Πρώην μέλος των indie παιδιών Raining Pleasure, που καθόρισαν την αγγλόφωνη σκηνή στη δεκαετία του ’90.Επιτυχημένος πειραματιστής στο εμβληματικό “Reflections” του Μάνου Χατζιδάκι. Το μέλλον είναι vintage και φέρνει επί του παρόντος το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με ερμηνείες πάνω σε τραγούδια των Gershwin, Anka, Lennon, Cohen, Reed. Λίγο πριν την πρώτη του παρουσίαση στο Μικρό Παλλάς, έχει από έναν καλό λόγο για τα ελληνικά λαμόγια, το Focus και τη νοσταλγία.
Πώς είναι η ζωή χωρίς βροχή;
Δεν έχω ιδέα και δεν θα ήθελα καν να το φανταστώ.
Tι σε γοητεύει σε μια vintage νοσταλγία;
Η σύνδεση με το παρελθόν, παρόλο που δεν είναι και το αγαπημένο μου θέμα σε γενικά πλαίσια, κρατά μυστικά κλειδιά για το μέλλον. Γυρίζοντας πίσω, είτε για απολογισμούς είτε για απολογίες είτε για απλό τουρισμό, καταλαβαίνουμε πού βρισκόμαστε και γιατί, και αν κοιτάξουμε καλά και με προσοχή, μπορούμε να φτιάξουμε το τώρα και το αύριο έτσι όπως επιθυμούμε.
Έχεις ζήσει στη Γερμανία. Πώς σου φάνηκε η ιστορία με το Focus;
Όταν είδα τη φωτογραφία γέλασα, τη βρήκα αρκετά αστεία και με μεγάλη δόση αλήθειας. Πρέπει κάποτε με κάποιον τρόπο, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ανώδυνος, να ξεμπροστιαστούμε στα μάτια όλου του κόσμου για το πόσο άθλιοι έχουμε γίνει –ή και ήμασταν πάντα– και έτσι να αναγκαστούμε να μαζευτούμε λίγο και να αρχίσουμε να λειτουργούμε πιο συνολικά. Είμαστε τα λαμόγια της Ευρώπης, ας λουστούμε λοιπόν την πραγματικότητα που όλοι μαζί δημιουργήσαμε και αναπαράγουμε από γενιά σε γενιά και ας πάψουμε να θιγόμαστε από το κατά τ’ άλλα πανέξυπνο μοντάζ κάποιου Γερμανού γραφίστα.
Πώς βλέπεις τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;
Ανησυχητική, αλλά και ενδιαφέρουσα. Ζούμε περίοδο μεγάλων αλλαγών και χαίρομαι που το βιώνω αυτό. Είναι μεγάλο πράγμα η επαγρύπνηση.
Λίγο καλύτερα από ό,τι την έβλεπα πριν μερικούς μήνες. Δεν μπορεί να μου φύγει όμως από το μυαλό ότι θα μπορούσε να είναι η ομορφότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης και είναι από τις ασχημότερες.
Πώς βλέπεις σήμερα την ελληνική ανεξάρτητη μουσική σκηνή;
Πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ, αλλά όχι τόσο «ανεξάρτητη». Ίσως πρέπει να βρείτε κάποια άλλη λέξη να την περιγράφετε πια.
Kαι τη μουσική βιομηχανία;
Καταρρακωμένη, αμήχανη, σαστισμένη και πανικόβλητη. Περιμένω με ανυπομονησία να καλωσορίσω το καινούργιο.
Τι ετοιμάζεις για το Μικρό Παλλάς;
Το vintage, live, πιο ηλεκτρικό, με ενδιαφέρουσα σκηνογραφική ματιά από τον Άγγελο Μέντη, συν κάποια έξτρα κομμάτια που δεν χώρεσαν στο δίσκο. Το ονομάζω παράσταση και όχι συναυλία, γι’ αυτό και θέλησα να γίνει εκεί.
Κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις;
Όχι. Θα ήθελα να αφαιρέσω όμως τα μισά αυτοκίνητα και τα περισσότερα κτίρια από την Αθήνα.
14°
