Ήταν Μάιος του 1998, στο Ηρώδειο, όταν ο Μάριος Φραγκούλης ερμήνευσε για πρώτη φορά το μέρος του λαϊκού τραγουδιστή, από το Άξιον Εστί, με τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη στο πόντιουμ. Η πρώτη εκείνη μουσική τους συνάντηση γνώρισε ενθουσιώδη ανταπόκριση από το κοινό, ενώ ο λυρικός τραγουδιστής δεν παύει να την χαρακτηρίζει ως «ορόσημο» στην καριέρα του. Στις 9 Μαΐου, ακριβώς είκοσι χρόνια μετά, ο Μ.Φ. θα ερμηνεύσει και πάλι Μίκη Θεοδωράκη, σε μια συναυλία αφιερωμένη στον μεγάλο δάσκαλο και συνθέτη.
Με αφορμή αυτή την εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο τενόρος με τη σημαντική διεθνή καριέρα, μιλάει για τις αξέχαστες στιγμές της, και απαντάει σε μια επιλογή από το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Έπειτα από τις σπουδές σας στο εξωτερικό και μια σταδιοδρομία που είχε ήδη ξεκινήσει εκτός συνόρων, το 1997 κάνετε το εντυπωσιακό σας ντεμπούτο στην Ελλάδα. Από τους «Άθλιους» και το WestEnd του Λονδίνου, στην παράσταση «HappyEnd» και στο Θέατρο Τέχνης. Πώς ήταν αυτή η μετάβαση; Ποιες είναι οι πιο δυνατές αναμνήσεις αυτή την περίοδο;
Μετά τις εμφανίσεις μου εκείνη την εποχή στο έργο «Les Miserables» στο West End όπου έπαιζα το ρόλο του Μάριου, σε ένα θέατρο κατάμεστο και γεμάτο ενέργεια, βρέθηκα στην Ελλάδα. Το «Happy End»ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Και μόνο που βρέθηκα στην παρέα του Κουν, ήταν για μένα πολύ συναισθηματικό και όμορφο. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ήρθαν οι «Όρνιθες». Ήταν όνειρο ζωής η συνεργασία μου με τον Γιώργο Λαζάνη και τη μοναδική Ζουζού Νικολούδη που μου δίδασκε πώς να πετώ. Τα κουστούμια του Τσαρούχη, τα τραγούδια του Μάνου, ο φίλος μου Θύμιος Καρακατσάνης. Ήταν σκέτη μαγεία, μια μεγαλειώδης στιγμή σε όλη την μέχρι τώρα πορεία μου. Το «Άξιον Εστί» στο Ηρώδειο, με τον ίδιο τον Μίκη στο πόντιουμ, το Μάιο του 1998 υπήρξε ορόσημο στην καριέρα μου. Το ίδιο, επίσης, και η επιστροφή, λίγο αργότερα, το 2000, στο κορυφαίο μιούζικαλ «West Side Story», με το ρόλο του Τόνυ, στο πιο γνωστό λυρικό θέατρο του κόσμου, το Teatro alla Scala.
Τι εμπειρίες αποκομίσατε από τη συμμετοχή σας σε παραστάσεις αρχαίου δράματος;
Το θέατρο είναι μια άλλη υπόθεση, θέλει απόλυτη συγκέντρωση και μελέτη, όχι μόνο προσωπική αλλά και με τους συνάδελφους ηθοποιούς. Το στοίχημα, πέρα από το ρόλο σου, είναι το έργο και τα μηνύματα που ήθελε να περάσει ο ποιητής. Δύο ρόλοι με συγκλόνισαν βαθιά και αισθάνθηκα πως μπήκα στο πετσί τους: του Διόνυσου στις Βάκχες, το 2001, για τη δύναμη της μεταμόρφωσης, τη λύσσα της εκδίκησης, την αδυσώπητη σκληρότητα… Μόλις είχα χάσει την μητέρα μου και δεν μιλιόμουν… ουαί κι αλίμονο. Αγάπησα και τον ρόλο του Αχιλλέα, στην αρχαία Επίδαυρο το 2004, δίπλα σε ιερά τέρατα, την Δέσποινα Μπεμπεδέλη και την Τζένη Γαϊτανοπούλου, σε σκηνοθεσία του Νίκου Χαραλάμπους. Στην Αχιλληίδα του Αισχύλου, είδαμε μια άλλη, πιο ευαίσθητη πτυχή του αγαπημένου ήρωα, πιο ανθρώπινη και πιο γήινη…. ο Αχιλλέας εδώ πόνεσε, έκλαψε, έχασε τον σύντροφό του Πάτροκλο, πολέμησε, τα έβαλε με τους Θεούς και με τους ανθρώπους, ήταν κυρίαρχος αλλά και δέσμιος του ίδιου του εαυτού του. Οι μουσικές του Μιχάλη Χριστοδουλίδη διείσδυαν στην καρδιά και στο μυαλό
Τραγούδι, όπερα, μιούζικαλ, αρχαία τραγωδία, τα έχετε δοκιμάσει όλα. Τι αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Τα αγαπάω όλα και το καθένα ξεχωριστά. Είναι όπως ένας αναγεννησιακός ζωγράφος που ζωγραφίζει με πολλές τεχνικές∙έχει την ανάγκη να εκφραστεί μέσα από πολλά και διαφορετικά πρόσωπα, πολλές εικόνες.
Έχετε εμφανιστεί επί σκηνής με κορυφαίους, διάσημους καλλιτέχνες. Ποιους θυμάστε χαρακτηριστικά;
Θυμάμαι τον Τζάστιν Χέιγουορντ για την ειλικρίνεια και την αυθόρμητη φιλία του, τον Πλάθιντο Ντομίνγκο για την ζεστασιά του και τον τρόπο που με ανέδειξε επί σκηνής. Τον Χάρι Μπελαφόντε για το χαμόγελό του, την Σελίν Ντιόν για την αγνή παιδικότητα της. Την Άλκηστη (Πρωτοψάλτη) για την καρδιά της και το ταλέντο της… παίζαμε και γελούσαμε και ζούσαμε σε έναν κόσμο μαγικό.
Σε τι συνίσταται, πιστεύετε, το εκτόπισμα και η σκηνική ακτινοβολία;
Είναι σαν να σε έχει συνεπάρει μια φωτεινή ενέργεια από μέσα και σε κάνει ό,τι θέλει. Εσύ τη δέχεσαι, την εκτιμάς και την κάνεις δικιά σου. Πρέπει να ξέρεις να την χειριστείς αλλιώς θα σε καταστρέψει. Πρέπει να την χρησιμοποιείς και όχι να την εκμεταλλεύεσαι.
Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή πάνω στη σκηνή;
Το πρώτο βήμα στο φως η καλύτερη ,όταν κλείνει η αυλαία η χειρότερη.
Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι είχα τη δυνατότητα να παίζω σε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, να παίζω σε διαφορετικές γλώσσες, και να έχω την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπάω.
Πού έχετε συναντήσει το πιο θερμό κοινό;
Στην Ελλάδα και στην Ιαπωνία.
Ένα απραγματοποίητο όνειρό σας.
Να τραγουδήσω τον Οθέλλο του Βέρντι στη Σκάλα του Μιλάνου.
Έχετε απωθημένα στην καλλιτεχνική σας πορεία;
Όχι, αν και θα ήθελα να είχαμε τις πωλήσεις που είχαμε κάποτε στη δισκογραφία, όταν ήξερες ότι τα τραγούδια σου βρίσκονται στα χέρια εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το αγαπημένο σας μουσικό έργο και τραγούδι;
«Οι Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ, και «Χάρτινο το Φεγγαράκι».
Αγαπημένος συνθέτης, τραγουδιστής, τραγουδίστρια;
Ο Βέρντι, o Φρέντυ Μέρκιουρι, η Κάλλας.
Ένα αξέχαστο ταξίδι.
Η επιστροφή στη χώρα που με γέννησε, στην Αφρική, όταν πήγα μετά από χρόνια να βρω οικογένεια και το παλιό μας σπίτι, και ήταν όλα αγνώριστα. Αλλά τρέφω πάντα μια βαθιά αγάπη και σεβασμό για αυτόν τον κόσμο τον μεγάλο.
Αγαπημένος συγγραφέας;
Ο Νίκος Καζαντζάκης για το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», αλλά και ο Βίκτωρ Ουγκώ για τους «Άθλιους».
Και από ζωγράφους;
Ο Τσαρούχης και ο Μόραλης.
Ποιο είναι το μότο σας;
Κάθε μέρα να κάνετε κάτι που σας δυσκολεύει….
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να χάσουμε τα όνειρά μας.
Τραγουδάτε στο μπάνιο;
Στο μπάνιο κάνω μόνον ασκήσεις φωνητικής ή τραγουδάω κάποιο δημοτικό τραγούδι.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Μετανιώνω όταν χάνω χρόνο και επενδύω σε λάθος ανθρώπους. Μετανιώνω και τα βάζω με μένα όταν εν γνώση μου αφήνω να με πάρουν ως δεδομένο.
Ποια αρετή προτιμάτε στους ανθρώπους;
Την αυτογνωσία.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Τον εγωισμό.
Ποια η σχέση σας με τα socialmedia;
Είναι ο μόνος τρόπος πλέον να επικοινωνήσεις πραγματικά με το κοινό σου. Πρέπει, όμως εδώ να μπορείς να αναγνωρίσεις τη δύναμη της επικοινωνίας, ώστε να μάθεις και να γίνεσαι καλύτερος.
Η αγαπημένη σας ασχολία.
Η όπερα και το θέατρο, το καλοκαιράκι όμως μαζεύω κοχύλια.
Πώς σας φαίνεται η καινούργια Εθνική Λυρική Σκηνή;
Δυναμική και πλούσια: Λουκάς Καρυτινός σταθερή αξία, αλλά και πολλοί καλοί και σπουδαίοι νέοι λυρικοί καλλιτέχνες.
Έχετε ξεχωρίσει νέα ταλέντα στην ελληνική μουσική σκηνή;
Αγαπώ πολύ την Ελεονώρα Ζουγανέλη, τον Γιώργο Περρή, την Δήμητρα Σελεμίδου και τον Θοδωρή Βουτσικάκη. Πολύ σπουδαίες φωνές και τους αξίζουν τα πάντα. Έχει δύναμη η ελληνική σκηνή, θέλει όμως και πολλή στήριξη και αγάπη από όλους μας γιατί περνάμε δύσκολους καιρούς. Ψάξτε και τον μουσικό Πέτρο Κλαμπάνη να δείτε από τι είμαστε φτιαγμένοι, ψάξτε και τον Γιάννη βασιλόπουλο έναν νέο στιχουργό μόλις 20 ετών…
H Ελλάδα, έγραφε ο Ροΐδης τον 19ο αι., είναι χώρα αναμνήσεων. Τι έχετε να σχολιάσετε για την Ελλάδα του σήμερα; Υπάρχουν ελπίδες;
Η Ελλάδα του σήμερα είναι δύσκολη και περίεργη, πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα. Πρέπει να ρισκάρεις όταν βρεις εύφορο κλίμα, αλλά να έχεις κοντά σου φίλους που σε νοιάζονται πραγματικά. Είναι η εποχή των εκπλήξεων.
INFO: O Mάριος Φραγκούλης ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη από τα έργα Άξιον Εστί, Canto General, Επιφάνεια Αβέρωφ, καθώς και σπάνια ερμηνευμένα τραγούδια που έγραψαν την δική τους ιστορία. Στο πόντιουμ o Λουκάς Καρυτινός.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
7°
