H ζωγράφος Γεύσω Παπαδάκη μιλάει στην A.V. για την έκθεσή της με τίτλο "Εκδρομή", με θέμα την Αίγινα.
«Η σχέση μου με την Αίγινα είναι νέα, αλλά δυνατή. Η επίσκεψή μου στο νησί το προηγούμενο καλοκαίρι, μετά από απουσία αρκετών χρόνων, στάθηκε καθοριστική. Ήταν σαν να έκανα βουτιά στην παιδική μου ηλικία, λόγω ίσως της φυσικής της ομορφιάς, που έχει πολλά κοινά στοιχεία με τα Πριγκηπόνησα της Κωνσταντινούπολης, όπου έζησα μικρή. Εντόπισα αρχοντιά και απλότητα.
Έχει κάτι το αυθεντικό και ανεπιτήδευτο. Είναι αυτό το υπέροχο αττικό φως της. Λίγους μήνες πριν, είχε προηγηθεί η ανάγνωση του βιβλίου της Μαίρης Γαλάνη-Κρητικού για την Αίγινα – με αυτό ξεκίνησε το ταξίδι. Αυτές οι συγκινήσεις, σε συνδυασμό με τη θεματική ενότητα που δουλεύω τα τελευταία χρόνια “Ενθύμια Τόπων”, γέννησαν σχεδόν αυτονόητα την ιδέα της έκθεσης, με τη βοήθεια της επιμελήτριας της έκθεσης, ιστορικού τέχνης και φανατικής Αιγινήτισσας Ίριδας Κρητικού.
Εδώ και ένα χρόνο λοιπόν άρχισα τα πήγαινε-έλα, πολλές εκδρομές στο νησί, συνήθως μονοήμερες, κάνοντας σχέδια αλλά και φωτογραφίζοντας, με σκοπό να χρησιμοποιήσω τις πληροφορίες στις συνθέσεις μου. Την αλήθεια μου θα τη βρείτε στα έργα που εκτίθενται. Αυτά προδίδουν τις προτιμήσεις μου: την παραλιακή εκατέρωθεν του λιμανιού· τα πεύκα που φθάνουν μέχρι τη θάλασσα· το εσωτερικό της πόλης με τα παλιά σπίτια, πλασμένα με ώχρα και χοντροκόκκινο, ή τα ραδινά νεοκλασικά με τα ωραία αρχιτεκτονικά στοιχεία, τις εξαιρετικές πόρτες· την Αφαία· την κρυμμένη Παληοχώρα, την τρυφερή Πέρδικα... Με έχει απασχολήσει το τι θα εκπέμπουν τα έργα από έναν τόπο από όπου δεν έχω προσωπικά βιώματα. Πιστεύω πως είναι περισσότερο η συγκίνηση του παρατηρητή που διαθέτει μία πιο καθαρή, αθώα ματιά, εάν αυτό είναι δυνατόν, αφού υπάρχουν τα ακούσματα, οι ιστορίες, και η γνώση της σημαντικής ιστορίας του νησιού».
