Ο Προκόπης Δούκας μιλάει για το σπίτι του

Όχι, το κέντρο της ζωής μου δεν είναι η τηλεόραση – βλέπω μόνο ειδήσεις και καμιά ταινία. Αυτή η μεγάλη οθόνη βρίσκεται εκεί από τότε που εγκαταστάθηκα σ’ αυτό το σπίτι, γιατί τη «σηκώνει» ο χώρος – και δεν την αλλάζω. Τι, θα τα πετάμε τα πράγματα; Άμα χαλάσει, βλέπουμε. Ούτε home cinema θέλω...

Αντιθέτως, η ζωή μου είναι ο ήχος – ειδικά σ’ αυτό το σπίτι, που είναι μονοκατοικία και δεν ενοχλώ κανέναν. Η πλατεία είναι ήδη θορυβώδης και οι γείτονες είναι αρκετά μακριά – για να φτάσει εκεί η μουσική μου πρέπει να βγάλω τα ηχεία στο μπαλκόνι. Πράγμα που δεν θα κάνω ποτέ, γιατί τα αγαπώ πολύ. Καμιά φορά μου περνάει από το μυαλό να «τιμωρήσω» αυτούς που προκαλούν απίστευτη ηχορύπανση, με γερές δόσεις Κάλας – θα τους σπάσει τα νεύρα. Μετά θυμάμαι όμως ότι το «Κουρδιστό πορτοκάλι» δεν μου άρεσε και τόσο πολύ...

Εκτός από το δανέζικο ηχητικό μου συγκρότημα, έχω κι ένα σουηδικό DVD player. Για πολλά χρόνια δίσταζα να αγοράσω και αυτό το μαραφέτι, αλλά μόλις είδα ένα βράδυ στο Mega το βίντεο από τις τελευταίες συναυλίες της Sade, έπεσα ξερός από τη φινέτσα και πήγα και το πήρα.

Αυτό το σπίτι είναι παγίδα. Οπότε σπανίως παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω. Επειδή δουλεύω τα βράδια, μου λείπει να κάθομαι και να το απολαμβάνω – ειδικά άμα ανάβω και τζάκι. Το πρωί δυσκολεύομαι να βγω και να ξεκινήσω τη μέρα μου. Οι ώρες της γαλήνης μου είναι αργά τη νύχτα, που η «φύσις» γύρω ησυχάζει και μετακινούμαι στο computer μου. Είμαι οπαδός του mac – αλλά σκέφτομαι να αλλαξοπιστήσω, λόγω αντιπροσωπείας. Δεν περνάω πολλές ώρες στο γραφείο – αλλά πια είναι το απαραίτητο κλείσιμο της ημέρας. Έχω πάρει επίτηδες και την καρέκλα που είδα στο “Μatrix”, που είναι μεταλλική και άβολη – ώστε να μην κάθομαι πολύ. Αντιθέτως, ο καναπές-γωνία είναι πολύ βολικός. Μήπως πρέπει να πάρω ένα laptop;

Καμιά φορά κάνω και «ταβανοθεραπεία» – κοιτάω την οροφογραφία ακριβώς από πάνω, για ώρα. Έπεσε πολύς κόπος και χρόνος για να «αποκαλυφθεί» και να συντηρηθεί – με αποτέλεσμα ο χώρος να μη σηκώνει και έργα τέχνης. Καλύτερα – μόνο δύο αφίσες του αγαπημένου μου Mirό άντεξαν τη σύγκριση. Και κάποια μικρά αντικείμενα κάτω από το γυάλινο τραπέζι. Εξομολόγηση: Θα τα ήθελα όλα πιο minimal..