5 εκθέσεις που ξεχωρίζουν και αναδεικνύουν τη σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή στην Αθήνα
Σε μια περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από το κυνήγι των τάσεων, υπάρχουν ακόμα εκθέσειςπου ξεχωρίζουν και αποτελούν βαθύτερες εκδηλώσεις του πνεύματος των καιρών. Εκθέσεις που ζητούν όχι απλώς να τις παρατηρήσουμε, αλλά να εκτεθούμε κι εμείς. Να σταθούμε απέναντί στην εικόνα, στο νόημα, στην πρόκληση.
Οι πέντε εκθέσεις που ακολουθούν δεν είναι απλώς ενδεικτικές της σύγχρονης ελληνικής καλλιτεχνικής σκηνής. Είναι το αποτύπωμα της εποχής πάνω μας — και μια ανοιχτή πρόσκληση να το αντέξουμε.
Ντιάννα Μαγκανιά: Η αλλοδαπή ψυχή του Αστρακάν στην γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή
Η Μαγκανιά επανεφευρίσκει τον εαυτό μέσα από ένα υλικό φορτωμένο με ιστορική και συναισθηματική μνήμη: το δέρμα Αστρακάν, το οποίο μετατρέπεται σε φορέα προσωπικής και συλλογικής αναμέτρησης. Τα έργα της, αν και φιλοτεχνημένα σε μουσαμά, δημιουργούν την ψευδαίσθηση ενός αποδομημένου αρχιτεκτονικού χώρου. Το υλικό εδώ δεν είναι απλώς μέσο, αλλά το υπόστρωμα μιας ταυτότητας που πλάθεται διαρκώς. Μέσα από την κατασκευή επιφανειών που θυμίζουν πλακίδια, τοίχους ή άυλους όγκους, η καλλιτέχνις φέρνει στο φως μια σιωπηλή, υπόγεια αφήγηση. Πρόκειται για μια σωματική αρχαιολογία του εαυτού, όπου η μνήμη δεν αναπαρίσταται, αλλά χαράσσεται. Διάρκεια έκθεσης: έως 27 Σεπτεμβρίου
Ντιάννα Μαγκανιά, Δέρμα Αστρακάν
Filippos Telesto: Knock on Wood στην GeorgeBeniasGallery
Ο Filippos Telesto δομεί ένα άχρονο πλαίσιο, μέσα στο οποίο τα καθημερινά αντικείμενα και τα ζώα αποκτούν νέα, σχεδόν τοτεμικά προφίλ. Οι ξυλώδεις απεικονίσεις του είναι μνημεία της απώλειας και της ανάμνησης, δοχεία μιας ύλης που έχει αποταυτιστεί από τη χρηστικότητά της. Τα έργα γίνονται εικονιστικά φαντάσματα: παρόντα και όμως απογυμνωμένα. Η σιωπή των μορφών του Telesto παραπέμπει σε μια μετα-μυθολογική αφήγηση, όπου η δύναμη της ανάπλασής τους οδηγεί στην αφαίρεση νοήματος. Η έκθεση διατυπώνει μια στοχαστική πρόταση για την ευθραυστότητα της αξίας, τη φθορά της μνήμης και την απομύθευση του υλικού κόσμου. Το ιερό και το βέβηλο συνυπάρχουν στην ίδια «ξύλινη επιφάνεια». Παράλληλα πρέπει να επισημανθεί ότι στον κάτω χώρο (white cube) της gallery ‘τρέχει’ και μία ενδιαφέρουσα ομαδική έκθεση των Αλεξάνδρα Ντορέ, Kim Westfall, Bety Krnaska και Ζωής Καψανάκη. Διάρκεια έκθεσης: έως 5 Ιουλίου
Filippos Telesto, piece of bread (2024) | ξύλινο δαχτυλίδι (2025)
Lena Henke: Exploding Plastic Inevitable στοARCH Athens
Η Lena Henke αποδομεί τις συμβάσεις της γλυπτικής με ριζοσπαστικά υλικά, φεμινιστικό βλέμμα και αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις. Το σώμα δεν αντιμετωπίζεται από την ίδια ως αντικείμενο απεικόνισης, αλλά ως μια διεργασία, ως μεταμόρφωση και επιθυμία. Οι μορφές της –οπλές αλόγων, προτομές, ή επινοημένες υβριδικές φιγούρες– εναντιώνονται στον ανδρικό μύθο της ‘αντικειμενικής’ φόρμας. Δημιουργώντας ένα πεδίο γλυπτικής δράσης, η Henke δεν χειρίζεται το υλικό της όχι ως κάτι παγιωμένο και σταθερό, αλλά ως το ρευστό όριο ανάμεσα στην εξουσία και το φύλο. Μας υπενθυμίζει ότι η εικόνα του σώματος υποβάλλεται σε έναν διαρκή μετασχηματισμό. Διάρκεια έκθεσης: έως 6 Σεπτεμβρίου
Savage Syntax: Roberto Matta, A. R. Penck and Apostolos Fanakidis στην RomaGallery
Η έκθεση Savage Syntax θέτει ένα επιτακτικό ερώτημα: πού τελειώνει η σκέψη και πού αρχίζει η ορμή; Η επιμελήτρια Άλια Τσαγκάρη συνθέτει μια οπτική σπουδή πάνω στην ‘άγρια σκέψη’, αντλώντας από το εικονολογικό σύμπαν τριών καλλιτεχνών, του Απόστολου Φανακίδη, του Roberto Matta και του A. R. Penck, για να συγκροτήσει ένα τολμηρό ερμηνευτικό σχήμα που υπερβαίνει τη λογική πρόταση της εικόνας και βυθίζεται στο ένστικτο. Στον σκληρό πυρήνα της έκθεσης θα βρούμε τα γλυπτά του Φανακίδη με την αισθαντική αγρύπνια τους, τα οποία συνομιλούν εξαιρετικά με τα οργασμικά χαρακτικά του Matta και τα πριμιτιβιστικά έργα του Penck. Διάρκεια έκθεσης: έως1η Ιουλίου
Daniel Licht, Romain Basile Petrot: The Letter C στην NinettoGallery
«The Letter C» δεν είναι απλώς μια συνομιλία μεταξύ ζωγραφικής και αντικειμένων, αλλά μια ποιητική απόπειρα κωδικοποίησης της εμπειρίας μέσω σημαινόντων γραμμάτων. Οι σχεδόν ονειρικές συνθέσεις του ζωγράφου Daniel Licht λειτουργούν σαν θραύσματα ενός ‘αιωνίου παρόντος’, ενώ οι κατασκευές του σχεδιαστή Romain Basile Petrot μεταθέτουν τη λειτουργία προς τη σφαίρα του μυστηρίου, της ερμητικής σιγής. Η έκθεση κινείται μεταξύ του υπαρξιακού και του μεταφυσικού: το Α υποδεικνύει την αιωνιότητα, το Β την υπέρβαση, και το C παραμένει απροσδιόριστο, μια υπόσχεση αποκάλυψης. Η επιμελητική προσέγγιση εντέλει δεν προτείνει μια αφήγηση, αλλά μια απρόσμενη εμπειρία αποκρυπτογράφησης. Διάρκεια έκθεσης: έως31 Αυγούστου
Από αριστερά στα δεξιά: Daniel Licht, Brother, 2025 | Romain Basile Petrot, Lazarus (Armchair), 2025
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
13°
