Ναι, υποθέτω πως η Ildiko Neer θα μπορούσε να είναι άλλη μια συμπαθητική φιγούρα του διαδικτύου. Μια απολύτως νορμάλ προσωπικότητα με μοναδική παρεκτροπή από τη συμβατικότητα την ενασχόληση με τη φωτογραφία τοπίου. Δυο λεπτομέρειες, ωστόσο, με κάνουν να επιστρέφω ξανά και ξανά εδώ και εβδομάδες στην ψηφιακή ονειροχώρα της γκαλερί της: η αδιάπτωτη παραγωγικότητα. Και η θεματολογική εμμονοληψία. Αρκούν αυτά τα ολίγα για να διαχωρίσουν τον χομπίστα από τον καλλιτέχνη; Μπορεί και όχι. Ποιος νοιάζεται; Η θεαματικότητα του έργου είναι αφοπλιστική. Η προσήλωση στο εικαστικό μοτίβο μαρτυρά ευλάβεια. Είναι προφανές ότι μέσα στο περιορισμένο περιβάλλον του τοπίου η Ildiko Neer απολαμβάνει ανορίωτη ελευθερία.
«Αγόρασα την πρώτη μου DSLR, μια Canon EOS 350D, τον Μάιο του 2009», γράφει στο ρεζουμέ της. «Το πρώτο μέρος της ζωής μου έχει παρέλθει, αλλά αποφάσισα να αφιερώσω το υπόλοιπο στη φωτογραφία», συμπληρώνει, εάν μεταφράζω σωστά τα κάπως διστακτικά αγγλικά της. Όπως είναι οφθαλμοφανές, η ουγγαρέζα δημιουργός εκτιμά επίσης απεριόριστα το post-processing και χρησιμοποιεί διάφορα software. Ανάμεσά τους, τα Lightroom, Photoshop, Viveza, Color Efex Pro, Sharpener, Photomatix Pro, ενώ δεν φείδεται ασφαλώς και παντοειδών texture. Αποκαλεί τη δουλειά της «χρωματοθεραπεία». Και όταν συλλογίζεται τον εαυτό της, βλέπει μια μορφή να διασχίζει το μονοπάτι προς την πλησιέστερη πηγή φωτός. Οι εικόνες της, καταλήγει, επιχειρούν να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις διαθέσεις που ένιωσε στα ταξίδια της τα τελευταία χρόνια.
Η σελίδα της Ildiko Neer στο Deviant Art διαθέτει περισσότερες από 200 φωτογραφίες τοπίων, δασών, μονοπατιών, λιμνών και υδάτων. Στο Flickr η ποσότητα αυξάνεται, καθώς το τροφοδοτεί και με απειράριθμες λήψεις λουλουδιών. Τα αποτελέσματα είναι εξίσου ενδιαφέροντα, όποια πόρτα και αν ανοίξεις. Διαβαθμίσεις του φωτός και χρωματικές εναλλαγές πάνω στο ίδιο πλάνο. Ένα ξέφωτο που επανέρχεται αενάως, το ίδιο σταθερό μονοπάτι και οι απειροελάχιστες αλλαγές που του επιφέρει το πέρασμα του χρόνου, η παράκαμψη ενός άλλου διαβάτη.
Τέτοια είναι η φωτογραφία της Ildiko Neer, φτιαγμένη από φως, κλίμα, εποχές και ώρες. Οι πινελιές βαθιές και ζωηρόχρωμες, οι γωνίες ασυνήθιστες, τα πρόσωπα αχνά, οι κινήσεις ανεπαίσθητες. Απόπειρες ιμπρεσιονιστικές στο όριο της οφθαλμαπάτης, ώσπου μια κηλίδα ήλιου που αντικατοπτρίζεται στο κάδρο σου θυμίζει πως πρόκειται για φωτογραφίες, τραβηγμένες σε κάποιο ανώνυμο μέρος της Ουγγαρίας τον 21ο αιώνα. Δουλειά όμορφη σαν παραμύθι: λες και τίποτα το ολέθριο δεν μπορεί να συμβεί σε τέτοιους τόπους.
Από τις φαβέλες του Ρίο μέχρι τα σοκάκια του Παρισιού, η διεθνώς βραβευμένη φωτογράφος παρουσιάζει στη Λεμεσό την έκθεση «La Street c’est Chic», μια οπτική ωδή στην εφήμερη τέχνη των δρόμων
Η φωτογράφος των «Πρωταγωνιστών» μιλάει, για το φως, την απώλεια, τη μάχη με τον καρκίνο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, και το κλικ που αποκαλύπτει την αλήθεια
14°
