Θεατρικό μενού
Στην Υβόννη, πριγκίπισσα της Βουργουνδίας», τη δεκαετία του ’70, δεν ήταν λίγοι αυτοί που άκουσαν για πρώτη φορά την άγνωστη λέξη πέρκα – βλέπετε, τα μόνα κατεψυγμένα που κυκλοφορούσαν ήταν τα φαγκριά Ευριδίκης.
Στην Υβόννη, πριγκίπισσα της Βουργουνδίας», τη δεκαετία του ’70, δεν ήταν λίγοι αυτοί που άκουσαν για πρώτη φορά την άγνωστη λέξη πέρκα – βλέπετε, τα μόνα κατεψυγμένα που κυκλοφορούσαν ήταν τα φαγκριά Ευριδίκης. Από την εποχή του άγνωστου ψαριού μέχρι σήμερα, η γαστρονομία και οι γεύσεις με πολλούς τρόπους καταλάμβαναν σιγά-σιγά όλο και μεγαλύτερη θέση στα θεατρικά έργα. Από τα εορταστικά φαγοπότια των φινάλε των κλασικών έργων με τα περίφημα γουρουνόπουλα από φελιζόλ μέχρι σήμερα, οι θεατρόφιλοι δοκίμασαν πολλές γεύσεις σε αρκετές περιπτώσεις «ύποπτες», που κατέληγαν σε δηλητηριάσεις και φόνους. Η πρώτη φορά που κοινό και ηθοποιοί κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι ήταν στον «Εθνικό Ύμνο» του Μαρμαρινού με την περίφημη ρεβυθάδα, συνταγής Δημήτρη Ποταμιάνου.
Από τότε τα τραταρίσματα των θεατών σε πολλές παραστάσεις έγιναν δημοφιλή. Τσικουδιές, λουκάνικα, κουλουράκια... Μέσα στα αρώματα μιας κατσαρόλας αναδύθηκαν έργα με τίτλους εξαιρετικά μαγειρικούς, όπως οι «Επικίνδυνες μαγειρικές» του Στάικου, η «Πεντανόστιμη» της Διβάνη, το «Λιωμένο βούτυρο» και το «Μαμ» του Σερέφα, το «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» του Δήμου, «Ένα άδειο πιάτο στο μπιστρό Το Μεγάλο Βόδι» του Hollinger, «Μαγειρικοί μονόλογοι» της Δημητρούκα. Άρχισε και να καταγράφεται η τάση που θέλει τον άρτο και τα θεάματα να συνενώνονται κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι κάθε χρονιά (14 φέτος) όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες καταλαμβάνουν μπαρ, ρεστοράν και μπιραρίες και μέσα σε ατμόσφαιρα χαλαρή με φαγητό και ποτό ανεβαίνουν οι παραστάσεις. Σημείο των καιρών αξιοσημείωτο και συνδυαστικό, που δείχνει και μια άνεση να φύγουμε από το τυποποιημένο στο παιγνιώδες και το ευφάνταστο. Άλλωστε και οι ηθοποιοί αποδεικνύονται καλοί μάγειροι επί σκηνής, όσο και οι μάγειροι με την άνεση της προβολής εξαιρετικοί ηθοποιοί.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μιλήσαμε με τον στοχαστή της σύγχρονης σκηνής, με αφορμή την παράσταση «Ολική και άμεση συλλογική επικείμενη επίγεια Σωτηρία» στο Θέατρο ΦΙΑΤ
Στιγμές από την πορεία της μεγάλης ντίβας που έμειναν ανεξίτηλες στον χρόνο
Είδαμε την παράσταση στο Hood Art Space και μιλήσαμε με τους συντελεστές για την επαφή μας με το χαμένο συναίσθημα
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Είδαμε την πρεμιέρα της παράστασης «Τα άνθη του κακού» στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και μιλήσαμε στον συγγραφέα και σκηνοθέτη του έργου
Ζωντανός διάλογος στις 7 Δεκεμβρίου με τίτλο «Θέατρο Σήμερα» - Οι ώρες και οι ημέρες της παράστασης «Μνήμη | Λήθη»
Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή
Η μεγάλη παραγωγή κάνει πρεμιέρα στις 18 Δεκεμβρίου
Οι παρουσιάσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 15 Απριλίου έως τις 31 Μαΐου 2026
Μία πτήση. Μία έκρηξη. Μία δίκη. Οι θεατές στον ρόλο των ενόρκων.
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
Ένα αναλόγιο-μαραθώνιος για τα δικαστικά έξοδα επιζωσών έμφυλης βίας
Η νέα σατιρική κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα για την παράνοια της καθημερινότητας
Η Νικολέτα Βλαβιανού ερμηνεύει δυο μονολόγους επί σκηνής, το «Μια γυναίκα μόνη» του Ντάριο Φο και το «Η Μαμά-Φρικιό» της Φράνκα Ράμε
Μια παραβολή για τα γηρατειά, μια κωμωδία που εγείρει μια ολόκληρη σειρά προβληματισμών για τη συχνά σκληρή μοίρα των ηλικιωμένων στην κοινωνία μας
Μια μουσική κωμωδία για τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού θεάτρου
Μια υβριδική αναμέτρηση με το πρώτο χειρόγραφο του Λιούις Κάρολ «Alice's adventures underground»
Το πρώτο έργο προσβάσιμο σε όλους είναι «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων»
Ο Βρετανός σκηνοθέτης διασκευάζει το έργο του Σοφοκλή μεταφέροντάς το στο σήμερα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.