Ο αντισημιτισμός του oposito: Οι εκδόσεις Τοποβόρος για την απόσυρση του βιβλίου της Εύα Ιλούζ
«Ο ελληνοχριστιανικός* εκδοτικός οίκος oposito έκανε μια τοποθέτηση σχετικά με τις πρόσφατες απόψεις της εβραιογαλλίδας-ισραηλινής κοινωνιολόγου Eva Illouz και κυρίως για το άρθρο της με τίτλο “Time to Unmask the Imposture of anti-Zionism”. Η ανάρτηση του oposito καταλήγει ως εξής: “Ως εκ τούτου, ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στον χειμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό, αποφασίσαμε να θέσουμε το βιβλίο Ψυχρή Τρυφερότητα εκτός κυκλοφορίας, να μην προβούμε ξανά στην έκδοσή του και να αποδεσμεύσουμε τα δικαιώματά του.”
H απόφαση του Oposito να αποσύρει το Ψυχρή Τρυφερότητα από την κυκλοφορία παρουσιάζεται ως μια τολμηρή κίνηση θυσίας, κατευθυνόμενη από πολιτικές αρχές—την υπεράσπιση του Παλαιστινιακού λαού—που υπερβαίνουν τις απαραίτητες ενέργειες για τη βιωσιμότητας ενός εκδοτικού οίκου. Ώς εκδότ@, γνωρίζουμε ότι πρόκειται εντελώς για το αντίθετο. Η απόσυρση ενός τίτλου που βγήκε πριν από 8 χρόνια (!) έχει ήδη περάσει προ πολλού την εμπορική του κορύφωση και είναι μια κενή επιτελεστική πράξη “αρετής”. Η πράξη του oposito δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πατροπαράδοτο αποκλεισμό των εβραίων από την πολιτιστική ζωή της χώρα και είναι ένα νεύμα που το κοινό της ανάρτησης, οι ακόλουθοι της σελίδας και οι πελάτες του εκδοτικού, ως επί το πλείστον ελληνοχριστιανοί οι ίδιοι, αναγνωρίζουν χωρίς να χρειαστεί κανείς να τους εξηγήσει οτιδήποτε. Στο κάτω-κάτω η εβραία νομιμοποιείται να έχει βήμα μόνο όταν συμφωνεί με αυτά που οι χριστιανοί θέλουν να πει. Όχι μόνο η απόφαση δεν φέρνει καμμία θυσία ή κόστος αλλά πρόκειται για την καλύτερη καμπάνια επικοινωνίας που θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί ένας μικρός εκδοτικός οίκος με βιβλία που μοιάζουν με συγγράμματα αυτοβελτίωσης.
Η ανάρτηση του εκδότη δε είναι τόσο λιτή, ελλειπτική και κωδικοποιημένη που μπορούμε να υποθέσουμε μόνο τα εξής: είτε ότι ο συντάκτης ενδιαφέρεται ελάχιστα για το περιεχόμενο των απόψεων της Illouz ώστε να κάνει τον κόπο να εξηγήσει δημόσια προς τι η διαφωνία είτε όλα συντελούνται μέσα σε ένα εννοιολογικό περιβάλλον και κλίμα που όσοι πρέπει να καταλάβουν θα καταλάβουν.
Πιθανώς ισχύουν και τα δύο. Σύμφωνα με το oposito δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με τις θέσεις της Illouz για τον αντισιωνισμό “ενώ συντελείται μια γενοκτονία στη Γάζα”. Θεωρείται ύβρις η ενασχόληση μιας εβραίας με ένα ζήτημα που παράγει βία κι απομόνωση εναντίον της εβραϊκής κοινότητας στη Γαλλία, στην Ελλάδα και αλλού. Μας κάνει εντύπωση που ένας ελληνοχριστιανός εκδότης δεν θεώρει ότι είναι καλή στιγμή να αναδείξει κανείς τον αντισημιτισμό; Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η δυσανεξία του ελληνόφωνου αναγνωστικού κοινού για κείμενα στα οποία η εβραϊκότητα του συγγραφέα λειτουργεί ως κεντρική διάσταση του λόγου και των συμπερασμάτων του. Η ύβρις μάλιστα είναι τόσο μεγάλη που επιφέρει μια ευρύτερη τιμωρία: την απόσυρση ενός βιβλίου της άσχετου με τους Παλαιστινίους. Εν ολίγοις, πες μας oposito, με τι θέματα πρέπει να ασχολούνται οι μειονότητες.
Ο ρατσισμός στην Ελλάδα ήταν πάντα δομικό συστατικό ενότητας είτε πρόκειται για πολιτικά κόμματα, είτε για επιχειρήσεις και μαγαζιά είτε για πολιτιστικά εγχειρήματα. Η δημόσια ανακοίνωση του μποϊκοτάζ της εβραίας συγγραφέας ως πολιτική τιμωρία αποτελεί μια ακόμη πράξη αντι-εβραϊσμού, με την έννοια ότι ο εβραίος για άλλη μια φορα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς έναντι του οποίου ο χριστιανός καθορίζει, διαφοροποιεί και ξεκαθαρίζει την ηθική και πολιτική στάση του με σκοπό την αποκρυστάλλωση της δικιάς του ταυτότητας.
* Όρος που υποδηλώνει εθνική και πολιτισμική θέση και όχι πεποίθηση».
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
