Παρότι από το Σιάτλ, κινούνται αξιοπρεπώς στις περιοχές του περίφημου «ήχου της Καλιφόρνια» που στο παρελθόν έχουν εκπροσωπήσει επαξίως συγκροτήματα και μουσικοί, όπως οι America, οι Eagles, οι C,S&N, o Jackson Browne, o Warren Zevon κ.ά. Διακριτικοί country ήχοι, «νότιες» κιθάρες από τα 70s, folk αναφορές και γλυκερές μελωδίες σε ένα τυπικό και συνηθισμένο δείγμα του είδους, που δεν έχει να προσθέσει οτιδήποτε σε όσα ήδη έχουν ειπωθεί επί του θέματος.
White Rabbits- Milk Famous (***)
Επειδή στην Columbia του Μισούρι δεν θα είχαν –μάλλον– καμία τύχη μ’ αυτό τον ήχο, μετακινήθηκαν στη Νέα Υόρκη κι εδώ και 3 δίσκους είναι κι αυτοί μέλη της περίφημης σκηνής του Brooklyn. Ικανοί ποπίστες, με αίσθηση του ρυθμού, ανακατεύουν με δεξιοτεχνία την indie αισθητική με την groovy διάθεση, κοιτάνε προς τη μεριά των Spoon και των Fountains of Wayne κι έχουν «φιλικά αισθήματα» προς τους Kasabian. Εντέλει είναι αποτελεσματικοί, χωρίς να είναι κάτι.
Cold Specks - I Predict A Graceful Expulsion (***)
Ντεμπούτο για τη νεαρή Kαναδή Al Spx, που δοκιμάζει να δώσει το δικό της στίγμα στο είδος της folk τραγουδοποιίας το οποίο έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες από σπουδαίες κυρίες του είδους, αλλά έχει υποστεί και απίστευτα βασανιστήρια. Με κύριο εφόδιο την ιδιαίτερη φωνή της, τα μελαγχολικά χρώματα και μια ενορχήστρωση που κινείται από τη –σχεδόν– ανυπαρξία οργάνων μέχρι τα progressive ξεσπάσματα, δημιουργεί μία ατμόσφαιρα που δεν μπορείς να αγνοήσεις και που δίνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Το τρίο που κινείται μεταξύ Cleveland και Portland επαναλειτουργεί μετά από καιρό κι αφού τα μέλη έδρασαν με τα προσωπικά τους project τα τελευταία 3 χρόνια. Η νέα τους συνάντηση, όμως, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα κι απ’ ό,τι φαίνεται βρίσκονται σε μια φάση «μελέτης» της γερμανικής electro αισθητικής, από Krafwerk και krautrock μέχρι Tangerine Dream, χωρίς να λείπουν τα ambient στοιχεία. Όπως μας έχουν αποδείξει, μπορούν και καλύτερα.
18°
