Η μπλε τηλεφωνήτρια πήγε κομμωτήριο και έκανε μπούκλες τα μαλλιά, έβαλε κόκκινο κραγιόν στα χείλη και φόρεσε ένα πουά ασπρόμαυρο φόρεμα που άνοιγε σαν ομπρέλα. Ανέβηκε στη ζυγαριά και οι αριθμοί έδειξαν μείον τρία κιλά. Χαρούμενη πήρε τηλέφωνο το Μηνά, αλλά η γραμμή του βούιζε όπως οι μέλισσες τον Αύγουστο που προσπαθούν δαιμονισμένες να φάνε την τελευταία φέτα καρπούζι πάνω στο τραπέζι.
«Έλα να πάμε μια βόλτα» του είπε η Πανδώρα και εκείνος μπερδεύτηκε με τα καλώδια και τις λέξεις. Πίσω από τη φωνή της ακουγόταν αμυδρά να χτυπά η καρδιά μιας δεύτερης γραμμής.
Πάντα θα υπάρχουν ενοχλητικοί που θα σε διακόπτουν και θα σου λένε από τώρα καλό χειμώνα. Συνήθως είναι αυτοί που σου υπενθυμίζουν πόσο χρονών είσαι. Τους συναντάς συνήθως στο γυμναστήριο κάθε Δευτέρα και Τετάρτη. Τα ρούχα τους είναι πάντα σιδερωμένα και το σπίτι τους είναι πάντα καθαρό. Δεν καπνίζουν, δεν πίνουν, φοράνε ζώνη ασφαλείας όταν οδηγούν, έχουν αλλεργία στα σκυλιά και έχουν πολλά σφραγίσματα στα δόντια. Καμιά φορά δεν μπορούν να προφέρουν ούτε τα φωνήεντα. «Υπάρχουν άραγε λέξεις χωρίς φωνήεντα;» αναρωτήθηκε ο Μηνάς.
18°
