Η Ροδούλα Γαϊτάνου προσέγγισε με ευφυΐα, χιούμορ και φρεσκάδα την αριστουργηματική όπερα buffa του Μότσαρτ και μας πρόσφερε μια απολαυστική μελωδική σπουδή πάνω στον έρωτα και την απιστία.
Τον περασμένο χειμώνα, όταν η Ροδούλα Γαϊτάνου, έχοντας διαγράψει μια εντυπωσιακή πορεία στο Λονδίνο, έκανε το ντεμπούτο της στη Λυρική, σκηνοθετώντας την Σταχτοπούτα του Ροσίνι, απέσπασε θετικότατα σχόλια από τους περισσότερους κριτικούς. Αντίθετα εγώ, μάλλον είχα απογοητευτεί από το αποτέλεσμα…
Αυτή τη φορά όμως, ο τρόπος που αντιμετώπισε σκηνοθετικά την υπέροχη όπερα του Μότσαρτ «Έτσι κάνουν όλες», με κέρδισε ολοκληρωτικά. Η σπιρτάδα της ματιάς της, η μοντέρνα αισθητική και το χιούμορ της αποκαλύφθηκαν στη σκηνή, πριν ακόμα ανοίξει η αυλαία, χάρη σε ένα πανέξυπνο παιχνίδι φωτισμών (Σάιμον Κόρντερ) που μας «σύστηνε» με τους ήρωες του έργου, όσην ώρα παιζόταν από την ορχήστρα, η εισαγωγή και το μελωδικό μοτίβο του Così fan Tutte…
Σ’ αυτό συνέβαλε τα μέγιστα το έξοχο και άκρως λειτουργικό σκηνικό που έστησε ο Γιώργος Σουγλίδης. Έχοντας μεταφέρει τη δράση του έργου στα μέσα του 19ου αιώνα, όλη η σκηνή της Λυρικής μεταμορφώθηκε σε ένα cabineto fcuriosities ( ιδιωτικές συλλογές με ιδιαίτερα, ετερόκλητα αντικείμενα που διατηρούσαν στα σπίτια τους οι μεγαλοαστοί της εποχής – με βιβλία, προτομές, συλλογές από πεταλούδες και πορτρέτα). Δύο μετακινούμενες ξύλινες σκάλες , αλλάζουν διαρκώς θέση και χρήση εξυπηρετώντας τις ανάγκες του έργου. Εξίσου καλόγουστα και τα κοστούμια –οι γυναίκες με τα κρινολίνα και οι άντρες με τα φράκα και τα ημίψηλα της χορωδίας, όλα μαύρα, ήταν χάρμα οφθαλμών– που υπογράφει και πάλι ο Σουγλίδης.
Με την ευφυή σκηνοθετική καθοδήγηση των ταλαντούχων πρωταγωνιστών από τη Γαϊτάνου , το ποιητικό κείμενο του Λορέντσο να Πόντε γίνεται ολοζώντανη εικόνα! Από τον τρόπο και μόνο που κινούνται στη σκηνή αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας που υποδύονται. Η συναισθηματική και συγκρατημένη Φιορντιλίτζι που αντιστέκεται σθεναρά στην ιδέα της απιστίας, η εξωστρεφής και ανάλαφρη Ντοναμπέλλα που υποκύπτει, οι τρυφεροί«αρραβωνιαστικοί» Γκουλιέλμο και Φερράντο που μεταμορφώνονται σε ξεκαρδιστικούς «Βαλκάνιους εραστές» , η σκαμπρόζα Ντεσπίνα που εκπαιδεύει και ξεγελά και τέλος, ο θεωρητικός της απιστίας και εμπνευστής της απάτης , ο επιβλητικός Ντον Αλφόνσο … Ήρωες όλοι μια «μαύρης κωμωδίας» που σαρκάζει ήθη, ψυχαναλύει χαρακτήρες και σκιαγραφεί ανθρώπινες σχέσεις. Μια σπουδή πάνω στον έρωτα και την απιστία που κλείνει πονηρά το μάτι στο σήμερα… έστω κι αν γράφτηκε 224 χρόνια πριν!
Χάρη στην απόφαση της Λυρικής να ανεβάσει το Cosìfantutte αποκλειστικά με Έλληνες καλλιτέχνες , είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες τη Μυρτώ Παπαθανασίου, σε ένα ρόλο που έχει ερμηνεύσει πάνω από 50 φορές στο εξωτερικό. Με πανέμορφη σκηνική παρουσία, σκιαγράφησε με φινέτσα το μοναδικό «σοβαρό» πρόσωπο του έργου και μας χάρισε με τη λαμπερή, άρτια τεχνικά φωνή της μια συναρπαστική Φιορντιλίτζι. Δίπλα της, η μεσόφωνος Ειρήνη Καράγιαννη, κυριολεκτικά κέντησε πάνω στο ρόλο –και στα ντουέτα– και μας παρουσίασε μια ολόφρεσκη, χαριτωμένη, γήινη Ντοναμπέλλα. Η Ντεσπίνα της Μυρσίνης Μαργαρίτη, ήταν μια ερμηνεία υποκριτικά γεμάτη ζωντάνια και μπρίο , ωστόσο η φωνή της, αν και ολόσωστη, δεν είχε κατά τη γνώμη μου, το δυναμισμό που απαιτεί ο ρόλος.
Οι ερωτευμένοι μνηστήρες των δύο αδελφών, ο Φερράντο του Διονύση Σούρμπη και ο Γκουλιέλμο του Αντώνη Κορωναίου, –αν εξαιρέσουμε τις μικρές φωνητικές αστοχίες του– ήταν απλά απολαυστικοί, ιδίως όταν μεταμφιέστηκαν σε ξενόφερτους εραστές με τα αλλοπρόσαλλα κοστούμια και τις κοτσίδες – κάπου ανάμεσα σε Αστερίξ και ΤζακΣπάρροου! Τέλος, έξοχος, τόσο ερμηνευτικά όσο και ως σκηνική παρουσία, ήταν, για μια ακόμα φορά ο βαθύφωνος Χριστόφορος Σταμπόγλης στο ρόλο του φιλοσόφου Ντόν Αλφόνσο. Ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη Λυρική μας.
Η ορχήστρα της Λυρικής, κάτω από τη μπαγκέτα του Μίλτου Λογιάδη, εμφανίστηκε πολύ καλά «διαβασμένη» και με πρωταγωνιστές τα πνευστά της, ανέδειξε δεξιοτεχνικά, την ανάλαφρη κομψότητα, τη μελαγχολία αλλά και τους φρενήρεις ρυθμούς του απαιτητικού μοτσάρτειου έργου.
Η καλλιτεχνική περίοδος 2014/15 της Λυρικής Σκηνής εγκαινιάστηκε με μια μεγαλοφυή όπερα σκηνοθετημένη και ερμηνευμένη υποδειγματικά. Ένα διαμαντάκι. Μην το χάσετε!
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
