνος, χώρια η φαγούρα στα πόδια και οι πόνοι στην πλάτη.
Ναι, ήταν η σωστή απόφαση. Η απόλυτη επιτυχία, η ολοκληρωτική νίκη. Γιατί αυτή τη φορά η γνωστή αίσθηση «μετά από λίγο καιρό» δεν προέκυψε. Μετά από λίγο καιρό, δε συνήθισα την αλλαγή. Η αλλαγή παρέμεινε αλλαγή, και μάλιστα ένιωθα την αλλαγή όλο και πιο έντονα, καθώς οι μέρες περνούσαν και οι πόνοι δυνάμωναν.
Και όλα θα ήταν υπέροχα, αν η ψυχικές μου αντοχές δεν αποδεικνύονταν πολύ περιορισμένες. Μια νύχτα δεν το άντεξα πια. Παράτησα την ντουλάπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.
Κοιμήθηκα τρία εικοσιτετράωρα. Ύστερα έσπρωξα την ντουλάπα στον τοίχο και το τραπέζι στο κέντρο, γιατί η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου με ενοχλούσε.
Τώρα το κρεβάτι βρίσκεται πάλι εδώ, η ντουλάπα πάλι εκεί και το τραπέζι ανάμεσά τους. Όταν με κυριεύει η πλήξη, θυμάμαι τις εποχές που έκανα επανάσταση.
*«Η επανάσταση» συμπεριλαμβάνεται μαζί με 38 σαρκαστικά, χλευαστικά, παράλογα και κυρίως έξυπνα διηγήματα στο βιβλίο του Σλάβομιρ Μρόζεκ «Η ζωή για αρχάριους» (εκδ. Γνώση, μτφ. Αντώνης Μπίκος).
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
13°
