Οι άποικοι: Κριτική για την ταινία του Φελίπε Γκάλβες, με τους Μαρκ Στάνλεϊ, Καμίλο Αρανσιμπία, Μπενιαμίν Γουέστφολκ, Αλφρέντο Κάστρο
Στη Χιλή του 1890, τρεις ιππείς προσλαμβάνονται από πλούσιο γαιοκτήμονα για να σημειώσουν την περίμετρο της απέραντης γης του. Σύντομα η αποστολή τους μετατρέπεται σ’ ένα αιματοβαμμένο κυνήγι των ιθαγενών της περιοχής.
Το φιλμ που ήταν η πρόταση της Χιλής για το Διεθνές Όσκαρ και κέρδισε το βραβείο της Fipresci στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ των Καννών, είναι ένα λυρικό νεογουέστερν που καταγγέλλει τις θηριωδίες της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στη Λατινική Αμερική. Μάλιστα οι αναφορές στη Χιλή ως έναν τόπο που ορίζει τα πέρατα του κόσμου όπου «εδώ τα πράγματα είναι πιο χαλαρά» (όπως τονίζει ο στυγνός Βρετανός συνταγματάρχης Μάρτιν) χρησιμεύουν για να ξεδιπλώσει εντυπωσιακά τις αρετές του ο νεοφερμένος Φελίπε Γκάλβες. Ενός φιλμ με κάδρα σπάνιας εικαστικής ομορφιάς (θα θυμίσουν στους παλιότερους τη δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας Νέστορ Άλμεντρος στις «Μέρες ευτυχίας» του Τέρενς Μάλικ), αλλά και με μια κατάμαυρη αλληγορική διάσταση, βγαλμένη από τους πιο σκληρούς εφιάλτες για τη μοίρα που είχαν οι αθώοι αυτόχθονες της Χιλής, που έπεσαν θύματα ωμής σφαγής από τους Ισπανούς κατακτητές.
25°
