Δημήτρη Αμελαδιώτη, παιδί μου, τι έκανες;
Μπορείς να νοηματοδοτήσεις την junk culture πολυσήμαντη γλυπτική του;
Junk culture ή και τίποτα δεν πάει χαμένο: το ευτελές, το παρατεταμένο, το σκουπίδι, το χαλασμένο, το άχρηστο, ως ευθεία σύνδεση με την Arte Povera αλλά και μια σπονδή στο «τίποτα». Για τους άλλους. Που όμως μπορεί να σημαίνει και τα «πάντα» από πλευράς δημιουργού, για να εκκινήσει η αφήγηση. Να σκάσει η εικόνα, να πάρει σχήμα και μορφή το έργο. Αρκούντως νταντά, και κολάζ, και... σαμποτάζ!
Στην περίπτωση του Δημήτρη Αμελαδιώτη, αυτή η λατρευτική διαχείριση του «τίποτα» δημιουργεί υπέροχα συνταιριάσματα-συνειρμούς. Αυτές οι αινιγματικές γλυπτικές κατασκευές του, οι επικολλήσεις ταπεινών υλικών σε μια μορφή-σχήμα που προκαλεί το βλέμμα να συνομιλήσει συνδυαστικά με το μυαλό, προκαλώντας το να το ερμηνεύσει, παράγει μια ενέργεια συνταρακτική. Τι βλέπω, αναρωτιέμαι; Τα κοσμήματα μιας έκπτωτης πριγκίπισσας από τις φυλές του Game of Thrones. Στέκει. Μπορεί όμως και τη φωλιά ενός εξωτικού πουλιού στον Αμαζόνιο - μάζεψε τα υλικά σαν «σπυρί – σπυρί» μέχρι να τα συμπυκνώσει σε «οίκο». Γι' αυτό εκτιμώ τούτον τον καλλιτέχνη. Παγιδεύει το μάτι αλλά και απελευθερώνει τον εγκέφαλο, ενδυναμώνει όχι ένα νόημα, μα πολλά: είναι φωλιά ερωτική δια χειρός-ράμφους του πουλιού, ας πούμε, ή μπορεί και μια σκέτη παγίδα που ενορχήστρωσε αντί για ξόβεργα ο κυνηγός; Μέγιστη διάνοια, πρωτόγονη τεχνική: ο Οβίδιος το είχε γράψει πρώτος, πριν του ρετουσάρουν το... σλόγκαν το νταντά, τα κολάζ, το πανκ ροκ, όπως εικονοποίησε την αισθητική στη μόδα! Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτές οι στοχαστικά ειρωνικές και μελαγχολικές ανακατασκευές του Αμελαδιώτη, αποτέλεσμα μεικτών ρυθμών, χωρίς προαποφασισμένη τάξη, σχεδόν ανατινάζουν κάθε ορθολογική προσέγγιση που επιδιώκει να ορίσει κάθε έργο ως... αυτό.
Γιατί αυτά που εκθέτει στην Lola Nikolaou ο φιλαράκος συνθέτουν μια μελαγχολική, ειρωνική, σχολαστική διαδικασία που ενώνει χειρωνακτική διαδικασία ανεύρεσης-κατασκευής, με λογική, ευαισθησία αλλά και μια διαρκή αμφισβήτηση περί της ερώτησης: τώρα δηλαδή τι είναι αυτό; Αυτό είναι τα πάντα. Ή θα μπορούσε.
Καθώς στέκομαι μπροστά στα έργα, αναρωτιέμαι μήπως δεν είναι ούτε κόσμημα του Game of Thrones, ούτε φωλιά εξωτικά πολύχρωμου παπαγάλου. Θα μπορούσε να είναι - ίσως- μαραμένο στεφάνι ενθύμιο από την Πρωτομαγιά 1985, μια φθαρμένη μπαντάνα, εύρημα από προϊστορικούς αγώνες τένις - την φορούσε ένας ΜάκΕνρο Ιουδαίος στο ντέρμπι με το τότε καμάρι του ομίλου αντισφαίρισης Βαλχάλας, που δεν τον λέγαν Μπιοργκ, αλλά Θορ Χανταμπάκη.
Αγαπώ τα γλυπτά του Αμελαδιώτη, είναι τόσο ανοιχτά σε ερμηνείες και προπάντων απαλλαγμένα από την «κονσεπτίλα» και το βαρύ μπετόν αρμέ νόημα. Είναι τόσο εύπλαστα, μπορείς να τους προσδώσεις όποια αλληγορία επιθυμείς. Υπάρχουν υπό το βλέμμα και τη φαντασία μας: αφυπνίζουν συναισθήματα, λειτουργούν ως μνημεία μικρών ιστοριών, totem de banalities, μίνι όπερες, αυτό το σκέφτηκα μόλις: κάλυμμα για να μη χαλάσει ο ήλιος το χρώμα της σκεπής από τη συλλογή ενός μικρού παιδιού με αυτοκινητάκια Matchbox. Μπορεί και να το βρήκα τελικά και όντως αυτά να είναι «αυτό». Ανοιχτές όλες οι ερμηνείες, είπαμε αφού!
Allowing Unpleasant States: Από 4 έως 27 Μαΐου στη Lola Nikolaou Gallery
Επιμέλεια Έκθεσης: Θάλεια Στεφανίδου
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το τρίτο μέρος του κύκλου «Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;» εγκαινιάζεται στις 17 Μαΐου
Το visual δρώμενο φέρνει κοντά ανθρώπους από διαφορετικές γωνιές της γης, κάποτε με αναπάντεχες συνέπειες
Το καινούριο εικαστικό έργο της επικεντρώνεται στο πατρικό της σπίτι στην κατεχόμενη Αγία Τριάδα και αφορά κυρίως την ιστορία και τα αντικείμενά του
Ξεναγήσεις στην Πινακοθήκη, τη Γλυπτοθήκη και το Μουσείο Νεώτερου Ελληνικού Πολιτισμού και νέες εκθέσεις από τον Πέτρο Μώρη, τον Δημήτρη Πολυχρονιάδη και τον Αριστομένη Θεοδωρόπουλο
Πρωτοπόρος του μινιμαλιστικού κινήματος στις αρχές του 1960, ήταν ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες
Ξέμεινες στην πόλη πασχαλιάτικα; Εκθέσεις υπάρχουν. Κάποιες τελειώνουν μέσα στον Μάιο, οπότε τώρα είναι η ώρα να τις βάλεις στο πρόγραμμά σου
Μια περιήγηση στο πνεύμα των ημερών μέσα από έργα τέχνης που μας περιμένουν στα αθηναϊκά μουσεία
Η ζωή και τα διάσημα έργα του πιο αμφιλεγόμενου καλλιτέχνη του 19ου αιώνα
Μια συζήτηση του καλλιτέχνη Γιώργου Χαδούλη με τον Τάσο Μελετόπουλο με αφορμή την έκθεση του στην γκαλερί Σκουφά
Η έκθεση «KAWS + Warhol» εγκαινιάζεται στις 18 Μαΐου
Μιλήσαμε με την καλλιτέχνιδα για την έκθεσή της "Shades from the deep" στην γκαλερί Αστρολάβος
Οι εκθέσεις που ξεκινούν στο Μουσείο Ακρόπολης και στις Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Ηώς και The Breeder αυτήν την εβδομάδα
Στο ολοκαίνουργιο ξενοδοχείο Mitsis N'U Piraeus Port, ο εικαστικός φιλοτέχνησε ένα τεράστιο έργο στον τοίχο του εστιατορίου του
Από τον Βαμβακάρη και τον Μητρόπουλο στον Ξαρχάκο: μια διαδραστική περιήγηση για το έργο 11+1 εμβληματικών συνθετών στην Πινακοθήκη Γκίκα
«Πρέπει να αλλάξει η εικόνα του καλλιτέχνη στη συλλογική κοινωνική συνείδηση»
Μια εικαστική αλληγορία για την εξέγερση στους περιορισμούς του πολιτισμού και την επιστροφή στις αρχέγονες ρίζες
Η έκθεση που εξερευνά την ανθρώπινη εμπειρία στο ελληνικό πανηγύρι ανοίγει για το κοινό το Σάββατο 20 Απριλίου
Liliana Moro και Θανάσης Τότσικας στη Rodeo, Δαυίδ Σαμπεθάι στην Eleftheria Tseliou, Mateo Andrea στην Alma, αφιέρωμα στον Στέλιο Φαϊτάκη στην Roma κ.ά.
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.