Ο Andreas Siekmann και η έκθεση «Ενέχυρο, καταπίστευση και το αόρατο χέρι. Σελίδες από μια ιστορία της Treuhandanstalt» στο Ινστιτούτο Γκαίτε
Το 2007, στη δεύτερη παρουσία του στην Ντοκουμέντα στο Κάσελ συμμετείχε με το έργο «Το αποκλειστικό - Η πολιτική του αποκλεισμένου τετάρτου», ενώ την ίδια χρονιά στο πλαίσιο του MunsterSculptureProject, τη διοργάνωση που κάθε δέκα χρόνια μετατρέπει τη γερμανική πόλη σε υπαίθρια γλυπτοθήκη, συνέθλιψε 13 φιγούρες Buddy bear και με τα υπολείμματα δημιούργησε μια μπάλα που τοποθέτησε, μαζί με την πρέσα, μπροστά στο μπαρόκ παλάτι Erbdrostenhof.
Από την έκθεση του Αντρέας Ζίκμαν στο Ινστιτούτο Γκαίτε
Ο δημόσιος χώρος και η εμπορευματοποίησή του βρίσκονται σταθερά στην πυξίδα των αναζητήσεων του Αντρέας Ζίκμαν. Στο πλαίσιο του εορτασμού των 70 χρόνων του Ινστιτούτου Γκαίτε στην Αθήνα, ο 61χρονος Γερμανός έρχεται στα μέρη μας με ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα του πρότζεκτ. Με όχημα το μέσο της χαρακτικής και την αισθητική του πολιτικού κονστρουκτιβισμού της δεκαετίας του 1920, στο έργο με τίτλο «Ενέχυρο, καταπίστευση και το αόρατο χέρι. Σελίδες από μια ιστορία της Treuhandanstalt» ασχολείται με τους μηχανισμούς της αγοράς και τις πολιτικές διεργασίες στις οποίες βασίστηκε η οικονομική αναδιάρθρωση της Ανατολικής Γερμανίας μετά τη γερμανική επανένωση, αναδεικνύοντας μια άλλη οπτική στη συζήτηση για τη δημόσια περιουσία.
Το έργο, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2005 κερδίζοντας την προσοχή, περιγράφει τη διαδικασία μετατροπής των επιχειρήσεων λαϊκής ιδιοκτησίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας σε ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες της επανενωμένης Γερμανίας. Ως κέντρο συντονισμού αυτής της μεγάλης κλίμακας διαδικασίας ιδιωτικοποίησης ιδρύθηκε η λεγόμενη Treuhandanstalt και μέσα σε τρεισήμισι χρόνια ιδιωτικοποιήθηκαν ή έκλεισαν συνολικά 13.500 ανατολικογερμανικές επιχειρήσεις. Η μετατροπή τους σε κεφαλαιουχικές εταιρείες θεωρήθηκε στην ουσία ως ένα ενέχυρο, μια προϋπόθεση ώστε το αόρατο χέρι της οικονομίας της αγοράς να φέρει ένα νέο οικονομικό θαύμα.
Σε μια σειρά από ασπροκόκκινες φρίζες, που θα παρουσιαστούν στο μορφωτικό ίδρυμα της οδού Ομήρου σε μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή και με τα κειμενικά τους στοιχεία μεταφρασμένα στα ελληνικά, ο Βερολινέζος δημιουργός επιχειρεί να εκφράσει με καλλιτεχνικά μέσα πολιτικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων και οικονομικές δομές εξουσίας. Εξετάζει ένα σημαντικό γεγονός της πρόσφατης γερμανικής ιστορίας και, παράλληλα, καταθέτει τη δική του ματιά και ερωτήματα στη συζήτηση για τη δημόσια περιουσία – ένα θέμα και με ελληνικό ενδιαφέρον.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του συμποσίου New Old Properties, σε επιμέλεια της Μαρίνας Φωκίδηκαι σχεδιασμό της Ελένης Σπυριδάκη.
Λίγα λόγια για τον Αντρέας Ζίκμαν
Γεννημένος το 1961 στο Χαμμ, σπούδασε στην Ακαδημία Τέχνης του Ντύσελντορφ και ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Δουλεύει με διάφορα καλλιτεχνικά μέσα, όπως το σχέδιο, τη ζωγραφική, το φιλμ, αλλά και με παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στην 50ή Μπιενάλε της Βενετίας (2003), στις documenta 11 (2002) και documenta 12 (2007) και στη Διεθνή Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Νότιας Αμερικής (2017). Στις πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις του συγκαταλέγονται, μεταξύ άλλων οι: Potosí-Prinzip (2010/11) στο Μουσείο Reina Sofia στη Μαδρίτη και το Εθνικό Μουσείο Τέχνης στη Λα Πας της Βολιβίας, Heads (2021) στην γκαλερί Barbara Weiss στο Βερολίνο και Potosí-Prinzip – Archiv (2021) στο Haus der Kulturen der Welt στο Βερολίνο.
Andreas Siekmann, Ενέχυρο, καταπίστευση και το αόρατο χέρι. Σελίδες από μια ιστορία της Treuhandanstalt Goethe-InstitutAthen, Ομήρου 14-16, 210 36 61 000
Εγκαίνια: Πέμπτη 5 Μαίου 2022, 16:00
Διάρκεια έκθεσης: έως 22 Μαίου
Ωρες λειτουργίας: Δευτέρα-Πέμπτη 9:00-20:00, Παρασκευή 9:00-16:00, Σάββατο 9:00-14:00
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
13°
