Το ότι ο συγγραφέας της «Γκόλφως», Σπυρίδων Περεσιάδης, κατέληξε σχεδόν τυφλός, ίσως έδωσε στο σκηνοθέτη Νίκο Καραθάνο το έναυσμα να δει την τραγική ιστορία της Γκόλφως και του Τάσου μακριά από φωτοχυσίες ελληνικής υπαίθρου, βάφοντας ακόμα και τις φουστανέλες μαύρες. Είναι και ο τόπος όπου διαδραματίζεται –στην κορυφή του Χελμού, εκεί κυλούν τα νερά της Στύγας– που τον βοήθησε να στερεώσει το σχόλιό του: η Ελλάδα που ξέραμε πέθανε• η προδοσία του Τάσου δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προδοσία της αστυφιλίας….
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της A.V. για την παράσταση εδώ
Αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στις ΗΠΑ, ο στρατηγός Έζρα Μάννον επιστρέφει στο σπίτι του, στη Νέα Αγγλία. Όμως στην οικία των Μάννον, με το σκοτεινό παρελθόν και τη νοσηρή σχέση με τη ζωή, υπάρχουν πολλές ανοιχτές πληγές. Η παθολογική αγάπη της γυναίκας του Έζρα, Κριστίν Μάννον, για τον γιο της Όριν, η προβληματική της συμβίωση με την κόρη της Λαβίνια, και η παρεμβολή ενός τρίτου, μοιραίου προσώπου στη ζωή τους, διευρύνουν τον κύκλο μίσους, εκδίκησης και καταστροφικού έρωτα, που ήδη εμποτίζει το παρελθόν της οικογένειας.
Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν (Κ. Ευαγγελάτου, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών)
Είχε το θάρρος, φέρνοντας στην αρχή και στο τέλος της παράστασης τον ίδιο τον Μπρεχτ επί σκηνής, να ξεβολέψει όσους βλέπουν με στεγανά και κυρίως όσους επιμένουν να οικειοποιούνται μονόπλευρα την πολιτική ανάλυσή του. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου έσπασε ρόδι στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, με τη βοήθεια εξαιρετικών συνεργατών – υπόδειγμα ομαδικής δουλειάς
Η νέα παραγωγή του θεάτρου Άττις και του Θεόδωρου Τερζόπουλου είναι μία σκηνική σύνθεση με αφορμή ένα κείμενο του Θανάση Αλευρά. «Πρόκειται για το “Amor” των απανταχού μπανανιών, όπου οι υπήκοοι είναι ακόμα πιο διεφθαρμένοι και από τα πρόσωπα εξουσίας του “Alarme”» εξηγεί ο σκηνοθέτης και εμπνευστής της παράστασης.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της A.V. για την παράσταση και για τις πρόβες εδώ
Στέλλα travel, η γη της απαγγελίας (Γ. Σκουρλέτης, Σφαγεία)
Η Στέλλα Travel είναι ένα ταξίδι στην ομορφιά και την αμαρτία που μπορεί να προσφέρει το εμπνευσμένο θέατρο. Πώς διαχειριζόμαστε τοτεμικά πρόσωπα, όπως η «Στέλλα» – ναι, η ηρωίδα της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη και πιο πριν η θεατρική «με τα κόκκινα γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Με νοσταλγία; Με δέος ή με απορριπτικό μίσος; Στη σκηνή δύο γυναίκες: Από τη μια η Στέλλα, ένα εύθραυστο αερικό, έτοιμο να ανέλθει, με το σώμα, το πρόσωπο και τη φωνή της Λένας Δροσάκη. Από την άλλη, η Μαριέττα της Μαριάνθης Παντελοπούλου. Γήινη και βαριά, να λειτουργεί σαν αντίβαρο. Όνειρο απέναντι στο ρεαλισμό. Ανάμεσά τους η τσαρουχική φιγούρα ενός τριανδρικού εραστή (Μίλτος/Αλέκος/Αντώνης) - Αινείας Σταμάτης. Αγία Τριάδα υποκριτικής.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
12°
