Το 5ο αφιέρωμα «Cinema Made in Italy/Athens» έρχεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Από τον νεορεαλισμό του 1950 μέχρι τις σύγχρονες φωνές που ανανεώνουν τη μεγάλη οθόνη, το Cinema Made in Italy/Athens επιστρέφει φέτος με το άρωμα της Ρώμης, της Μπολόνια και της Cinecittà – ενός σινεμά όπου η μνήμη, η ποίηση και η κοινωνική ματιά συναντούν τη νέα γενιά δημιουργών. Μετά τη μεγάλη επιτυχία των προηγούμενων διοργανώσεων, το 5ο αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί στις 20–23 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, παρουσιάζοντας μια προσεκτικά επιλεγμένη σειρά πρόσφατων ταινιών, αντιπροσωπευτικών του ιταλικού σινεμά σήμερα.
Για τέσσερις ημέρες, το ιταλικό βλέμμα φωτίζει την Αθήνα, προσκαλώντας μας σε ένα ταξίδι από τα κλασικά αριστουργήματα έως τις πιο φρέσκες αφηγηματικές αναζητήσεις, σε μια γιορτή εικόνων που τιμά το παρελθόν και συστήνει το μέλλον του ιταλικού κινηματογράφου. Ένα ταξίδι στην πατρίδα του Φελίνι, του Βισκόντι, του Παζολίνι και του Αντονιόνι. Θα προβληθούν συνολικά 7 ταινίες μυθοπλασίας, με σημαντικά βραβεία στις αποσκευές τους και συμμετοχές στα σπουδαιότερα φεστιβάλ του κόσμου, όπως των Καννών, του Βερολίνου, του Τορόντο και, βέβαια, της Βενετίας.
H έναρξη του αφιερώματος θα γίνει την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου (19:30) στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Στις 20:00 θα προβληθεί η ταινία «Κορώνα ή γράμματα; / Heads or Tails?» των Αλέσιο Ρίγκο ντε Ρίγκι, Ματέο Ζόππις με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους. Θα χαιρετίσουν οι: Πάολο Κούκουλι, Πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα, Μαρία Κομνηνού, Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Λίβια Ατσολίνι, Cinecittà, «International Promotion of contemporary Italian cinema worldwide». Θα παρευρεθεί ο σκηνοθέτης Ματέο Ζόππις. H ταινία, που προβλήθηκε στις Κάννες (Ένα κάποιο βλέμμα), είναι ένα ιταλικό γουέστερν που καταπιάνεται με τον Μπάφαλο Μπιλ. Πρωταγωνιστούν: Νάντια Τερέσκιεβιτς και Τζον Σι Ράιλι.
Αφιέρωμα της Ταινιοθήκης στον ιταλικό κινηματογράφο - Πρόγραμμα Προβολών
21/11, 19:00 «Η Απαγωγή της Αραμπέλα» (Il rapimento di Arabella / The kidnapping of Arabella, 2025) Η Χόλι, 28 ετών, νιώθει πως είναι η λάθος εκδοχή του εαυτού της· ότι η ζωή της δεν πήρε ποτέ τον δρόμο που θα ήθελε. Όταν γνωρίζει ένα κορίτσι, την Αραμπέλα, πείθεται πως έχει μπροστά της τον εαυτό της σε παιδική ηλικία. Η μικρή, αποφασισμένη να το σκάσει απ’ το σπίτι, κρύβει την ταυτότητά της και ακολουθεί την επιθυμία της Χόλι: να ξαναγυρίσει πίσω και να γίνει κάποια ξεχωριστή. *Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας - Ορίζοντες, Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού. BFI - Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο - Διαγωνιστικό Νέων Σκηνοθετών.
Σκηνοθεσία: Καρολίνα Καβάλι
21/11, 21:00 «Ο χρόνος που χρειάζεται» /(Il tempo che ci vuole / The time it takes, 2024) Η ταινία είναι μια βαθιά προσωπική αναδρομή σε στιγμές που η σκηνοθέτις έζησε με τον πατέρα της. Μια προσωπική εξομολόγηση, ειπωμένη όμως με την απαραίτητη απόσταση «Με τον κινηματογράφο μπορείς να δραπετεύσεις», λέει ο πατέρας· «με το ίδιο σου το μυαλό». Απέριττες εικόνες, όπου δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα πέρα από τους δυο τους — κι εκείνα τα σημεία αναφοράς που μένουν, έχουν πάντα κάτι το απόκοσμο: τα μεγάλα πράγματα είναι υπερβολικά μεγάλα· τα μακρινά, αξεπέραστα μακρινά. Στα κινηματογραφικά σκηνικά, αντίθετα, όλα ξεχειλίζουν: σύγχυση, βιασύνη, άνθρωποι, θόρυβος — κι εκεί επίσης όλα διογκώνονται. *Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας - Εκτός Συναγωνισμού, Βραβείο Francesco Pasinetti Καλύτερης Ηθοποιού, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο.
Σκηνοθεσία: Φραντσέσκα Κομεντσίνι
21/11, 19:00 «Ρώμη, ώρα 11» (Roma ore 11 / Rome 11:00, 1952) Ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα του ιταλικού νεορεαλισμού, που εξακολουθεί να συγκινεί με τη μοντέρνα, ανθρωποκεντρική του ματιά. Βασισμένη σε πραγματικό γεγονός που συγκλόνισε τη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η ταινία του Τζουζέπε Ντε Σάντις μετατρέπει ένα τραγικό δυστύχημα σε σπουδή πάνω στην ελπίδα, την κοινωνική ανισότητα και τη θέση της γυναίκας στη μεταπολεμική Ιταλία. Απαντώντας σε μια αγγελία για θέση δακτυλογράφου, εκατοντάδες γυναίκες συρρέουν στα γραφεία μιας εταιρείας, αναζητώντας μια ευκαιρία αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας. Καθώς περιμένουν στα σκαλιά, ξεδιπλώνονται μικρές ιστορίες φιλοδοξίας, επιθυμίας και ανάγκης· ώσπου η προσμονή μετατρέπεται σε χάος και τα σκαλιά κυριολεκτικά καταρρέουν. Με τη σκηνοθετική ακρίβεια και κοινωνική διαύγεια που τον καθιέρωσαν, ο Ντε Σάντις — έπειτα από τις ταινίες του για τη ζωή της υπαίθρου — στρέφει το βλέμμα στην αστική καρδιά της Ιταλίας, αποτυπώνοντας με ρεαλισμό και συγκίνηση μια κοινωνία που παλεύει να ξανασταθεί στα πόδια της.*Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας - Venice Classics.
Η αποκατάσταση της ταινίας «Roma ore 11» πραγματοποιήθηκε το 2025 από το Centro Sperimentale di Cinematografia- Cineteca Nazionale σε συνεργασία με την Titanus S.p.A.
Σκηνοθεσία: Τζουζέπε Ντε Σάντις
22/11, 21:00 «Ελίζα» (Elisa, 2025) Η Ελίζα, τριανταπέντε ετών, βρίσκεται στη φυλακή εδώ και δέκα χρόνια, καταδικασμένη για τη δολοφονία της μεγαλύτερης αδελφής της — ένα έγκλημα χωρίς φανερό κίνητρο, του οποίου στη συνέχεια έκαψε το σώμα. Η ίδια ισχυρίζεται πως θυμάται ελάχιστα, σχεδόν τίποτα, σαν να έχει ρίξει ένα πέπλο σιωπής ανάμεσα στον εαυτό της και το παρελθόν. Όταν, όμως, αποφασίζει να συναντήσει τον εγκληματολόγο Αλαουί και να συμμετάσχει στην έρευνά του, μέσα από έναν τεταμένο και αμείλικτο διάλογο οι μνήμες αρχίζουν να παίρνουν μορφή — και μέσα στον πόνο της πλήρους αποδοχής της ενοχής της, η Ελίζα διακρίνει, ίσως, το πρώτο βήμα προς μια πιθανή λύτρωση.*Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας – Διαγωνιστικό.
23/11, 19:00 «Το παράθυρο στο Λούνα Παρκ» (La finestra sul Luna Park / The Window to Luna Park, 1957) Η πρόσφατα αποκατεστημένη ταινία, που παρουσιάστηκε φέτος στο Il Cinema Ritrovato της Μπολόνια — όπου χαρακτηρίστηκε η αποκάλυψη του φεστιβάλ — αναδεικνύεται ως ένα από τα πιο ευαίσθητα και παραγνωρισμένα αριστουργήματα του ιταλικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’50. Ο Άλντο, εργάτης που επιστρέφει στη Ρώμη ύστερα από χρόνια μετανάστευσης και τον θάνατο της γυναίκας του, προσπαθεί να ξαναχτίσει τη σχέση του με τον γιο του, Μάριο. Κατά την απουσία του, ο μικρός έχει βρει πατρική στοργή στο πρόσωπο του Ριγκέτο, ενός πράου, φτωχού άνδρα που ζει στο περιθώριο και του προσφέρει την αγάπη που ο πατέρας του δεν μπόρεσε να του δώσει. Καθώς πατέρας και γιος περιπλανιούνται στις μεταπολεμικές συνοικίες της Ρώμης, ο Κομεντσίνι σκιαγραφεί με τρυφερότητα και κοινωνική οξυδέρκεια μια ιστορία ενηλικίωσης — όχι ενός παιδιού, αλλά ενός πατέρα που μαθαίνει να αμφισβητεί τον ρόλο του και να ανακαλύπτει μια πιο ανθρώπινη και τρυφερή εκδοχή της πατρότητας. *Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου - Διαγωνιστικό, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Il Cinema Ritrovato.
Αποκαταστάθηκε το 2025 από την Cineteca di Bologna σε συνεργασία με την Surf Film, στο εργαστήριο L’Immagine Ritrovata
Σκηνοθεσία: Λουίτζι Κομεντσίνι
23/11, 21:00 «Ντούζε» (Duse, 2025) Η Ελεονόρα Ντούζε έχει πίσω της μια θρυλική καριέρα που φαίνεται πια να έχει ολοκληρωθεί. Όμως, στους σκληρούς καιρούς ανάμεσα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στην άνοδο του φασισμού, η θεϊκή Ντούζε ακούει ένα κάλεσμα πιο δυνατό από κάθε παραίτηση και επιστρέφει εκεί όπου άρχισε η ζωή της: στη σκηνή. Δεν την κινεί μόνο η επιθυμία να ξαναπαίξει, αλλά μια βαθιά εσωτερική ανάγκη – η ανάγκη να ξαναεπιβεβαιώσει τον εαυτό της μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει αμείλικτα και που απειλεί να της στερήσει τα πάντα, ακόμη και την ανεξαρτησία που κατέκτησε με τον μόχθο μιας ολόκληρης ζωής. Απρόσμενες οικονομικές δυσκολίες την φέρνουν αντιμέτωπη με μια κρίσιμη επιλογή· κι έτσι, για άλλη μια φορά, η Ελεονόρα επιλέγει το θέατρο ως το μοναδικό χώρο αλήθειας και αντίστασης. Όμως, το τίμημα του να υψώνεις την ομορφιά απέναντι στη σκληρότητα της εξουσίας και της Ιστορίας είναι βαρύ. *Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας - Διαγωνιστικό, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, BFI - Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου.
16°
