Μία από τις πιο απρόσμενες πρόσφατες μουσικές επανενώσεις για ένα υποτιμημένο γκρουπ που ξεκίνησε το1989 στο Ρέντινγκ παίρνοντας το όνομά του από το τραγούδι της Siouxie. Ακόμη και για τους ίδιους αποτέλεσε έκπληξη η απόδοχή τους από τους παλιούς φαν αλλά κυρίως το πιο νέο κοινό. Αποτελώντας ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της shoegaze (ένας όρος που χρησιμοποιούνταν υποτιμητικά στην αρχή αλλά πια είναι καθιερωμένος) σκηνής, επέστρεψαν στην ενεργό δράση μετά από 20 χρόνια απουσίας το 2014 με ένα live στο Hoxton Square του Λονδίνου. Χωρίς να φαντάζονται τη συνέχεια. Οι συμμετοχές τους σε μεγάλα φεστιβάλ είναι από τότε συνεχείς ενώ ολοκληρώνουν και το πρώτο τους νέο άλμπουμ. Ο συνθέτης του γκρουπ Neil Halstead μαζί με την τραγουδίστρια και κιθαρίστρια Rachel Goswell, τον μπασίστα Nick Chaplin, τον κιθαρίστα Christian Savill και τον ντράμερ Simon Scott θα βρεθούν στη σκηνή του Release Festival πριν τους Brian Jonestown Massacre και PJ Harvey με επιλογές από τα τρία άλμπουμ της πορείας τους Just for a Day (1991), Souvlaki (1993) και Pygmalion (1995).Μια πορεία που σταμάτησε αμέσως μετά το Pygmalion με ambient ηλεκτρονικό ήχο, σκοντάφτοντας στις κακές κριτικές του αγγλικού μουσικού τύπου που εκείνη την εποχή αποθέωνε brit-pop και grunge και σήμερα έχει πέσει σε ανυποληψία. Ο κιθαρίστας του γκρουπ Christian Savill έχει κάθε λόγο να μιλά για ταινία τρόμου.
Για την επανένωσή τους
Ήταν παράξενο για όλους μας. Όταν το αποφασίσαμε, δεν φανταζόμασταν τη συνέχεια. Νομίζαμε αρχικά πως θα είναι για μία-δύο συναυλίες. Σταδιακά η συναυλιακή δράση μεγάλωνε σε βαθμό που δεν μας άφηνε χρόνο να γράψουμε νέα μουσική. Αλλά τώρα τα έχουμε καταφέρει και η νέα μας μουσική έρχεται. O Neil γράφει τραγούδια όποτε μπορεί, μαζευόμαστε όποτε μπορούμε όλοι μαζί και κάνουμε πρόβες. Δεν ήταν εύκολο γιατί είμαστε σκορπισμένοι σε όλη την Αγγλία. Ο Neil στη Koρνουάλη στα Δυτικά, o Simon στο Κέιμπριτζ, δύο στο Ρέντινγκ, η Rachel στο Έξιτερ. Παλιά που ζούσαμε όλοι στο Ρέντιγκ και κάναμε μόνο αυτό, ήταν εύκολο.
Για τον σκληρό μουσικό βρετανικό τύπο
Τα πραγματα αλλάζουν. Θυμίζει ταινία τρόμου όπου σκοτώνεις κάποιον και νομίζεις ότι είναι νεκρός αλλά ξαφνικά σηκώνεται και σου αρπάζει το πόδι. Νομιζαν ότι θα μας ξεφορτωθούν αλλά να που επιστρέφουμε.
Μας αρέσει που παίζουμε ξανά τα παλιά μας τραγούδια. Το ίδιο ισχύει και για τα νέα μας κομμάτια. Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν μόνο θέμα νοσταλγίας που θα αφορά μόνο τους παλιούς φαν. Αλλά ήταν ευχάριστη έκπληξη που είδαμε στο κοινό τόσα πολλά πιτσιρίκια που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν γράφαμε τα άλμπουμ μας. Αλλά πολλά νέα γκρουπ μας ανέφεραν σαν επιροή και έτσι νομίζω πολλοί από το νεώτερο κοινό ξεκίνησαν να αναζητούν το υλικό μας. Όταν ημουν εγω πιτσιρικάς ακούγαμε, θυμάμαι, γκρουπ σαν τους Jesus and Mary Chain και όταν σε συνεντευξεις τους ανέφεραν ονόματα όπως οι Stooges και οι Velvet Underground, λέγαμε, ποιοι ειναι αυτοί, πρέπει να τους ψάξουμε. Είναι σαν ένα μεγάλο βιβλίο η μουσική που δεν διαβάζεις αναγκαστικά όλα τα κεφάλαια από την αρχή.
Ο χαρακτηρισμός shoegaze εκείνη την εποχή ήταν υποτιμητικός αλλά σήμερα χρησιμοποιείται σαν παράσημο. Δεν μας νοιάζει στ' αλήθεια η κατηγοριοποίηση της μουσικής μας, είναι μέρος του μουσικού παιχνιδού. Εντάξει δεν ειμαστε death metal αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ό,τι γράφεις να είναι καλή μουσική.
Το live στην Αθήνα
Θα παίξουμε μόνο παλιά κομμάτια και από τα τρία άλμπουμ γιατί τα νεα τραγούδια ειναι ακόμη στη διαδικασία του στούντιο. Το Pygmalion για παράδειγμα δεν το έχουμε παιξει ποτέ γιατί διαλυθήκαμε αμέσως μετά. Θα μας ενδιέφερε να το παίξουμε όλο σε κάποια συναυλία και είναι κάτι που το συζητάμε.
Πώς επιλέχτηκε ο τίτλος Souvlaki για το δεύτερο άλμπουμ τους
Ο τίτλος πρόεκυψε στο στούντιο που γράφαμε όταν ο ιδιοκτήτης του μας έβαζε σε κασέτα αμερικάνικες τηλεφωνικές φάρσες που πρέπει να πω ότι ήταν εξαιρετικά κακόγουστες και σε μία από αυτές ακούσαμε τη λέξη souvlaki που μας έμεινε στο μυαλό. Ψάχναμε τίτλο και δεν είχαμε καταλήξει κάπου ακόμη, το «space station» (σεξουαλικό υπονοούμενο) ακουγόταν πολύ shoegazing και έτσι διαλέξαμε το souvlaki. Όταν πήγαμε στην Αμερική μας ρώτησαν κάποιοι Έλληνες εκεί γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα από ελληνικό φαγητό και είπαμε: ουπς, δεν είχαμε ιδέα. Οπότε απολογούμαστε. Δεν υπήρχε και ιντερνετ τότε για να το γκουκλάρουμε.
H shoegaze κοινότητα
Υπάρχει μια λανθασμένη εντύπωση ότι όλοι είμασταν φίλοι και μέναμε μαζί αλλά δεν ήταν έτσι. Συναντιόμασταν βέβαια σε live, μιλάγαμε με τους Ride για παράδειγμα. Αλλά όχι κάτι παραπάνω.
Το πρώτο του 45αρι στη Sarah Records με το όνομα Eternal
Τα έγραψα όταν ημουν 18. Μου αρεσε ο lo-fi ήχος της Sarah. Όταν ήμουν πιτσιρικάς το πρώτo αγαπημένο μου γκρουπ, οι Smiths, με ώθησε να γίνω μουσικός αλλά συνειδητοποιησα ότι δεν μπορώ να παίξω στο επίπεδο ενός τόσο ταλαντούχου κιθαρίστα όπως ο Johnny Marr. Από την άλλη όταν ακούγαμε πανκ γκρουπ λέγαμε μέσα μας, για κάτσε, μπορώ και εγώ να παίξω μουσική. Έβλεπες ένα συγκρότημα σαν τους Jesus and Mary Chain με δύο χορδές στη κιθάρα οπότε έλεγες οκ, μπορεί να γίνει, δεν χρειάζεται να είσαι μουσική διάνοια. Ξέραμε ότι δεν είμασταν. Και αυτό ήταν το ωραίο σε εταιρειες σαν τη Sarah και τη CD86 σκηνή. Επίσης μου άρεσε πως δεν έβγαζε την κυρίαρχη μάτσο εικόνα γιατί εκείνη την περίοδο το αρσενικό ροκ στήσιμο ήταν κυρίαρχο.
Το διάστημα εκτός μουσικής πραγματικότητας
Για όλους μας ήταν γεμάτο, κάναμε παιδιά, παντρευτήκαμε, χωρίσαμε, μετακομίσαμε. Προσωπικά πήγα Αμερική για ένα διάστημα αλλά μετά αποφάσισα ότι θέλω να γυρίσω.
Το νέο τους άλμπουμ
Όλοι θα αναγνωρίσουν τους Slowdive στα νέα κομμάτια αλλά, ξέρεις, δεν είμαστε πια 20χρονοι, οπότε θα είναι διαφορετικό αλλά σίγουρα αναγνωρίσιμο.
Οι Slowdive εμφανίζονται στις 7 Ιουνίoυ μαζί με PJ Harvey, Brian Jonestown Massacre, Closer, The Noise Figures
Πλατεία Νερού (Ολυμπιακός Πόλος Φαλήρου), διασταύρωση της Λ. Συγγρού με τη Λ. Ποσειδώνος (Παραλιακή), ανάμεσα στο Κλειστό του Tae Kwon Do και το Beach Volley. Μετρό: Σταθμός “Συγγρού – Φιξ” και μετά λεωφορείο / γραμμές Β2 και 550 (Στάση “Φόρος”) ΗΣΑΠ: Σταθμός Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και μετά είτε λεωφορείο / γραμμές 217, Α1, Β1 (Στάση “Φόρος”) είτε τραμ / γραμμές “Αριστοτέλης 4” ή “Θουκυδίδης 3” (Στάση “Δέλτα Φαλήρου”) Τραμ: Γραμμή 3 (από ΣΕΦ ή Βούλα – Γλυφάδα) και Γραμμή 4 (από ΣΕΦ ή Σύνταγμα) / Στάση “Δέλτα Φαλήρου” Γραμμή 3 (από Σ.Ε.Φ. ή από Βούλα – Γλυφάδα), & Γραμμή 4 (από Σ.Ε.Φ. ή από Σύνταγμα) / Στάση “Δέλτα Φαλήρου” Λεωφορείο: Γραμμές A1, B1, B2, 217, 550 (Στάση “Φόρος”) Οι πόρτες ανοίγουν στις 16:00. Είσοδος €45.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
12°
