Το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, στην τρίτη του δεκαετία, οργανώνει τα διάσημα εργαστήρια σεναρίων του στην Ρόδο
Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάπτυξης σεναρίου, με τα εργαστήρια που ξεκινάνε κάθε Ιούνιο στην Νίσυρο, συνεχίζεται στη Ρόδο 13-20 Οκτωβρίου: από τα 130 projects και τους 201 σεναριογράφους το ΜΙΚ διάλεξε 60 συμμετέχοντες με 35 projects – μεταξύ των οποίων 20 Έλληνες/Ελληνίδες, με 12 έργα υπό ανάπτυξη. Φέτος μάλιστα έχει προστεθεί μια «νέα ευρωπαϊκή δράση» για την ανάπτυξη του ντοκιμαντέρ, που έχει μεγάλη ζήτηση. Το όλο πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί στην Berlinale τον Φεβρουάριο του 2020, αλλά προς το παρόν, είμαστε Ρόδο.
Επιμένω με το υπέροχο ΜΙΚ επειδή στην Ελλάδα γράφουμε σενάρια περίπου στα τυφλά, διαβάζοντας βιβλία, βλέποντας ταινίες και κάνοντας πειράματα… και είναι μεγάλη υπόθεση, για όσους από εμάς γράφουμε όντως σενάρια (και δεν έχουμε απλώς «μια καταπληκτική ιδέα»), είναι μεγάλη υπόθεση το ότι βρισκόμαστε σε κανονικά, συστηματικά εργαστήρια ευρωπαϊκού/αμερικάνικου/διεθνούς κινηματογραφικού επιπέδου. Με καθηγητές, ομιλητές και καλλιτέχνες του είδους, που έχουν βάθος σκέψης, εμπειρία και ένα σκασμό γνώσεις σεναρίου. Μαθαίνουμε πράγματα τα οποία ούτε μας περνούσαν από το μυαλό όσον αφορά το σενάριο, ή μας περνούσαν από το μυαλό, αλλά δεν ξέραμε να τα στρώσουμε στο χαρτί/λάπτοπ με ωραίο, διεθνές αναγνωρίσιμο σύστημα. Το έχω ξαναπεί, αν σας ενδιαφέρει το σενάριο, κι αν μιλάτε ή γράφετε καλά Αγγλικά, ψάξτε το ΜΙΚ (οι Έλληνες είμαστε υπότροφοι). Φέτος θα γίνει κι ένα αφιέρωμα στην Λουκία Ρικάκη με την υποστήριξη του Δήμου στις 18/10 – η Λουκία υπήρξε διευθύντρια του Ecofilms από το 2000 ως το 2010. Στα πλαίσια του αφιερώματος θα προβληθούν δύο δουλειές της: το «Λόγια της Σιωπής» και το «Κράτησέ με», μεγάλο μέρος του οποίου γυρίστηκε στη Ρόδο.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 βρεθήκαμε, ένας θεός ξέρει πώς, να δουλεύουμε στη Θεσσαλονίκη σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε πιπεριές Φλωρίνης: η Λουκία, εγώ και κάμποσοι άλλοι πιτσιρικάδες που δεν είχαμε ιδέα τι θα κάναμε στη ζωή μας. Η Λουκία ήξερε από τότε. Έχω μια εικόνα της, μέχρι το γόνατο μέσα στη στέρνα με τις πιπεριές, να λέει πολύ σοβαρά «Εγώ θα κάνω ταινίες»… κάτι που, το 1979, δεν περνούσε από το μυαλό των υπολοίπων ούτε ως μακρινό όνειρο – ταινίες τότε έκαναν οι Τσίτσο-Φράνκο, ο Λουί Ντε Φυνές, ο Φράνκο Νέρο και η Σοφία Λώρεν…
Το αναφέρω, στο άσχετο, κι αν είστε στη Ρόδο για το ΜΙΚ ή επειδή μένετε εκεί, πράγμα που αποτελεί τεράστια τύχη και μπράβο σας, αν είστε λοιπόν στη Ρόδο, περάστε οπωσδήποτε από το αφιέρωμα στην Λουκία Ρικάκη.
Ταινίες, κυρίως από το Νέο Κύμα —συχνά με πολλά «avant-garde» στοιχεία— που ξεχώρισαν για την εκκεντρική τους πλοκή και τις δυνατές τους εικόνες, αποκτώντας με τα χρόνια καλτ «status»
22°
