Βίοι γυναικών παράλληλοι, στην πλήρη εκδοχή τους. Ο εικονοκλάστης Δημήτρης Μαυρίκιος ανοίγει φέτος το Φεστιβάλ ολοκληρώνοντας την περσινή παράσταση εν εξελιξει και επανέρχεται στο μυθιστόρημα του Ροΐδη αντιπαραβάλλοντας τη διαδρομή της Ιωάννας σε Πάπισσα και της μητέρας του Κορνηλίας Ροΐδη. Γιούλικα Σκαφιδά και Ράνια Οικονομίδου το ερμηνευτικό δίδυμο. 1&2/6, Πειραιώς 260
Νίκος Χατζόπουλος
Η πασιέντζα
Η βραβευμένη ποιήτρια Μαρία Λαϊνά αποκαλύπτεται μέσα από τη θεατρική της γραφή. Με λόγο πάντα ελλειπτικό σχολιάζει την αγωνία του ανθρώπου μπροστά στη μοναξιά και το θάνατο. Κι ας χρησιμοποιεί σαν αφορμή το απλούστερο συμβάν: μια παρτίδα πασιέντζας. Ο Νίκος Χατζόπουλος επιστρέφει ως σκηνοθέτης στο Φεστιβάλ – συμμετέχοντας και στο πρωταγωνιστικό τρίπτυχο μαζί με τους Αργύρη Ξάφη και Κώστα Βασαρδάνη. 20-23/6, Θέατρο Τέχνης
Βίκτωρας Αρδίττης
Textilen
Θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό οικογενειακό μυθιστόρημα. Όμως, η Μαρία Ευσταθιάδη παρακολουθεί την ιστορική διαδρομή της ελληνικής οικογένειας καθώς «ταΐζει» το καπιταλιστικό σύστημα. Από το γενάρχη παππού μέχρι την ονειροπόλα εγγονή μιας αστικής οικογένειας, τρεις γενιές δικαιολογούν τα αίτια αποσύνθεσης της «αγίας» οικογένειας. Ελκυστική συγγραφική ιδέα για να επαναφέρει στα σκηνοθετικά δρώμενα τον Βίκτωρα Αρδίττη, μετά τη «Νίκη» της Λούλας Αναγνωστάκη (Εθνικό θέατρο, 2012). 5-6/7, Πειραιώς 260
Μαριάννα Κάλμπαρη
Θέλω μια χώρα
Η Ελλάδα στην άγονη γραμμή της κρίσης. Ο Ανδρέας Φλουράκης, συγγραφέας του «εδώ και τώρα», αναρωτιέται ποια χώρα θέλουμε. «Συχνά, η χώρα που θέλουμε δεν είναι η χώρα που έχουμε και η παράσταση θα αποπειραθεί να καλύψει δραματικά το κενό ανάμεσα στο “Έχω” και στο “Θέλω μια χώρα”» εξηγεί ο δημιουργός, παραδίδοντας στη Μαριάννα Κάλμπαρη ένα κείμενο χωρίς σκηνές, διαλόγους, πλοκή και ήρωες, με πρωταγωνιστές φοιτητές και αποφοίτους της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης. 30&31/7, Θέατρο Τέχνης
18°
