Το πάντα προβοκατόρικο VICE πέτυχε για άλλη μια φορά τον στόχο του: να συζητηθεί. Στο τελευταίο τεύχος του, με αφιέρωμα στις γυναίκες στη λογοτεχνία, εκτός από διήγημα της Τζόις Κάρολ Όουτς και συνέντευξη της Μέριλιν Ρόμπινσον, φιλοξενεί και photo shoot εμπνευσμένο από τις αυτοκτονίες λογοτέχνιδων. Τουτέστιν, μοντέλα αναπαριστούν τις τελευταίες στιγμές αυτόχειρων όπως η Σύλβια Πλαθ ή η Βιρτζίνια Γουλφ ενώ παράλληλα προμοτάρουν φιρμάτα ρούχα και αξεσουάρ όπως σε κάθε άλλη φωτογράφιση για περιοδικό. Υπεύθυνες για το πρότζεκτ η φωτογράφος Annabel Mehran και η στυλίστρια Annette-Lamothe Ramos.
Εύλογα το concept συγκέντρωσε πανταχόθεν αρνητικές κριτικές, από το ότι παρουσιάζει την αυτοκτονία ρομαντική και εξιδανικευμένη – ως ιλουστρασιόν σελίδα μόδας – μέχρι το ότι είναι «κακόγουστο», «αρρωστημένο» και «προσβλητικό». Το VICE αναγκάστηκε τελικά να απολογηθεί επισήμως. Αλλά όπως είπαμε, τον στόχο τους τον πέτυχαν. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον.
Έμπνευση: Η Ντόροθι Πάρκερ (1893-1967), η οποία αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει μετά από μια έκτρωση κόβοντας τις φλέβες της αλλά επέζησε. Είναι η μόνη "αποτυχημένη" αυτόχειρας του αφιερώματος. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, σενάρια και σατιρικά κείμενα σε έντυπα όπως το New Yorker. Ήταν δις υποψήφια για Όσκαρ Σεναρίου, αλλά μπήκε στη μαύρη λίστα του Μακάρθι λόγω των αριστερών φρονημάτων της. Πέθανε στα 73 της από καρδιακή προσβολή.
Έμπνευση: Η Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941), που πνίγηκε σε ποτάμι αφού πρώτα γέμισε τις τσέπες της με πέτρες. Η Γουλφ προερχόταν από οικογένεια της υψηλής τάξης. Ο πατέρας της ήταν διακεκριμένος κριτικός και η μητέρα της μοντέλο των Προραφαηλιτών. Παντρεύτηκε τον συγγραφέα Λέναρντ Γουλφ και μαζί άνοιξαν τον εκδοτικό οίκο Hogarth. Τα έργα της, «Ορλάντο» «Κυρία Ντάλογουεϊ» «Προς το Φάρο», συγκαταλέγονται στα κορυφαία του Μοντερνισμού. Είχε φεμινιστικές αντιλήψεις. Έπασχε από διπολική διαταραχή.
Έμπνευση: Η Σάρλοτ Πέρκινς Γκίλμαν (1860-1935), που έπασχε από καρκίνο στο στήθος σε προχωρημένο στάδιο και προτίμησε να αυτοκτονήσει με χλωροφόρμιο. Εκτός από συγγραφέας, υπήρξε κοινωνιολόγος και υποστήριζε την ανάγκη για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Έγραψε φεμινιστικές ουτοπίες. Η κίτρινη ταπετσαρία είναι αναφορά στο διάσημο διήγημά της "The Yellow Wallpaper".
Έμπνευση: Η ποιήτρια των Μπητ, Ελίζ Κόουεν (1933-1962), που πήδηξε από τον έβδομο όροφο του σπιτιού των γονιών της. Έζησε ταραγμένη ζωή, με ψυχολογικά προβλήματα και διαρκείς μετακινήσεις στο Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη. Υπήρξε καλή φίλη της εμβληματικής μορφής των Μπητ, ποιητή Άλεν Γκίνσμπεργκ. Δεν δημοσιεύτηκε τίποτα δικό της εν ζωή. Μετά τον θάνατό της έχουν σποραδικά δημοσιευτεί ποιήματά της σε περιοδικά και έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες.
Έμπνευση: Η ιστορικός Άιρις Τσανγκ (1968-2004), που αυτοπυροβολήθηκε στο αμάξι της. Αμερικανίδα κινεζικής καταγωγής, οι μελέτες της επικεντρώθηκαν στην Κίνα, ιδίως στο ιστορικό πλαίσιο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το πιο γνωστό βιβλίο της, "The Rape of Nanking" πραγματεύεται το μακελειό Κινέζων στα χέρια των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η Τσανγκ είχε κατάθλιψη.
Έμπνευση: Η ποιήτρια Σύλβια Πλαθ (1932-1963), που έχωσε το κεφάλι της στον φούρνο και πέθανε από ασφυξία εισπνέοντας μονοξείδιο του άνθρακα. Η Πλαθ πρόλαβε να κυκλοφορήσει μία ποιητική συλλογή, τον «Κολοσσό» και ένα ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, το «Ο Γυάλινος Κώδων» (το δεύτερο με ψευδώνυμο) προτού πεθάνει. Μετά θάνατον κυκλοφόρησε η συλλογή «Άριελ». Έπασχε από κατάθλιψη (ή πιθανώς μη διαγνωσμένη μανιοκατάθλιψη) και είχε νοσηλευτεί παλαιότερα σε ψυχιατρική κλινική. Η ποίησή της διακρίθηκε για τα εξομολογητικά στοιχεία της. Σύζυγός της υπήρξε ο εξίσου σημαντικός ποιητής Τεντ Χιουζ, με τον οποίο βρίσκονταν σε διάσταση όταν αφαίρεσε τη ζωή της.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
10°
