- CITY GUIDE
- PODCAST
-
25°
Η Αίγινα της Ναταλίας Δραγούμη
Δεν με απογοητεύει η Αίγινα. Έχουν αλλάξει άλλα πράγματα προς το καλύτερο και άλλα προς στο χειρότερο, αλλά δεν με νοιάζει. Γιατί το νησί το λα-τρεύ-ω.
Αίγινα: Η Ναταλία Δραγούμη γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Δεν είναι η καταγωγή μου από την Αίγινα, αλλά είναι ο τόπος που αγαπώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη γη. Από μικρή, κάθε καλοκαίρι με το που τελείωνε το σχολείο πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς μου που είχε αγοράσει στο νησί και επέστρεφα στην Αθήνα μία ημέρα πριν αρχίσει η επόμενη σχολική περίοδος. Έχω αναμνήσεις που περιλαμβάνουν γιαουρτώματα, μπουγελώματα, παιχνίδι της αλήθειας, βραδινά μπάνια, τα πρώτα φιλιά. Αίγινα είναι η ανεμελιά, οι καμένες φρυγανιές στη λαμαρίνα, η γιαγιού (η γιαγιά μου που ήταν πολύ αυστηρή και περίμενα τους γονείς μου να έρθουν από την Αθήνα για να με απελευθερώσουν από τους κανόνες της), οι ποδηλατάδες όλη την ημέρα, οι εποχές με τη θάλασσα γεμάτη τσούχτρες –μια φορά είχαμε πάει σε ένα ξενοδοχείο και είχαν περάσει στην πισίνα από τα φίλτρα πόδια τσούχτρας και είχε γίνει χαμός–, να φοράμε πατίνια και κρυφά να κρεμόμαστε από φορτηγά με φρούτα που μας τραβούσαν μαζί τους. Θυμάμαι πως εκεί γνώρισα τη Σωτηρία Μπέλλου, καλεσμένη σε ένα σπίτι, την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, που ήταν φίλη του πατέρα μου. Θυμάμαι στη Αίγινα ήμουν όταν ο πατέρας μου ανακοίνωσε πως θα ερχόταν ο θείος μου, ο Νάνος Βαλαωρίτης. Πόση απογοήτευση είχα νιώσει όταν τον είδα και κατάλαβα πως δεν ήταν καθόλου νάνος, απεναντίας πολύ ψηλός. Θυμάμαι μια φορά που κοιμόμουν και άνοιξα τα μάτια μου είδα τον αδελφό μου, πολύ μεγαλύτερος ηλικιακά από εμένα, μαζί με τον κολλητό του Λεωνίδα Εμπειρίκο και άλλους τέσσερις φίλους τους να στέκονται από πάνω μου και να με παρατηρούν. Συμπτωματικά στην Αίγινα γνωρίστηκαν και οι γονείς μου. Ο πατέρας μου έμενε στο νυν πύργο του Σαλιαρέλη, που τότε ανήκε σε κάποιους θείους μου κι έτσι γνωρίστηκε με τη μητέρα μου. Μου έχουν δείξει το σπιτάκι που ήταν το πρώτο τους ραντεβού, αλλά και μου έχουν διηγηθεί πολλές ιστορίες που έχουν να κάνουν με τη νεότητά τους.
Η Αίγινα έχει μια αόρατη αύρα, γι’ αυτό και είναι αρκετοί αυτοί που δεν μαγεύονται από το νησί, και είναι συνήθως αυτοί που ζητούν την προφανή ομορφιά ή θέλουν τις μεγάλες αμμώδεις παραλίες, για παράδειγμα. Εγώ είμαι φάση βραχάκια και καθαρά νερά. Τα έχω κάτω από το σπίτι και δεν έχω καλύτερο πράγμα στη ζωή μου από το να κατεβαίνω με τις σαγιονάρες και το μαγιό και να βουτάω στον κόλπο, εκεί που βρίσκεται η αρχαία κολόνα και το αρχαίο λιμάνι στο βυθό.
Λατρεύω να κάθομαι στο λιμάνι και να πίνω κρασί την ώρα που δύει ο ήλιος με τον παραλιακό δρόμο να έχει μεταμορφωθεί σε πεζόδρομο και τα παιδιά να κάνουν χωρίς φόβο ποδήλατο. Ή λατρεύω τα τρία θερινά σινεμά της που παίζουν από blockbusters μέχρι σινεφίλ ταινίες. Είμαι φανατική και με το Φεστιβάλ Φιστικιού αλλά και με το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ που διοργανώνει η Ντόρα Μπακοπούλου.
Δεν μπορώ να μην επισημάνω τη βόλτα στον Ελαιώνα με τις αρχαίες ελιές, που κάποιες από αυτές έχουν κουφάλες τόσο μεγάλες όσο διαμέρισμα 40 τ.μ. ‒ εκεί όμως να πας το σούρουπο, διαφορετικά θα σε κάψει ο ήλιος. Πάντως το φως της Αίγινας είναι εκπληκτικό. Ίσως γι’ αυτό και έχουν περάσει ή περνούν τις διακοπές τους τόσοι ζωγράφοι. Ο Μόραλης κάθε φορά που με τύχαινε, τώρα μεγάλη, μου διηγιόταν πως όταν περνούσε έξω από το σπίτι με το χαρακτηριστικό βάδισμά του εγώ φώναζα μικρούλα «Μό-ρα-λη» κι έβγαινα και τον χαιρετούσα.
Για μένα Αίγινα είναι τα Περδικιώτικα, ένα μπαρ που έχει παραμείνει ατόφιο και ροκ, όπως τότε που ξεκίνησε. Κάποτε το είχε ο Γιώργος Κούνδουρος κι έβαζε μέσα μόνο τους φίλους του∙ εγώ ήμουν 13 χρονών και ήμουν η προστατευόμενή του και με άφηνε να μπαίνω και να παίζω μπιλιάρδο.
Δεν με απογοητεύει η Αίγινα. Έχουν αλλάξει άλλα πράγματα προς το καλύτερο και άλλα προς στο χειρότερο, αλλά δεν με νοιάζει. Γιατί το νησί το λα-τρεύ-ω. Μάλιστα θα είναι και μια στάση της περιοδείας μας με την παράσταση «Το μήλο» στο νησί στις 30/7. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά.
*Η Ναταλία Δραγούμη είναι ηθοποιός. Αυτή την περίοδο είναι σε περιοδεία με την παράσταση «Το μήλο» σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη και συμπρωταγωνιστές τους Αντώνη Λουδάρο, Γιώργο Κωνσταντίνου και Κώστα Βουτσά. (Ενδεικτικά σταθμοί της περιοδείας: 20/7 Ναύπλιο, 28/7 Κάλαμος, 2/8 Πλαταμώνας, 6-9/8 Χαλκιδική, 12&13/8 Θάσος, 21/8 Ρόδος, 25/8 Άνδρος, 26/8 Τήνος, 29/8 Ίος κ.ά.)
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στη λίστα του Far Away Travel Blog
Ρεκόρ αφίξεων από τον Μάιο
Φωτογραφικό οδοιπορικό στην ιστορική περιοχή και την άγρια ομορφιά της
Η αγγλική εξοχή είναι μια μαγεία, αν είσαι φτιαγμένη από ατσάλι, με κόκκαλα και μυς που αντέχουν στην υγρασία
Ένα τραπέζι για δύο στο εστιατόριο του Gabriel, παρακαλώ!
Το πρόγραμμα «Φως Παντού» για τον φωτισμό των βράχων της περιοχής
Κάποια μέρη στην Ευρώπη, πέρα από την ομορφιά τους, σε κάνουν να σκεφτείς τι σημαίνει να είμαστε ενωμένοι. Η επίσκεψη σε αυτά σε φέρνει πιο κοντά στην ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας.
Τα παράξενα ηφαίστεια που φτιάξανε αυτήν τη Γη, φτιάξανε κι αυτόν τον μαγικό τόπο!
Το αφιέρωμα του National Geographic για το νησί των Κυκλάδων
«Tο πιο γαλήνιο και φυσιολατρικό από τα νησιά των Σποράδων»
Η πρέσβειρα της Γαλλίας στην Ελλάδα γράφει και για τη γαστρονομική γέφυρα που έχει στηθεί με διαγωνισμούς και σεφ απ' όλον τον κόσμο
Ο Γιαν Χένρικ Σβαν εξήγει γιατί για έναν συγγραφέα η Σάμος, είναι ένα από τα πλουσιότερα μέρη στη γη
Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι, κοιτάω τις φωτό που τράβηξα τους τελευταίους δυο μήνες στο κινητό και ψάχνω να το βρω. Πού πήγε; Φεύγει όντως; Κι αν φεύγει, πού πάει;
Ο ηθοποιός γράφει για το νησί και την καλύτερη εποχή να το επισκεφθείς
Ιταλία-Γαλλία, σκέψεις και ιδέες για ένα road trip
Είχα να κάνω «κανονικές» διακοπές χρόνια ολόκληρα
Η νεαρή πιανίστρια γράφει για το νησί με τον πιο όμορφο νυχτερινό ουρανό
Ο ηθοποιός και συγγραφέας γράφει για τις ιστορίες του νησιού που κάποτε θα χωρέσουν σε ένα βιβλίο του
«Αυτό είναι το πιο κοντινό που μπόρεσα να φτάσω στα νέφη»
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.