Δημιουργεί γλυπτά και κατασκευές από ανομοιογενή υλικά με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Με αφορμή την παρουσίαση της νέας του δουλειάς «Εντροπίας ανάταξη» στο «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, η A.V. μίλησε μαζί του.
Σε τι αναφέρεται το όνομα της έκθεσης «Εντροπίας ανάταξη»;
«Εντροπία» είναι το μέγεθος της τάξης-αταξίας της ύλης που παρατηρείται σε ένα σύστημα. Όσο μικρότερη εντροπία έχει ένα σώμα, τόσο πιο χρήσιμη ενέργεια διαθέτει και τόσο μεγαλύτερη είναι η τάξη που εμφανίζει μικροσκοπικά η ύλη του. Στη φύση επικρατεί η πορεία προς την αύξηση της εντροπίας του σύμπαντος. Στους νόμους υπερισχύουν οι εξαιρέσεις! Ακόμη και στην επιστήμη. Ίσως όχι τόσο στην επιστήμη, αλλά σίγουρα στη ζωή. Στη φιλοσοφία. Σίγουρα στην Τέχνη! Mπορεί ένας βασικός νόμος να ορίζει ότι το σύμπαν από μια κατάσταση υψηλής οργάνωσης οδηγείται σε μια μικρότερη… κατώτερη. Στην Εντροπία, όμως, σ’ αυτό το σημείο παρεμβαίνει ο ανθρώπινος κανόνας, που θέλει τη ζωή να μπορεί να οδηγείται σε νέες οργανωτικές δομές και να ανασυντάσσεται σε υψηλότερες αισθητικές δομές. Ο άνθρωπος μπορεί να ανατρέψει τον κανόνα. Ουτοπία; Ίσως. Όμως έτσι κινείται το σύμπαν του ανθρώπου. Με ουτοπίες. Και με την Τέχνη!
Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;
Προσπάθησα να εκφράσω με εικαστικά μέσα την αταξία και το χάος του κόσμου, της κοινωνίας μας, των σχέσεων με τους άλλους και με μας, και μια δυνητική ανάσχεση αυτών των καταστάσεων. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα κρίνει αν αυτό ενσαρκώθηκε στα έργα και σε ποιο βαθμό.
Με συνέπαιρναν πάντοτε οι γλυπτικοί όγκοι, όχι εκείνες οι απομονωμένες και στατικές οντότητες, αλλά ενότητες που η τοπιογραφία τους είναι μια συνύπαρξη χώρου και κενού, ενός κενού μάλιστα που αποτελεί μέρος του όλου ως έλλειψη πλήρωσης ενδιάμεσων χώρων.
Η γλυπτική είναι μια αναμέτρηση με το χώρο. Ανοίγει τους τόπους που κάνουν δυνατή τη διαμονή του ανθρώπου και την παραμονή των πραγμάτων μέσα σε μια ελεύθερη ευρύτητα. Αγάπησα το γλυπτό καθώς ανάγει τα υλικά του σε μια σταθερότητα και ηρεμία πέρα από τη φθορά του χρόνου και την ανθρώπινη παραμέληση. Πιστεύω, ακόμα, πως η γλυπτική παρέχει στα πράγματα την όψη τους και στους ανθρώπους τη θέαση του εαυτού τους.
Οι περισσότεροι αποφεύγουν σήμερα τη γλυπτική ως εκφραστικό μέσο.
Το άνοιγμα του χώρου στη γλυπτική είναι επίπονο. Η συνδιαλλαγή με τα σκληρά υλικά, μάρμαρο, πέτρα, μέταλλο, και η έντονη φυσική προσπάθεια μπορούν συχνά να επιφέρουν ψυχική στόμωση, μέχρις ότου η έμπνευση πάνω στο άμορφο υλικό αρχίσει να παίρνει εκφραστική οντότητα.
Για τα γλυπτά και τις κατασκευές σας χρησιμοποιείτε αρκετά ανομοιογενή υλικά.
Η συνύφανση διαφορετικών υλικών σε μια γλυπτική ενσάρκωση δημιουργεί διάλογο και αντίθεση ανάμεσα στα διαφορετικά υλικά και εφοδιάζει με τις ιδιαίτερες αρετές του κάθε υλικού το όλο έργο. Για παράδειγμα, προσφέρει τη ζεστασιά του ξύλου, τη στιβαρή στιλπνότητα του μέταλλου ή την ευελιξία του ακρυλικού. Ενισχύει έτσι την πυκνότητα του έργου και την ποικιλία των γραμμών μέσα στο χώρο με πλουραλιστικές φόρμες. Είναι όμως απαραίτητη η επιμονή και η αφοσίωση στο εικαστικό αποτέλεσμα. ●
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
15°
