Η Κατερίνα Κατσιφαράκη στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με την έκθεση Songlines
Εφήμερες εγκαταστάσεις και δυσδιάκριτες γλυπτικές παρεμβάσεις από φυσικά υλικά απλωμένα στο γρασίδι και στην πέτρα, αυτόφωτες φωτογραφίες σαν ζωγραφικές τοπιογραφίες μέσα στη βλάστηση, στιγμιαία βίντεο και προβολές χωρίς ήχο: σε μια βιωματική σύνδεση με τον φυσικό χώρο και σε μια εσωτερική και αναστοχαστική εμπειρία του εαυτού επιδιώκει να μας εμπλέξει η νέα έκθεση της Κατερίνας Κατσιφαράκη που επιμελείται η Άννα Καφέτση. Με τίτλο Songlinesέρχεται να συντροφεύσει τα βραδινά περάσματά μας από τον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής από τις 14 Ιουλίου έως 18 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για νέες in situ παραγωγές και αναπλαισιώσεις προηγούμενων έργων που διασπείρονται στο φυσικό εκθεσιακό περιβάλλον σε 19 σημεία του Κήπου.
Στην έκθεση θα παρουσιαστεί επίσης σε πρώτη προβολή το νέο ντοκιμαντέρ Do–Nothing Farming 2022 της Δήμητρας Κουζή, το οποίο πλαισιώνει την εγκατάσταση της καλλιτέχνιδας Σβόλοι. Στο βίντεο καταγράφεται η συμμετοχική διαδικασία παραγωγής των σβόλων με σπόρους κηπευτικών και σιτηρών στο εργαστήριο που οργάνωσε για το σκοπό αυτό ο φυσικός καλλιεργητής Παναγιώτης Μανίκης στην Αλαγονία του Ταΰγετου τον Μάιο του 2022.
Η Άννα Καφέτση για την έκθεση της Κατερίνας Κατσιφαράκη στον Κήπο του Μεγάρου
«Η έκθεση έχει σχεδιαστεί σαν μια ρευστή, χωρίς προκαθορισμένα όρια μεταφορική χαρτογραφία που συνδέει με ένα αόρατο νήμα κίνηση, στάση και τελετουργία. Την επιφάνεια της διασχίζουν σιωπηλές αμέτρητες γραμμικές πορείες, χωρίς ορατή την ανθρώπινη παρουσία, που επαναλαμβάνονται, μοναδικές, παράλληλες ή αενάως διασταυρούμενες, δίχως παύση.
Τα “Μονοπάτια των τραγουδιών” (“Songlines”) στην oνειρική κοσμολογία των Αβορίγινων της Αυστραλίας και οι ζωγραφικές τους χαρτογραφήσεις, που φέρνει στο νου ο δάνειος τίτλος της έκθεσης, διανοίγουν στην ανάγνωση των έργων έναν ευρύ ανθρωπολογικό, διαπολιτισμικό και κοινωνιολογικό ορίζοντα διακειμενικότητας και μαζί ατέρμονες δρόμους της γης και θαλάσσιες οδούς μετατοπίσεων και μετανάστευσης μέσα στον μακρύ χρόνο, που διασταυρώνονται με το σήμερα.
Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Στον πραγματικό χώρο, η μετάβαση από τις σιωπηλές Διαδρομές που προβάλλονται στο κέντρο του Κήπου, στη Στάση, ένα αρχετυπικό νομαδικό ενδιαίτημα, στο ενδιάμεσο κίνησης και παύσης, μας μεταφέρει σε μια σειρά τελετουργικών έργων. Ανοίγει με τον κυκλικό εκστατικό Χορό, το μόνο έργο της έκθεσης με ήχο μπροστά στο όριο του φράχτη, προτού περάσουμε μέσα από την εξαγνιστική λευκότητα της Προσφοράς –και του θυμιάματος–, στην ιερή περιοχή του κομβικού έργου Σβόλοι. Στο ενδιάμεσο έργα-συμβάντα που υποβάλλουν τη “φωτεινή στιγμή”: μια έκπληξη, ένα παιχνίδισμα, έναν φεγγίτη προς τον ουρανό.
Με την έκθεση στον Κήπο του Μεγάρου και την εφήμερη κατοίκηση στο δημόσιο χώρο, η καλλιτέχνις επιστρέφει εκεί όπου ανήκει, στο ύπαιθρο και στην κοινότητα. Παρατηρεί επί τόπου και συλλέγει τα υλικά και τις μεταφορές της. Συγκροτεί αρχείο κινούμενων σημειώσεων και εικόνων. Μεταφέρει σπόρους, ρίζες και “νεκρές φύσεις” από άλλους τόπους και χρόνους. “Μεταφυτεύει”, διασταυρώνει, προετοιμάζει υπομονετικά, με χειρωνακτικό μόχθο, τη δημιουργική μεταμόρφωση. Με ταπεινότητα και διακριτικές παρεμβάσεις στο τοπίο. Άλλοτε ως συναισθηματική παρατήρηση και σχόλιο και άλλοτε ως άμεση καλλιτεχνική χειρονομία υφαίνει μια οικο-ποιητική του ελάχιστου που ανακυκλώνει τα “άχρηστα” υλικά της γης (ξερά φύλλα και φλοιούς, κομμένους κορμούς και κλαδιά), καλλιεργεί τη διαφορετικότητα και τη συνύπαρξη με το αν-ανθρώπινο και άλλες μορφές ζωής, ενσωματώνει στην καλλιτεχνική διαδικασία την κοινοτική δράση και συμμετοχική εκμάθηση νέων στρατηγικών αναγεννητικής συν-δημιουργίας με τη φύση.
Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η φύση και η κίνηση/βάδιση παραμένουν πάντα στα έργα της Κατερίνας Κατσιφαράκη πηγή ποιητικής σκέψης και αυθεντικού αισθήματος».
Λίγα λόγια για την Κατερίνα Κατσιφαράκη
Γεννημένη στην Αθήνα το 1970, σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. και στο D.A.I. στην Ολλανδία. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, residencies και περφόρμανς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διαμόρφωσε και πραγματοποίησε in situ εγκαταστάσεις σε διάφορους χώρους: Πρώτη Τελευταία και Παντοτινή Μπιενάλε του Ψηλορείτη (Κρήτη), Μουσείο Μπενάκη/ΝΗ.Μ.Α. (Αθήνα), Rencontres Internationales Al Maken d’Art Actuel (Tυνησία), Libby Sacer Foundation, Μουσείο της Γιουγκοσλαβίας-Μουσείο της 25ης Μαΐου, Studentski Kulturni Centar, Outdoors Touring Balkan Project (Σερβία), Villa Weiner (Γερμανία), Nomadic/Topos/Athena, Akademietheater της Ουτρέχτης, Μουσείο της Κεντρικής Βοημίας στο Ροστόκυ της Τσεχίας, El Estudio Ammeba κ.ά. Έχει εργαστεί ως εκπαιδευτικός στην Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου Κρήτης, στο Κολλέγιο Αθηνών και σε δημόσια σχολεία.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
15°
