Eurovision 2025: Η Μαρία Κοζάκου και ο Γιώργος Καπουτζίδης σε μια χειμαρρώδη συνέντευξη για τον Διαγωνισμό

Είναι χωρίς αμφιβολία το πλέον αγαπημένο σχολιαστικό δίδυμο της Eurovision εδώ και πολλά χρόνια. Μετά από την περσινή τους απουσία επιστρέφουν φέτος στον διαγωνισμό τραγουδιού με πολλή όρεξη και κέφι. Ο λόγος φυσικά για τη Μαρία Κοζάκου και τον Γιώργο Καπουτζίδη. Τους συναντήσαμε λίγες μέρες πριν φύγουν για τη Βασιλεία της Ελβετίας και μας έδωσαν αυτή τη χειμαρρώδη συνέντευξη για τον διαγωνισμό που ξεκινά αύριο. Η φετινή διοργάνωση επιφυλάσσει πολύ ενδιαφέρον: βρίσκει την Ελλάδα να έχει στείλει τραγούδι που επέλεξε το κοινό μετά από αρκετά χρόνια και τον διαγωνισμό να προσπαθεί να αποφύγει την χαοτική πολιτικοποίησή του, όπως συνέβη πέρυσι, αλλάζοντας τις πολιτικές για τις σημαίες που φέρουν οι καλλιτέχνες και το κοινό και τερματίζοντας τις συνεντεύξεις Τύπου των διαγωνιζομένων. Συγχρόνως, η ΕΡΤ θα καινοτομήσει στη μετάδοσή του αυξάνοντας την προσβασιμότητα. Θα υπάρχει ξεχωριστό κανάλι στο ERTflix με νοηματική και υποτιτλισμό σε κάθε τραγούδι που θα αποδίδεται τόσο το νόημα όσο και η ατμόσφαιρα. Από την πλευρά τους, οι δύο σχολιαστές θα έχουν μικρές φράσεις στη μετάδοσή τους για να «ζωντανέψουν» την εικόνα για όσους το χρειάζονται. Μια ιδέα των ίδιων που η ΕΡΤ έχοντας ενισχυμένη ευαισθησία και ευθύνη, εφαρμόζει από φέτος.

Μαρία Κοζάκου και Γιώργος Καπουτζίδης μιλούν για τη Eurovision

Γιώργος Ρώτα μας δύσκολα! Ρώτα μας ημερομηνίες να σου τα μπερδέψει όλα η Μαρία. Ειδικά τις ημερομηνίες τις κάνει έναν αχταρμά. Θεωρεί πως όσα έχουμε ζήσει τα έχουμε ζήσει μέσα σε δύο χρόνια. Τα έχει κάνει όλα ένα. (γέλια)

— Παρότι ο φετινός θα είναι ο 15ος διαγωνισμός για τη Μαρία και ο 10ος για σένα…

Γιώργος Η Μαρία θα σου πω τι κάνει… Τα γράφει όλα τέλεια και όταν τελειώνει πια… τα κάνει delete για να χωρέσει η επόμενη πληροφορία.

— Πώς νιώθετε που καλύπτετε τόσα χρόνια τον διαγωνισμό;

Γιώργος Νιώθουμε χαρούμενοι και είναι εντυπωσιακό που πάντοτε νιώθουμε και τον ενθουσιασμό και το τρακ της πρώτης φοράς. Παρόλο που το έχουμε κάνει τόσες πολλές φορές και που προετοιμαζόμαστε τόσο κάθε φορά, όταν είναι να ανοίξει το μικρόφωνο για να πούμε την πρώτη καλησπέρα υπάρχει ένα καρδιοχτύπι που λες… θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι να το έχουν απομυθοποιήσει… Κι όμως όχι. Κρατάμε τον ενθουσιασμό και την αγάπη για όλο αυτό πάντοτε και το λέω για καλό.

Μαρία Και το άγχος, την πίεση, την αγωνία, την ανασφάλεια, όλα αυτά. Είναι πάντα παρόντα. Θα έλεγα ότι η εμπειρία μας βοηθά να διαχειριστούμε τον χρόνο μας πριν έρθει η ώρα, δηλαδή, τώρα, τις τελευταίες μέρες πριν φύγουμε.

— Με τα διαλείμματά σας, βέβαια. Πέρυσι δεν ήσασταν, το 2018 δεν ήσασταν. Είναι απαραίτητα τα διαλείμματα σε όλο αυτό;

Μαρία Είναι απολύτως απαραίτητα γιατί μπορείς να δεις τον εαυτό σου από μια απόσταση και βλέπεις πώς μπορείς να γίνεις καλύτερος. Όταν έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις κι έναν διαγωνισμό από τον καναπέ σου, βλέπεις πράγματα που όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έβλεπες. Συνειδητοποιείς και πράγματα από τη μεριά του τηλεθεατή και νομίζω ότι όλη η ιστορία είναι να ταυτίζεσαι με τον τηλεθεατή και να ψάχνεις διαρκώς να βρεις τι είναι αυτό που χρειάζεται ο τηλεθεατής και ο ακροατής από τη μετάδοσή σου. Τα διαλείμματα για μένα λειτουργούν κάπως έτσι και νομίζω πως και για τον Γιώργο κάπως έτσι θα λειτουργούν.

Γιώργος Ναι, κι εγώ νομίζω ότι και καλό μας κάνουν και είναι ωραίο να ακούς και κάποιους άλλους κι εκεί βλέπεις τι είναι καλό να κάνεις, τι είναι καλό να αποφεύγεις… Μαθαίνουμε από αυτό. Επίσης, για δες πώς γίνεται φέτος. Επιστρέφουμε με πολλή-πολλή όρεξη. Δεν ξέρω αν θα είχα την ίδια όρεξη το 2025 αν πήγαινα σερί από το 2022, στο 2023, στο 2024. Αυτό έλεγα και στη Μαρία: πόση όρεξη έχουμε φέτος. Και πριν ακόμα από το 2022 που ήταν δύσκολη χρονιά (είχα σπάσει χέρι και πόδι) δεν ξέρω αν είχα την ίδια όρεξη και τον ίδιο ενθουσιασμό.

— Έχοντας δει τον διαγωνισμό να εξελίσσεται από την δεκαετία του 2010 μέχρι και σήμερα, πώς θα περιγράφατε την πορεία της Ελλάδας στη Eurovision όλα αυτά τα χρόνια;

Μαρία Νομίζω ότι η Ελλάδα έμεινε για μια περίοδο στην πιο «έθνικ» -ας πούμε- προσέγγιση των πραγμάτων. Στο μεταξύ αυτό το τρένο έφυγε. Εμείς παραμείναμε για λίγο ακόμα σε αυτό το τρένο κι έπειτα αναζητήσαμε ξανά την ταυτότητα των ελληνικών συμμετοχών, άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε όχι. Η επιτυχία και η αποτυχία δεν ορίζεται πάντα από την τελική κατάταξη, αλλά ας συνεννοηθούμε έχοντας στον νου την κατάταξη. Γιατί μπορεί να έχουμε μια ωραία συμμετοχή που να μην πάει καλά. Η συμμετοχή στην Πορτογαλία το 2018 ήταν ένα ωραίο τραγούδι που δεν πήγε καλά (σ.σ.: Γιάννα Τερζή - «Ονειρό μου» - δεν προκρίθηκε στον Τελικό). Και έχουμε κι άλλες συμμετοχές που μπορεί να είναι πιο ποπ ή να μην μείνουν στην ιστορία του διαγωνισμού αλλά να έχουν πάει καλά. Τώρα η μεγάλη διαφορά είναι ότι επιστρέψαμε στους «Εθνικούς Τελικούς» και συμμετείχε και το κοινό στην επιλογή του τραγουδιού. Και ελπίζω ότι -αυτό είναι εξάλλου και η πρόθεση της ΕΡΤ- αυτό να γίνει θεσμός.

Γιώργος Θα συμφωνήσω απόλυτα. Πιστεύω ότι όλες οι χώρες πάνω-κάτω μπήκαν στη διαδικασία της… «βαθμοθηρίας» να το πω… της προσπάθειας να βρουν τη συνταγή του «τι είναι αυτό που θα μού δώσει πολλούς βαθμούς». Όλες οι χώρες το έπαθαν αυτό. Γι’ αυτό και είδαμε μια περίοδο πολλά ποπ τραγούδια, πολλά έθνικ τραγούδια. Από ένα σημείο και έπειτα, πολλές χώρες -και τους βγήκε σε καλό αυτό- φύγανε απ’ αυτό, είπαν «δεν με ενδιαφέρει να ακολουθήσω κάποια συνταγή, θέλω να μαγειρέψω χωρίς οδηγίες το φαγητό που θέλω και να στείλω αυτό που με εκφράζει». Και -κακά τα ψέματα- δείτε πόσες χώρες το κατάφεραν και πολλές από αυτές που κέρδισαν, κέρδισαν με τραγούδι που δεν ήταν «συνταγή». Μπήκαν οι χώρες σε μια διαδικασία να χρησιμοποιήσουν την Eurovision ως μια πλατφόρμα ανοιχτή για τους καλλιτέχνες κάθε χώρας ώστε να εκφράσουν αυτό που ήθελαν. Η Ελλάδα ίσως άργησε να το κάνει αυτό και έψαχνε ακόμα την συνταγή. Κάνοντας έναν εθνικό τελικό, ανοίγεις την πόρτα στους καλλιτέχνες σου να εκφραστούν. Δεν είναι μια συνταγή το τραγούδι που στείλαμε φέτος, έτσι δεν είναι; Αφήνεις τον καλλιτέχνη να εκφραστεί. Γι’ αυτό φτιάχτηκε η Eurovision υποτίθεται. Εμπεριέχει βέβαια όλο αυτό ένα ρίσκο βαθμολογικά αλλά νομίζω πως μακροπρόθεσμα σε πάει μπροστά. Γιατί σε βοηθάει να εκφράζεσαι.

Μαρία Επίσης μέσα από αυτή τη διαδικασία επιλογής συντονιζόμαστε καλύτερα με τους πολίτες. Δεν είναι μόνο οι φανς. Είναι και οι «απλοί άνθρωποι» που δεν παρακολουθούν τον διαγωνισμό όλο τον χρόνο, κάθονται μια εβδομάδα τον Μάιο και ψηφίζουν ή δεν ψηφίζουν.

Γιώργος Τους «καλείς» στη διαδικασία.

— Ο διαγωνισμός πάντα ήταν λιγότερο ή περισσότερο πολιτικός. Τώρα μοιάζει να έχει μετατραπεί σε «πεδίο μάχης». Πιστεύετε είναι η φυσική εξέλιξη ή μήπως σύμπτωμα της εποχής μας;

Μαρία Πάντα είχε πολιτικά χαρακτηριστικά. Ακόμα και από την πρώτη δική μας απουσία, το 1975, λόγω Κύπρου, υπήρχαν αυτά τα χαρακτηριστικά. Δηλαδή, η πολιτική χροιά στις συμμετοχές, στις παρουσίες ή και στις απουσίες υπήρχε. Πάντα ήταν ένα πεδίο, όπου κάποιες χώρες ασκούν κάποια προσπάθεια επιρροής. Νομίζω ότι αυτό δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αυτό που έχει αλλάξει είναι πως εμείς ζούμε σε αυτή την εποχή, οπότε παρατηρούμε τα πράγματα και πάντα έχουμε μια περίεργη αίσθηση απέναντι στον χρόνο: ότι στον χρόνο της Ιστορίας που εμείς συμμετέχουμε νομίζουμε ότι συντελούνται αλλαγές, ενώ αν δει κανείς τα πράγματα λίγο πιο συνολικά θα διαπιστώσει πως συνεχίζουμε όπως ήμασταν. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι μια μεγαλύτερη σφοδρότητα και οξύτητα στις διατυπώσεις, αλλά αυτό αφορά τα πάντα στη ζωή μας λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί και μια πιο έντονη αντίδραση από την πλευρά του θεσμού.

Γιώργος Θα συμφωνήσω με αυτό που λέει η Μαρία. Όντως πάντα υπήρχαν αυτά, απλώς η επικοινωνία δεν ήταν τόσο σφοδρή και έντονη, όπως τώρα. Το 1976 στείλαμε ένα τραγούδι το οποίο ήταν απόλυτη καταγγελία για αυτό που συνέβη στην Κύπρο, απλώς τότε η επικοινωνία δεν ήταν στο ίδιο σημείο με σήμερα. Αυτό που έλεγε τότε το τραγούδι εκείνο ίσως να το ξέραμε εμείς, η Τουρκία και ίσως όχι κάποια άλλη χώρα. Σήμερα ένα τέτοιο τραγούδι θα είχε μεταφραστεί και θα ήταν πρώτο θέμα στα κοινωνικά δίκτυα όλων των συμμετεχουσών χωρών. Αυτό γίνεται λοιπόν τώρα πια. Επικοινωνούνται έντονα τα όποια μηνύματα ή παρεμβάσεις επιχειρούνται μέσω των τραγουδιών. Κι όταν κάτι επικοινωνείται πολύ, πολλές φορές παρερμηνεύεται, διαστρεβλώνεται, δημιουργούνται πεδία αντιπαράθεσης και πολλές φορές βγαίνουν και δυο άνθρωποι και μαλώνουν για κάτι που δεν γνωρίζουν και ζούμε όλο αυτό όπως το ζούμε. Νομίζω ότι αυτό που αποφάσισε φέτος η Ελβετία (σ.σ. αποφασίστηκε οι καλλιτέχνες να φέρουν μόνο τη σημαία της χώρας που εκπροσωπούν και καμία άλλη), δεν το έκανε για να περιορίσει την έκφραση των καλλιτεχνών, αλλά ίσως να ήθελε να περιορίσει την υπερβολική συζήτηση γύρω από αυτήν την έκφραση. Νομίζω ότι επιδιώκουν να συγκεντρωθούμε λίγο παραπάνω στα τραγούδια.

— Μέσα σε αυτό το πλαίσιο που χαρακτηρίσατε πεδίο «σφοδρής επικοινωνίας» πιστεύετε πως έχει αλλάξει ουσιωδώς ο ρόλος του σχολιαστή; Ότι έχει γίνει πιο δύσκολος;

Μαρία Όσοι διατυπώνουν δημόσιο λόγο είναι ευνοήτως εκτεθειμένοι στην κρίση των ανθρώπων. Και γι' αυτό που λένε αλλά και γι' αυτό που άλλοι θεωρούν ότι λένε. Καθώς ανεξάρτητα από τη δική σου πρόθεση, αυτό που λες προσλαμβάνεται με τρόπο που δεν μπορεί να μην επηρεάζεται από την κοσμοθεωρία του ακροατή. Για παράδειγμα, αν εγώ πω στη μετάδοση ότι το Ισραήλ έχει φέτος ένα πολύ ωραίο τραγούδι, που τυχαίνει να ισχύει, αυτό θα πολιτικοποιηθεί ακραία, θα κατηγορηθώ ότι στηρίζω τις σφαγές στη Γάζα. Στο παρελθόν είχα χαρακτηρίσει «τραγούδια πίστας στην παραλιακή» ένα άλλο τραγούδι, από την ίδια χώρα, και σχολιάστηκε ότι είμαι αντισημίτρια. Εάν πω ότι «το τραγούδι της Ουκρανίας έχει για άλλη μια χρονιά εξαιρετική σκηνική παρουσία» -είναι μια παράδοση της Ουκρανίας, έχει κάθε χρόνο καταπληκτικές σκηνικές προσεγγίσεις, ίσως από τις πιο ψαγμένες και ωραίες- μπορεί κάποιος να πει: «Α! Το μένος της Κοζάκου κατά της Ρωσίας». Κάπως η πρόσληψη της πληροφορίας έχει να κάνει όχι με την δική μου πρόθεση, αλλά με την πρόθεση του άλλου.

Γιώργος Σίγουρα το κάνει πιο δύσκολο, όπως λες. Εγώ δεν θέλω να αφαιρείται η χαρά από όλο αυτό. Πολλές φορές αφαιρείται και πολλές φορές φιλτράρεις το χιούμορ που θα κάνεις, γιατί ακριβώς, ξέρεις ότι το πώς θα το προσλάβει ο άλλος είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις. Συγχρόνως πιστεύω πως όλα αυτά τα χρόνια κινηθήκαμε παρέα με την εξέλιξη της Eurovision, δηλαδή οι μεταδόσεις μας κινήθηκαν ταυτόχρονα με την εξέλιξη του θεσμού και όχι με τον επικρατών λόγο στην ελληνική δημοσιογραφία ή στην ελληνική τηλεόραση ή κοινωνία. Όταν ήταν camp, γινόμασταν κι εμείς camp για παράδειγμα. Το ακολουθούσαμε. Και νομίζω ότι αυτός είναι και ο σωστός τρόπος για να τη μεταδόσεις. Να πας χέρι-χέρι με αυτό που είναι ο διαγωνισμός.

Μαρία Ποτέ δεν μεταδώσαμε, δηλαδή, έχοντας ανοιχτό το Twitter.

— Αυτό ήθελα να σας το ρωτήσω. Ο διαγωνισμός σχολιάζεται αν όχι περισσότερο σίγουρα εξίσου με την επίσημη μετάδοση στα κοινωνικά δίκτυα. Πώς κατορθώνετε και κρατάτε τη φωνή σας «χρήσιμη» μέσα σε όλον αυτό τον «θόρυβο»;

Μαρία Η δουλειά μου, που είναι καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή για 20-25 χρόνια, μοιάζει πολύ με τη δουλειά που κάνουμε αυτή την εβδομάδα. Όταν κάνεις μια ζωντανή εκπομπή στο ραδιόφωνο, λαμβάνεις ακαριαία αντίδραση του κοινού. Αν έχεις την προσοχή σου τεταμένη σε αυτό το feedback χάνεις τη δική σου προσωπικότητα την ώρα που κάνεις εκπομπή. Συνεπώς δεν διαφέρει πολύ αυτό που κάνουμε στον διαγωνισμό. Δεν παρακολουθούμε τα κοινωνικά δίκτυα κι όχι επειδή θέλουμε να αποφύγουμε κάτι -η συντριπτική πλειονότητα των σχολίων είναι θετικά για μας- συγκεντρωνόμαστε κυρίως στα κείμενά μας και στην πληροφορία που θα δώσουμε στο κοινό και όλα τα άλλα δεν έχουν τόση σημασία.

Γιώργος Από την πλευρά μου, επειδή γνωρίζω πάρα πολύ τον κόσμο της τηλεόρασης, τους έχω γνωρίσει σχεδόν όλους, υπάρχουν άνθρωποι που, επειδή προσέχουν πάρα πολύ τι θα πουν, δεν τους αναγνωρίζω πια. Αυτό στο οποίο έχουν μετεξελιχθεί δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που είχα γνωρίσει πριν 15 χρόνια. Παγιδεύεται ο άλλος στο «τι θα μου πουν, να αρέσω και να μην δυσαρεστήσω». Και εν τέλει γίνεσαι ένας άνθρωπος που δεν λέει αυτό που θέλει ή αυτό που νιώθει, αλλά αυτό που νομίζει πως θέλουν οι άλλοι να ακούσουν.

— Και δεν το πιστεύει κιόλας...

Γιώργος Ακριβώς. Εγώ το έχω πάρει απόφαση και πάντα πήγαινα προς την κατεύθυνση να λέω αυτό που θέλω. Πλέον νομίζω καταλαβαίνετε ότι είμαι αυτός που είμαι, λέω αυτό που νιώθω και πιστεύω. Κάποιος θα διαφωνήσει, κάποιος θα συμφωνήσει. Δεν είναι ο στόχος να με συμπαθήσουν όλοι. Έχω στόχο να είμαι καλά, χαρούμενος και εντάξει με τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρετή από την ελευθερία. Να είσαι ελεύθερος και να έχεις πάντα εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να έχεις πάντα κίνητρο να παραγάγεις κάτι καλό. Για να το κάνω αυτό πρέπει να διαβάσω, να προετοιμαστώ σωστά και να διαβάσω και σωστά το κείμενό μου, το οποίο να είναι ωραίο. Αυτό έχω να κάνω. Αν είναι αυτός ο φάρος σου θα είσαι ευχαριστημένος στο τέλος της ημέρας. Αυτός νομίζω ήταν πάντα ο στόχος μας. Θέλαμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας. Είναι απλό τελικά. Πρέπει να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και να μην προσδιορίζεσαι από τις γνώμες των άλλων. Είναι πολύ μεγάλη δυστυχία να ετεροπροσδιορίζεσαι από τις γνώμες των άλλων. Πρέπει από μόνος σου να έχεις το φίλτρο να ξέρεις αν αυτό που θα πεις είναι σωστό ή λάθος. Να διαβάσεις. Όχι να περιμένεις να δεις τι θα σου πει ο ένας και ο άλλος. Κάηκες τότε. Ειδικά στον κόσμο της παραπληροφόρησης.

Μαρία Εμείς έχουμε και την τύχη να έχουμε ο ένας τον άλλο ως πρώτο αυτί του κειμένου μας. Μας αρέσει να έχουμε ο ένας το φίλτρο του άλλου σε αυτό που ετοιμάζουμε να πούμε.

— Ρωτώντας πριν αν έχει γίνει ο ρόλος του σχολιαστή πιο δύσκολος πια, είχα στο μυαλό τον περσινό διαγωνισμό, όπου το όργιο φημών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αναφορικά με την ισραηλινή αποστολή, με τον Ολλανδό συμμετέχοντα, με το τι επιτρεπόταν και τι όχι κ.λπ… Συνέβαινε ένα χάος.

Μαρία Η περσινή μετάδοση είχε αυτή την έξτρα δυσκολία. Έπρεπε να ισορροπήσεις την πληροφορία αναφορικά με αυτό που συνέβαινε επί της σκηνής και αυτό που συνέβαινε πέριξ. Αν είχες ένα δημοσιογραφικό φίλτρο ή μια δημοσιογραφική βοήθεια -αυτό ισχύει για όλους τους σχολιαστές που ήταν πέρυσι, συζητούσαμε με ξένους για παράδειγμα που καλύπτουν χρόνια τον διαγωνισμό και μας έλεγαν για αυτή τη δυσκολία πέρυσι: τι θα πεις για το Ισραήλ; Τι συνέβαινε; Είδες κάτι; Αποκαθιστάς την πραγματικότητα;

Γιώργος Τι συμβαίνει στην πόλη, επίσης… Είναι γεγονός ότι η περσινή αναμετάδοση είχε αυτή την έξτρα δυσκολία. Είχαμε βιώσει κι εμείς κάτι αντίστοιχο το 2014 με την Ρωσία και την Ουκρανία, σε μικρότερο βαθμό βέβαια.

— Τότε βέβαια η ελληνική κοινή γνώμη δεν ήταν ευαισθητοποιημένη απέναντι στην προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. «Πέταγαν χαρταετό» που λέμε.

Μαρία Εντελώς. Η αντίδραση όμως της Ευρώπης απέναντι στη Ρωσία στη Eurovision είχε ξεκινήσει από τότε και μάλιστα πολύ έντονα. Εκεί δεν «πέταγαν χαρταετό». Όταν εμείς βλέπαμε το δίδυμο κοριτσιών της Ρωσίας, τις αδελφές Tomalchevy, να αποδοκιμάζεται, είπαμε τι συνέβαινε στην αρένα, εξηγήσαμε γιατί συνέβαινε αυτό και ενημερώσαμε τον κόσμο ότι αυτά τα κορίτσια κατέβαιναν κλαίγοντας από τη σκηνή την πρώτη φορά που έγινε αυτό. Δεν πήραμε θέση, αλλά τη δώσαμε την πληροφορία αυτή στον κόσμο.

Γιώργος Το 2014, όταν η Ρωσία πήρε το πρώτο 12άρι, νομίζω από το Αζερμπαϊτζάν, ο θόρυβος από τις αποδοκιμασίες και τις φωνές ήταν τόσο έντονος, που η σιδερένια κατασκευή από σκαλωσιές πάνω στην οποία βρίσκονταν τα booth τραντάχτηκε κι άρχισε να κουνιέται. Κοιταχτήκαμε με τη Μαρία έντρομοι. Φοβηθήκαμε ότι θα γκρεμιζόμασταν. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Για την Ελλάδα πράγματι όμως δεν ήταν ζήτημα.

Μαρία Νομίζω σε όλη την Ευρώπη τότε δεν ήταν τόσο μεγάλο πολιτικό ζήτημα αυτό που συνέβη με την Κριμαία.

Γιώργος Εκεί όμως είχαν ξεκινήσει οι αποδοκιμασίες.

Μαρία Γενικά νομίζω η Eurovision έχει μια ευκολία να αφουγκράζεται πολύ γρήγορα κάποιες σημαντικές τάσεις που έρχονται ή ήδη συμβαίνουν στη ζωή μας.

— Ίσως αποτυπώνονται εκεί πιο γρήγορα οι γεωπολιτικές «μετατοπίσεις».

Μαρία Είναι πολύ εύγλωττος ο τρόπος που αποτυπώνονται εκεί αυτές οι γεωπολιτικές συνθήκες. Το γεγονός ότι η αρένα αποδοκιμάζει πάντα τα δωδεκάρια που ανταλλάσσουν Ελλάδα - Κύπρος, αλλά δεν το κάνει στην περίπτωση Σουηδίας - Νορβηγίας έχει και μια πλάκα. Συμβαίνει όμως το ίδιο και με κοινωνικές τάσεις. Η ετερότητα και η πολιτική ορθότητα ήταν παρούσες στον διαγωνισμό πολύ πριν αρχίσουμε να συζητάμε για αυτά τα θέματα καθημερινά.

— Λέγαμε ότι πέρυσι χρειαζόταν ένα παραπάνω σχόλιο και ένα κριτήριο στη μετάδοση της πληροφορίας σχετικά με όλα όσα συνέβησαν. Φέτος πώς θα το χειριστείτε;

Γιώργος Θα πάμε και θα δούμε αρχικά τι συμβαίνει εκεί. Πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι εντός και εκτός αρένας. Πρέπει να ενημερώσεις τον κόσμο για το τι συμβαίνει. Εμείς είμαστε εκεί για να ενημερώσουμε τον κόσμο για ό,τι συμβαίνει, όχι για να σχολιάσουμε με βάση τις δικές μας αντιλήψεις. Θα δούμε τι συμβαίνει και θα το μεταδώσουμε.

— Κόκκινες γραμμές έχετε στην αναμετάδοση;

Γιώργος Έχω κόκκινες γραμμές στη ζωή μου. Δεν περιμένω την αναμετάδοση για να τις αποκτήσω. Πράγματα που δεν θα έλεγα και στη ζωή μου ποτέ για κάποιον ή σε κάποιον δεν θα τα έλεγα ούτε στη μετάδοση. Θέλω ο δημόσιος και ο ιδιωτικός λόγος μου να συμβαδίζουν. Θέλει κόπο και θάρρος, αλλά είμαι σε αυτό τον δρόμο.

Μαρία Αυτές είναι οι κόκκινες γραμμές. Τις ορίζει η παιδεία και η αισθητική του καθενός. Για να είμαστε ειλικρινείς υπάρχουν κάποιες στιγμές που, όταν είναι κλειστά τα μικρόφωνα και δούμε μια εμφάνιση που αισθητικώς κρίνουμε πως είναι κάπως αστεία, μπορεί να πούμε κάτι, δεν θα είναι ποτέ όμως αυτό το κάτι δηλητηριώδες ή απαξιωτικό ως προς τον άνθρωπο αυτόν. Ούτε στο ιδιωτικό μας σχόλιο. Και αντίστοιχα όταν έρθει η ώρα του δημόσιου σχολίου για αυτό που είδαμε, δεν θα κινηθούμε καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί κάθε ένας από αυτούς τους 37 ανθρώπους που θα ανέβουν και φέτος στη σκηνή, έχει όνειρα στη ζωή του. Ποιος είσαι εσύ που θα πεις για το όνειρο του άλλου;

Γιώργος Κι όταν είναι κλειστά τα μικρόφωνα, που μπορεί τα μισά τραγούδια να μη μας αρέσουν, δεν θα εκφραστούμε αρνητικά. Δεν θα πούμε ποτέ «κοίτα πώς είναι αυτή». Δεν μιλάμε έτσι στη ζωή μας. Τώρα αν ένα τραγούδι τύχει και δεν μ’ αρέσει καθόλου, θα το πω στη Μαρία, αλλά όχι στο μικρόφωνο για να μην επηρεάσεις αυτόν που σ’ ακούει. Μπορείς ενδεχομένως το προσωπικό σου σχόλιο να το περάσεις λέγοντας κάτι σαν: «Πω πω εγώ με αυτό περνάω δύσκολα». Και θα το πω γιατί στη Μαρία αρέσει, οπότε ισορροπεί. Αν δεν αρέσει και στους δυο, δεν θα πούμε τίποτα.

Μαρία Ακριβώς, αυτά τα λέμε όταν συνήθως δεν συμφωνούμε καθόλου μεταξύ μας. Κι έχει και μια πλάκα αυτό. Είναι και μέρος της δουλειάς μας να έχουμε ίσες αποστάσεις προς όλα τα τραγούδια.

— Φέτος θα επιτρέπεται στο κοινό να κρατά όποια σημαία θέλει (ακόμα και όσες δεν μπορούσε πέρυσι όπως της Παλαιστίνης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή άλλων χωρών) και φυσικά τη σημαία Υπερηφάνειας, αλλά στους καλλιτέχνες θα επιτρέπεται να φέρουν μόνο τη σημαία της χώρας που εκπροσωπούν. Πώς την είδατε αυτή την απόφαση;

Γιώργος Νομίζω κατ' αρχάς ότι ο τρόπος με τον οποίο μεταδόθηκε στην Ελλάδα είναι λίγο μακριά από αυτό που έγινε. Αρχικά η EBU είπε στην Ελβετία να αποφασίσει αυτή τι θα ισχύσει με τις σημαίες. Και η Ελβετία είπε με τη σειρά της πως θέλει οι καλλιτέχνες να μη φέρουν καμία άλλη σημαία πέρα από αυτή της χώρας που εκπροσωπούν, ενώ ο κόσμος να είναι ελεύθερος να έχει όποια σημαία θέλει. Μέχρι πέρυσι ξέρω πως υπήρχε έλεγχος στον κόσμο, στις τσάντες για το τι σημαία φέρνουν. Κάτι το οποίο δεν συνέβαινε μόνο στη Eurovision. Και στους Ολυμπιακούς Αγώνες συμβαίνει και στο Πρωτάθλημα Στίβου συμβαίνει, μόνο σημαία κράτους που συμμετέχει. Φέτος, λοιπόν, είπαν το κοινό να έχει όποια σημαία θέλει. Εγώ το καταλαβαίνω αυτό που είπε η Ελβετία. Δεν θέλει κανένα σχόλιο, ούτε κοινωνικό, ούτε πολιτικό πάνω στη σκηνή. Θέλει απλώς να τραγουδήσουν, όντες οι εαυτοί τους. Ελεύθερα οι εαυτοί τους. Γι’ αυτό και θα δεις ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, θρησκεύματος, σεξουαλικού προσανατολισμού να εκπροσωπούν τις χώρες τους. Στο κοινό από την άλλη, έδωσε μια ελευθερία που, ως τώρα, δεν υπήρχε στη Eurovision.

Μαρία Για μένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η κατάργηση των συνεντεύξεων Τύπου.

— Γιατί πιστεύετε ότι πάρθηκε αυτή η απόφαση;

Μαρία Για να ελεγχθούν οι πιθανότητες ευτράπελων.

Γιώργος Κυρίως εκεί είναι οι δυσκολίες για τους διοργανωτές.

Μαρία Και υπάρχουν και ζητήματα ασφαλείας. Όταν πέρυσι οι διαγωνιζόμενοι είδαν την τραγουδίστρια του Ισραήλ, που είχε προκριθεί στον Τελικό, να τοποθετείται στην άκρη του τραπεζιού, πράγμα το οποίο έγινε αποκλειστικά για λόγους ασφαλείας, αυτό δεν τους είχε εξηγηθεί επαρκώς. Νομίζω κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα έλεγε αν ήξερε τους λόγους της τοποθέτησης: «Όχι, εφόσον κληρώθηκε 5η, πρέπει να είναι στη μέση». Δεν τους εξηγήθηκε με επάρκεια ή δεν ήθελαν να ακούσουν αυτή την εξήγηση. Υπήρξε πέρυσι μια δυσαρέσκεια ότι υπήρχε μια προνομιακή μεταχείριση απέναντι στην ισραηλινή συμμετοχή. Όταν υπάρχει θέμα ασφαλείας, γιατί αυτός κινδυνεύει… Δεν κινδυνεύει ο Ελβετός, αλλά για τον Ισραηλινό υπάρχει μια πρόνοια. Νομίζω ότι η απόφαση πάρθηκε για λόγους ασφαλείας. Δεν το ξέρουμε όμως επίσημα. Δημοσιογραφικά όμως με απασχολεί ότι κόπηκε ένα βήμα ελεύθερης έκφρασης ερωτήσεων και απαντήσεων.

Γιώργος Από την άλλη όμως κάθε καλλιτέχνης έχει την ευκαιρία επί 10 μέρες, δύο εβδομάδες, να μιλήσει με όλα τα μέσα ενημέρωσης όλων των χωρών της Ευρώπης. Έχει δυνατότητα να πει τα πάντα.

Μαρία Το αντιλαμβάνομαι ίσως ως ένα λιγότερο βάσανο για τους διοργανωτές.

— Τους λυπήθηκα πέρυσι τους διοργανωτές με όλο αυτό που γινόταν.

Γιώργος Κι επίσης το αποφάσισε η Ελβετία, η χώρα της ουδετερότητας… (γέλια)

— Η φετινή μας συμμετοχή πώς σας φαίνεται;

Γιώργος Εγώ συγκινούμαι με την Κλαυδία γιατί θυμάμαι τη στιγμή που τη γνώρισα όταν ήρθε στο «Ελλάδα έχεις Ταλέντο». Τη θυμάμαι από τότε, την πορεία της στο «Voice» μετά που την περάσαμε μαζί. Χαίρομαι που το κορίτσι αυτό πρόκοψε πραγματικά, που ακολούθησε το όνειρό της, που σπούδασε, που συνέχισε να κάνει μαθήματα φωνητικής και έχει γίνει μια πολύ ωραία τραγουδίστρια. Χαίρομαι που το τραγούδι αυτό το διάλεξε ο κόσμος και που το στέλνουμε με χαρά και θετική διάθεση κι εύχομαι να τα πάρει όλα αυτά «προίκα» πάνω στη σκηνή. Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτή τη συμμετοχή.

Μαρία Μιλούσα με τον Φωκά πριν δυο μέρες, η εμπειρία του είναι τεράστια, και μου είπε πως είναι από τις λίγες φορές που δεν έχουμε καμία αγωνία για τη φωνητική απόδοση της τραγουδίστριάς μας. Εκτός από το ταλέντο, που είχαν και άλλοι εκπρόσωποί μας, η Κλαυδία έχει και μια απίστευτη σταθερότητα. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος είναι ένα πολύ καλό τραγούδι με μια πολύ καλή ερμηνεία. Ας της ευχηθούμε καλή επιτυχία.