Το έργο του Κώστα Σταματίου «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου», ένας μονόλογος που ερμηνεύει η Ελένη Ουζουνίδου και σκηνοθέτησε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, έχει γίνει η μην-χάσεις-αυτή-την-παράσταση.
Ακολουθώντας τις οδηγίες ενός σκηνοθέτη που ξέρει πως θέατρο σημαίνει πάνω απ’ όλα ηθοποιός, άρα σχεδόν πάντα κερδίζει σπουδαίες ερμηνείες για τις παραστάσεις του, η Ουζουνίδου γεμίζει με θεατρικούς χυμούς μια αποχυμωμένη από τη ζωή ηρωίδα, έδωσε χαρακτηριστικά 3D σε μια γυναίκα που δείχνει μονοδιάσταση (συντηρητική, αγάμητη και στερημένη), μην επιτρέποντας στο κοινό να την καννιβαλίσει, ενώ πρέπει να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που στο ελληνικό θέατρο βγαίνει ένα ψυχογραφικό έργο με ηρωίδα μια δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων γυναίκα. Τι κρύβει λοιπόν, αυτός ο αντιηρωικός μονόλογος και αρέσει τόσο; Η πρωταγωνίστρια θέλησε να εξηγήσει τι έδωσε στην ίδια... (Kαι μάλλον σε όλους μας)
«Όσο ξεμακραίνει κανείς απο τα παιδικά του χρόνια, τα μικράτα του, τόσο οι μνήμες συγχέονται. Ανακατεύονται και μπερδεύονται η μία με την άλλη, φτιάχνοντας ωστόσο μια εικόνα που τα έχει όλα μέσα.
Χαρά μαζί και λύπη, γέλιο και κλάμα, γάμο και κηδεία, θυμό και λαχτάρα. Η θεία Μαγδαληνή τροφαντηή και θεούσα, ο κύριος Ιάκωβος που ήταν ψάλτης και είχε γιο μετανάστη στη Γερμανία που πήγε εκεί δεξιός και γύρισε κομουνιστής, η κυρία Αγγέλα, γεροντοκόρη που πήγαινε κι έδινε στον παπά της ενορίας τα ονόματα των κοριτσιών που δεν είχαν “καθώς πρέπει χριστιανική συμπεριφορά” για να τα επιπλήξει.
Μανάδες μαζί με κόρες που έπλεκαν και κεντούσαν για την προίκα τους. Άντρες που έπιναν ούζο στο καφενείο της γειτονιάς βλαστημώντας την τύχη που δεν έκατσε το ΠΡΟΠΟ, που “ο κερατάς είπε θα μου διορίσει το παιδί, αλλά μετά τις εκλογές μην τον είδατε...”.
Κάτι από όλα, ίσως και όλα μαζί, είναι η Σταματία, το γένος Αργυροπούλου. Πλησιάζοντάς την, νοιώθοντας και ερμηνεύοντάς την, βουτάει κανείς μέσα στο μπαούλο των αναμνήσεων που τον έχουν σημαδέψει και τον έχουν διαμορφώσει ως άνθρωπο και παίζει ή κλαίει σαν μικρό παιδί. Έτσι κι εγώ».
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
12°
